Το μεν πρώτο δίνει αναφανδόν στήριξη στον ηγούμενο Δαμιανό παρόλα τα επισήμως εγγράφως και ενυπογράφως αποκαλυφθέντα και καταγγελθέντα από τα πνευματικά του τέκνα, το δε δεύτερο τάχθηκε με το μέρος των μοναχών κι έτσι επήλθε άλλη μία ρηγματώδης κατάσταση ανάμεσα σε Πατριαρχεία ιστορικά και κορυφαία.Ανοιξε μία ακόμα πληγή η οποία ως συνήθως τέτοιες πληγές δύσκολα επουλώνονται. Σήμερα μάλιστα με την αστραπιαία ταχύτητα μετάδοσης των ειδήσεων «πάντα τα έθνη» πληροφορήθηκαν αυτοστιγμεί ότι δύο Προκαθήμενοι ιστορικών Εκκλησιών αλληλοξιφουλκούνται δημόσια, αντί να διαλεχθούν και να συνεννοηθούν για να βρεθεί τρόπος εύρεσης λύσης να σταματήσει ο διασυρμός της Εκκλησίας και ο σκανδαλισμός των ανθρώπων σε μία μάλιστα εποχή στην οποία «η αγάπη των πολλών εψύγη» αυτοί βγήκαν το μεϊντάνι και παίζουν μικροπολιτική.
Είναι να απορεί κανείς γιατί και προς τι αυτό το ανακοινωθέν του Φαναρίου ή αν προτιμάτε της Πρωτόθρονης Εκκλησίας «επί τη αναγνώσει γράμματος του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Σιναίου κ. Δαμιανού, εξεφράσθη η συμπαράστασις προς αυτόν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίον θεωρεί αυτόν νόμιμον και κανονικόν Αρχιεπίσκοπον και Ηγούμενον, ενώ εξακολουθεί να αναγνωρίζη το από αιώνων καθεστώς της Ιεράς Μονής Σινά». Σεβαστικά να πούμε πως ήταν άκαιρο και αδόκιμο, γιατί θα προσθέσει δυστυχώς άλλο ένα αρνητικό «στίγμα» (εδώ ο όρος έχει διττή σημασία) στην υστεροφημία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος θα ήταν κρίμα και άδικο να περάσει στην ιστορία ως ο Πατριάρχης των ρηγμάτων και διαιρέσεων και όχι της συναίνεσης και τα ενότητας.
Κι από την άλλη ο Πατριάρχης Θεόφιλος της Σιωνίτιδος Εκκλησίας δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη αλλά μπήκε κι αυτός στα γρήγορα στο χορό του αδειάσματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της επικράτησης με το ανακοινωθέν να λέγει πως «το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στηρίζει πλήρως την Σιναϊτική Αδελφότητα, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα των Πατέρων της Ιεράς Μονής, όπως αυτά έχουν κατοχυρωθεί από τους θεμελιώδεις κανονισμούς της και διαφυλαχθεί στη μακραίωνη μοναστική της παράδοση.
Η στήριξη αυτή εκφράζεται εντός του πλαισίου της πνευματικής και κανονικής δικαιοδοσίας που ασκεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επί της Ιεράς Μονής Σινά».