Πᾶνε σχεδὸν δέκα χρόνια ἀπὸ τὶς 21 Φεβρουαρίου 2016, ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ παπὰ-Γιώργη Χιωτάκη, παλαιότατου καὶ ἱδρυτικοῦ μέλους τοῦ Κινήματος τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας. Ἑνὸς ξωμάχου παπᾶ, στὴν ἄγονη καὶ κρημνώδη περιοχὴ τῶν Σφακίων. Πλὴν εὔχυμη καὶ καρποφόρος ἦταν ἡ ἐκκλησιαστικὴ διακονία του στὰ ὄρη καὶ τὰ χωριὰ τῆς νότιας Κρήτης. Μπορεῖ σήμερα νὰ ἔχουμε γίνει κι ἐμεῖς τουρίστες τοῦ τόπου μας, ἀφοῦ σὰν τουρίστες καὶ ὄχι ὡς ντόπιοι –κάτοικοι-μέλη τῶν ἁπανταχοῦ κοινοτήτων δηλαδή, καλλιεργητές, δουλευτές, παραγωγοὶ καὶ ὅ,τι ἄλλο, φύλακες τῆς γῆς μας–, χαζοτουρίστες κι ἐμεῖς, περιεργαζόμαστε «ὀμορφιὲς» τάχα, ἀντὶ νὰ ζοῦμε στὶς ὀμορφιὲς ποὺ μᾶς χαρίστηκαν. Ἀλλὰ ὑπῆρξαν –καὶ ὑπάρχουν εὐτυχῶς ἀκόμα– ψυχὲς ριζωμένες στὴ «μαύρη πέτρα ὁλόχρυση καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι» τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ἅγιες ψυχές, ὅπως ὁ μακαριστὸς παπὰ-Γιώργης, ποὺ μένουν ἐλεύθεροι μέσ’ στὴν ἀντάρα τοῦ κόσμου – ποὺ μέρα τὴ μέρα ἀνταριάζει περ’σσότερο.
Τὸ θαυμαστὸ μάλιστα εἶναι πὼς μέσ’ στὴ ζαλάδα τοῦ ἴντερνετ βρίσκει καμιὰ φορὰ κανεὶς κάτι χειροποίητα σουβενὶρ τοῦ παπᾶ μας, τοῦ παπᾶ-Γιώργη, ὅπως αὐτό:
«Ἰδιοκτησία καὶ κλοπὴ ἓν καὶ τὸ αὐτό»
Ὁ παπὰ-Γιώργης Χιωτάκης ἔλεγε συχνὰ δύο φράσεις ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ κατανοήσουμε:
«−Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βγάζεις, παιδί μου, νὰ ξέρεις ὅτι τουλάχιστον τὰ μισὰ δὲν σοῦ ἀνήκουν.
Καὶ
−Ἰδιοκτησία καὶ κλοπή, ἓν καὶ τὸ αὐτὸ ἀδίκημα».
Οἱ δύο παραπάνω φράσεις ἦταν ὁδηγὸς στὴ δική του ζωή, γι’ αὐτὸ καὶ περνοῦσε μεγάλη στεναχώρια κάθε φορὰ ποὺ ἔβλεπε ἀνθρώπους συγγενεῖς, οἰκογένειες καὶ συγχωριανοὺς νὰ τσακώνονται γιὰ κτηματικὲς ἢ οἰκονομικὲς διαφορές, ποὺ γιὰ ἐκεῖνον ἦταν ἀσήμαντες μπροστὰ στὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξή τους.
Σὲ μιὰ τέτοια οἰκονομικὴ διένεξη ἔτυχε νὰ εἶναι παρών, τὴ δεκαετία τοῦ ὀγδόντα, σὲ μιὰ ἀναπτυγμένη τουριστικὰ περιοχή, καί, ἀφοῦ προσπάθησε νὰ κατευνάσει τὰ πνεύματα καὶ εἶδε πὼς δὲν μποροῦσε κάτι νὰ καταφέρει, γύρισε καὶ εἶπε στοὺς παρόντες:
«Ἂν σᾶς εἶχε μπέψει, μωρέ, ὁ Θεὸς πανούκλα, ἐμπόριε νὰ γλιτώσετε οἱ μισοί. Ἀλλὰ σᾶς ἔμπεψε παράδες καὶ δὲν γλιτώνει κανένας σας»!
«Μποῦρδες δηλαδή»!
Ὡς χριστιανός, βαθειὰ πιστός, τί ἄλλο; Κομμουνιστὴς ἦταν ὁ παππούλης. Κι ἂν ψάξει κανείς, θὰ βρεῖ θησαυρισμένα στὸ διαδίκτυο κι ἄλλα πιπερᾶτα καὶ ἁλμυρά, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ πάντα μᾶς κερνοῦσε ὁ σοφὸς παπὰ-Γιώργης:
«Τρέμω αὐτοὺς ποὺ φοροῦν γραβάτα καὶ τοὺς σιχαίνομαι. Τὰ λαχεῖα καὶ τὸ Χρηματιστήριο αὐτοὶ τὰ κάνανε. Αὐτοὶ ποὺ δουλώνουν σήμερα τὴν κοινωνία ἔχουν οὗλοι τρία διπλώματα Πανεπιστημίου. Νὰ πᾶνε τὰ διπλώματα ὅπου ἔχει ἀποχωρητήριο καὶ νὰ τὰ πετάξουν».
Κάτι τέτοιες κουβέντες, εἶναι ἀλήθεια, μόνο ἕνας Κόντογλου θὰ τὶς λογάριαζε γιὰ ἐπίσημες. Κι ὅμως, οἱ «κουζουλάδες» τοῦ παπὰ-Γιώργη Χιωτάκη μιὰ χαρὰ ἀποστομώνουν κάτι χαζο-καθηγητᾶδες-πολιτευτές ἢ ψευτο-Εὐρωπαίους τοῦ σήμερα: Φαντᾶρο «θέλησαν νὰ μὲ στείλουν στὴν Κορέα νὰ πολεμήσω. Τοὺς ρώτησα, γιατί νὰ πάω στὴν ἄκρη τοῦ κόσμου νὰ πολεμήσω; Ἐπειδὴ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδας φτάνουν μακριά, μοῦ ἀπάντησαν. Μποῦρδες δηλαδή»!
Ἁγιασμένο τὸ στόμα σου καὶ αἰωνία σου ἡ μνήμη, παπὰ-Γιώργη. Νἄχουμε τὴν εὐχή σου!
Γιὰ τὴν ἀντιγραφή: Κ. Μ.
ΦΩΤΟ: Ο Παπα-Γιώργης με τον άγιο Πορφύριο