Τὰ μεγάλα τῆς πίστεως κατορθώματα. Ὁ τόμος – λεύκωμα παρουσιάζει τὴν ἱστορία τῆς μοναστικῆς ἀδελφότητας ποὺ δημιούργησε ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Αἰμιλιανός μὲ τὴν ἱεραποστολική του δράση ἀπὸ τὸ 1961, μὲ νέους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῶν Τρικάλων, ἀδελφότητα ἡ ὁποία, ἀπὸ τὸ 1968 ἕως τὸ 1973, ἔδωσε ζωὴ στὸΜοναστήρι τοῦ Μεγάλου Μετεώρου. Ἡ ἐν λόγῳ ἀδελφότητα ἀπὸ τὸ 1973 ἐγκαταστάθηκε στὴ Μονὴ Σιμωνόπετρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ στὰ μετόχιά της καὶ ἔκτοτε συνεχίζει τὴν ἐκεῖ ἐγκαταβίωσή της.
. Παράλληλα μὲ τὴν ἀναδρομὴ στὴν ἱστορία τῆς ἀδελφότητας, ποὺ συγκρότησε ὁἀρχιμανδρίτης Αἰμιλιανός, κατὰ κόσμον Ἀλέξανδρος Βαφείδης, τὸ λεύκωμα παρουσιάζει μὲ τὴβοήθεια τοῦ φωτογραφικοῦ φακοῦ (Pentax SpotmaticII με ἐνσωματωμένο φωτόμετρο), ποὺ χειριζόταν ὁ ἱερομόναχος Ἰουστίνος, τὴν ἐξερεύνηση τῶν διάσπαρτων στὴν περιοχὴ ἐγκαταλελειμμένων ἀσκηταριῶν καὶ μονυδρίων, σὲ σπηλιὲς ψηλὰ εὑρισκόμενες, ἐντὸς κάθετων βράχων. Αὐτὰ χωρὶς δυνατότητα πρόσβασης, μὲ ἀπαλειμμένα ἀπὸ τὸν χρόνο τὰ ὅποια μέσα ἀνάβασης, μὲ χαμένες τὶς δύσβατες διαδρομές, ὅπου ὑπῆρχαν, ἀπαιτοῦσαν πολὺ μεγάλη πίστη ἀπὸ ὅποιον ἤθελε νὰ τὰ ἐξερευνήσει. Ὅμως οἱ τότε μοναχοί τοῦ Μετεώρου ἀντιλήφθηκαν ὅτι ὤφειλαν νὰ ἀπαθανατίσουν ὅ, τι ὑπῆρχε σὲ αὐτά, γιατί θεωροῦσαν δεδομένο πὼς λόγῳ τῆς ἐξαιρετικὰδύσκολης προσπέλασής τους καὶ τῆς φθορᾶς ἀπὸ τὴν ἐπὶ αἰῶνες ἐγκατάλειψή τους θὰ καταστρέφονταν τὰ ντοκουμέντα τῆς ἐκεῖ ζωῆς τῶν σπηλαιωτῶν ἀσκητῶν
. Ἂν τὴ δεκαετία τοῦ 1970 ἦταν δυσκατόρθωτο οἱ μοναχοὶ νὰ προσεγγίσουν καὶ νὰἐξερευνήσουν τὰ ἀπρόσιτα ἀσκηταριά μέσα σὲ σπηλιὲς ἀπότομων βράχων, πιὸ δύσκολο ἦταν νὰἀνέβουν σὲ αὐτὰ οἱ πρῶτοι ἀσκητὲς κάτοικοί τους, νὰ τὰ κατοικήσουν καὶ νὰ τὰ κοσμήσουν μὲ τοιχογραφίες, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀξιόλογες. Βεβαίως καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἔχουν τὴν ἀξία τους, ἀφοῦ εἶναι προϊόν τῆς ἁπλοϊκῆς ἀλλὰ θερμουργοῦ πίστης τῶν δημιουργῶν τους. Ὁπόθος τῶν τότε ἀσκητῶν νὰ ἀφιερώσουν τὴ ζωή τους ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό, ἀπομονωμένοι καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν τύρβη τῶν κατοικημένων περιοχῶν, τοὺς ἔκανε νὰ κατορθώσουν τὸ ἀκατόρθωτο: Νὰ ἐπιτύχουν νὰ κατασκευάσουν τὰ ἀσκηταριά τους σὲ ἀπρόσιτα σπήλαια καὶ νὰ ζοῦν μὲ ἀπόλυτη λιτότητα σὲ ὅλες τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματός τους.
. Γιὰ νὰ ζήσουν σὲ αὐτὰ οἱ ἀσκητές, γιὰ τὸ νερὸ εἶχαν κατασκευάσει στέρνες καὶ γιὰ φαγητὸπεριορίζονταν στὸ νὰ παίρνουν μὲ καλάθι τὴ λίγη, ξηρὰ συνήθως, τροφή, ποὺ τοὺς ἔδιναν οἱ πιστοί. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν τὰ φωτογραφικὰ ντοκουμέντα γιὰ τὶς μεθόδους ἀναρρίχησης καὶ γενικὰ πρόσβασης ποὺ χρησιμοποίησαν οἱ μοναχοὶ τὴν περίοδο 1972-1973 γιὰ νὰ κατορθώσουν νὰ φτάσουν καὶ νὰἐξερευνήσουν αὐτὰ τὰ ἀσκηταριά, θὰ ἦταν δύσκολο νὰ ἐξηγηθεῖ πῶς ἀνέβηκαν στοὺς βράχους οἱἀσκητὲς λ.χ. τὸν 14ο αἰώνα, πῶς τὰ κατασκεύασαν καὶ πῶς ζοῦσαν… Ὅπως γράφεται στὸ λεύκωμα, οἱ σύγχρονοι μοναχοὶ δὲν εἶχαν καμία ἀπολύτως ἐμπειρία στὴν ἀναρρίχηση. Μετὰ ἀπὸ μελέτη τῶν δεδομένων ὁδηγήθηκαν στὴ χρήση μεθόδων μὲ τὰ πιὸ ἁπλὰ μέσα ποὺ ὑπῆρχαν στὴ διάθεσή τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἀπέχουν οἱ τρόποι ἀναρρίχησής τους ἀπὸ ἐκείνους ποὺχρησιμοποιοῦσαν οἱ παλαιοὶ ἀσκητές.
. Μετὰ τὰ περίπου 50 χρόνια, ποὺ ἔχουν περάσει οἱ μοναχοὶ ἀσκητές, ἀναπολοῦν τὶςἀναρριχήσεις, τὶς αἰωρήσεις, τὰ ἀνεβάσματα μὲ μεγάλου ὕψους ξύλινες σκάλες, τὴ χρήση ἀνεμόσκαλων καὶ τριχιῶν, τὸ δρασκέλισμα βαθέων βαράθρων καὶ τὸ σκαρφάλωμα μὲ τὰ ἀκροδάκτυλα τῶν χεριῶν καὶ τῶν ποδιῶν στοὺς ἀπόκρημνους βράχους καὶ διαπιστώνουν τὸεὔλογο: τοὺς κινδύνους γιὰ τὴ ζωή τους ποὺ ἐλλόχευαν λόγῳ τῆς ἀπειρίας τους καὶ τῆς ἔλλειψης τῶν κατάλληλων μέσων. Ὅμως, ὅπως οἱ ἴδιοι προσθέτουν, «αἰσθάνονταν τὴν προστασία καὶ τὴν εὐλογία τῶν Μετεωριτῶν ἁγίων καὶ τῶν ἀπὸ αἰώνων ἀσκητῶν καὶ πατέρων, ποὺ ἀγωνίστηκαν πνευματικὰ καὶ ἐκοιμήθησαν ἐν Κυρίῳ σὲ αὐτὰ τὰ σπήλαια».
. Ἂν ὁ ἀναγνώστης δὲν δεῖ τὶς φωτογραφίες τοῦ λευκώματος δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτελέστηκε ἐκεῖ, τόσο κατὰ τὴν δημιουργία τῶν ἀσκηταριῶν τῆς περιοχῆς τῶν Μετεώρων καὶ τὴν διαβίωση ἐκεῖ μοναχῶν, ὅσο καὶ κατὰ τὴν ἐξερεύνησή τους. Ἂν τὶς δεῖ,ἀσφαλῶς θὰ ἐντυπωσιαστεῖ ἀπὸ τὴν πραγματοποίηση τοῦ λογικὰ ἀδυνάτου, καὶ θὰ παραδεχθεῖ πὼς εἶναι «Μεγάλα τὰ τῆς Πίστεως κατορθώματα».-
Λιγότερο από 1 λεπτό Διάρκεια άρθρου: Λεπτά
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία .