Περί θανάτου

ο χει­ρό­τε­ρο πράγ­μα για τους αν­θρώ­πους εί­ναι ο θά­να­τος: το να γίνω λά­σπη, να με­τα­βλη­θώ σε σκου­λή­κια, σε πηλό! Αξί­ζει τάχα να εί­ναι κα­νείς άν­θρω­πος; Για­τί να σε αγα­πή­σω, Θεέ μου, αφού αύ­ριο θα με­τα­βλη­θώ σε σκου­λή­κια και πηλό; Να, όμως, που ο Κύ­ριος Ιη­σούς Χρι­στός, σε σώ­ζει από τον θά­να­το δια της Ανα­στά­σε­ως Του, […]

ο χει­ρό­τε­ρο πράγ­μα για τους αν­θρώ­πους εί­ναι ο θά­να­τος: το να γίνω λά­σπη, να με­τα­βλη­θώ σε σκου­λή­κια, σε πηλό! Αξί­ζει τάχα να εί­ναι κα­νείς άν­θρω­πος; Για­τί να σε αγα­πή­σω, Θεέ μου, αφού αύ­ριο θα με­τα­βλη­θώ σε σκου­λή­κια και πηλό;

Διαβάστε επίσης:Το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της Παναγίας της Βουρλιώτισσας στη Νέα Φιλαδέλφεια

Να, όμως, που ο Κύ­ριος Ιη­σούς Χρι­στός, σε σώ­ζει από τον θά­να­το δια της Ανα­στά­σε­ως Του, εξα­σφα­λί­ζει την αιώ­νιο ζωή για την ψυχή σου και το σώμα, όταν εκεί­νο θα ανα­στη­θεί λαμ­πε­ρό και θα ενω­θεί με την ψυχή.

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς