Αλλά το παρακάνατε! Είναι δυνατόν Μοναχοί να ασπάζονται το χέρι του Πρωθυπουργού; Ήταν τόσο απαράδεκτο που είπαμε μέσα μας με συντριβή καρδίας: τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε!
Όταν ένας ηγούμενος κατεβαίνει στην Αθήνα για “συμβούλια” και “διαβουλεύσεις”,σκέφτηκε μήπως τι απογίνονται οι ψυχές που του εμπιστεύθηκε η Θεοτόκος;
Όταν στο διαδίκτυο κυκλοφορούν φωτογραφίες από “μοντέρνα” κελλιά, πολυτελείς επισκέψεις, διεθνή συμπόσια και περιουσίες, πώς θα αντικρίσετε τον Όσιο Παΐσιο, που έφτιαχνε το κελλί του με λάσπη και έπινε νερό από τη σκαμμένη πέτρα;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν με θλίψη την πολυτέλεια που έχει εισχωρήσει σε κάποιες Μονές. Τα πολυτελή αυτοκίνητα, οι μετακινήσεις στο εξωτερικό, οι δημόσιες εμφανίσεις, ο πλούτος που αντιφάσκει με τον λόγο του Χριστού και την ασκητική παράδοση του Όρους. Δεν σκοτώνει αυτός ο πλούτος- και μπράβο σας που τα καταφέρατε-αλλά αργά και ύπουλα αλλοιώνει το ήθος, τη φωνή, το παράδειγμα. Και αυτό είναι χειρότερο.
Είναι καιρός να ξαναδείτε την ευθύνη σας. Είναι καιρός να θυμηθείτε τι σημαίνει “μοναχός”, τι σημαίνει “ηγούμενος” και τι “διάκονος της Εκκλησίας”.
Μήπως πρέπει να καθαρίσετε τον φάρο που έσβησε εν μέρει, ώστε να ξαναλάμψει το φως του για τον λαό που σας κοιτά με πόθο, αλλά και με ερωτήματα;
Το πρόβλημα δεν είναι η επίσκεψη των ισχυρών· το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι από εσάς θέλετε να είστε ισχυροί μαζί τους.
Θέλετε και τη χάρη του Κυρίου και την εξουσία. Και αυτό δεν μπορεί να σταθεί.Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά.Και η ασθένεια αυτή είναι μεταδοτική στο χώρο της Εκκλησίας.
Ο λαός μας δεν απαιτεί από εσάς να βγείτε στους δρόμους. Σας ζητά να μείνετε στα ύψη. Όχι σε ύψος εξουσίας, αλλά σε ύψος αγιότητας. Εκεί όπου έπρεπε να λάμπει η αφωνία σας, έγινε βοή σκανδάλου. Εκεί όπου έπρεπε να παραμείνει έρημος, έγινε πανηγύρι.
Σε καιρούς όπου οι “λίγοι” αγωνίζονται να κρατήσουν το Φως, η “μειοψηφία” των αγιορειτών που ανακατεύει την πίσσα του πλούτου με το θυμίαμα της μετάνοιας, έχει γίνει καθεστώς. Κι αυτό το καθεστώς δεν φονεύει με μαχαίρι —φονεύει με παραχάραξη.
Σιωπήσατε όταν σας ζητήθηκε να υψώσετε φωνή.
Υψώσατε φωνή όταν έπρεπε να σιωπήσετε.
Ας μετανοήσουμε όλοι Πατέρες. Κι εμείς αλλά και σείς!
Μετανοήστε όχι γιατί σας κατηγορούμε —αλλά γιατί σας αγαπάμε.
Όχι για να σας λιθοβολήσουμε —αλλά για να σας θυμίσουμε ποιον υπηρετείτε. Έτσι θα μας εμπνεύσετε και μας που ζούμε στον έξω κόσμο να ξαναβρούμε τον δρόμο μας.
Το Άγιον Όρος δεν ανήκει στους ηγουμένους του, ούτε στα συμβούλια των Μονών. Ούτε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ανήκει στην Παναγία, και μέσω Αυτής, σε ολόκληρο το σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και ο λαός αυτός, που στενάζει από κρίσεις, ακρίβεια, νομοθετήματα αντίθετα και πνευματική αλλοτρίωση, ζητά από το Άγιο Όρος λόγο ξεκάθαρο, όχι φιλοξενία προς τους ισχυρούς του κόσμου τούτου.
Επαναλαμβάνω το Όρος δεν ανήκει σε εσάς! Ανήκει στην Υπέρμαχο Στρατηγό. Και σε Εκείνη θα δώσετε λόγο.
Δεν γράφουμε με οργή —αλλά με δάκρυ. Δεν ζητούμε εξηγήσεις —ζητούμε μετάνοια. Για όλους μας. Για να μείνει το Όρος φάρος. Όχι μουσειακό μνημείο, όχι τουριστικό αξιοθέατο, όχι άντρο διασυνδέσεων, αλλά καθαρή και ολόφωτη σελίδα και ελπίδα.
Ευχόμεθα και προσευχόμεθα να σας φωτίζει ο Θεός και η Υπεραγία Θεοτόκος να μην αποστρέψει το πρόσωπό Της από το Περιβόλι Της.
Με πικρία, αλλά και πίστη πως “ουδέποτε ηττήθημεν υπό των εχθρών, όταν επιστρέψαμεν εις την πηγήν μας”.
Με σεβασμό και πόνο ψυχής,Ένας πολίτης της Ελλάδοςκαι τέκνο της πληγωμένης Εκκλησίας Του.