45 χρόνια ευλογημένης αρχιερατείας του Μητροπολίτη Σπάρτης– άρθρο του Δημ. Μπαγιώκου

Ευλογώ και μεγαλύνω και δοξάζω το όνομα του επέκεινα πάσης καθαρότητος Κυρίου την Δυναμεών, του αδύτου ηλίου της δικαιοσύνης , το υπέρ παν Όνομα (εν ω παν γόνυ κάμπτει επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων ) διότι εν ευμενεία  επέβλεψεν  επ εμέ και με κατέστησεν πνευματικόν πατέρα και διδάσκαλον ενός λαού ευσεβεστάτου, ευγενεστάτου ,φιλοπροόδου και φιλογενούς. Βαθυτάτη συγκίνησις συνέχει την ψυχή μου, κατά την εύσημον ταύτην στιγμήν της ενθρονίσεώς μου, εις την περίδοξον και ευκλεή τούτον επισκοπικόν θρόνον, τον οποίο ελάμπρυναν και εκλέισαν διαπρεπείς Ιεράρχαι, έκαστος εν αναλόγω μέτρω, κοσμούμενοι με πνευματικά εφόδια απαράμιλλα και με αρετάς τοιαύτας, των οποίων η ακτινοβολία εξακολουθεί να αποστέλλει μέχρις ημών την καθοδηγητικήν αυτής ανταύγειαν.

Ως καλοί του πνευματικού τούτου αμπελώνος εργάται και καλλιεργηταί, προσέφεραν καρπούς πνευματικούς εις την εν ουρανοίς θριαμβέυουσαν εκκλησίαν μη παραλείψαντες εκ παραλλήλου να αναδειχθούν ο μεν μείζον ο δε έλαττον, έκαστος κατά το δοθέν από του Θεού τάλαντον και χάρισμα, σπουδαίοι κοινωνικοί και εθνικοί παράγοντες. Όθεν καγώ ο ανάξιος χαρά πεπλησμένος δια την τιμήν και φόβω συνεχόμενος δια το βάρος της διαδοχής εν σεβασμώ αναφωνώ: Των απ΄αρχής αειμνήστων προκατόχων μου Ιεραρχών μέχρι των ονομαστικώς αναφερομένων ώδε, Διουσίου, Θεοκλήτου, Γερμανού Διονυσίου, Κυπριανού και Ιεροθέου, οίτινες διεποίμαναν την τοπικήν Εκκλησίαν από εκατονταετίας και εντεύθεν, αιωνία και αγήρως η μνήμη, αι δε ευχαί αυτών ας με στηρίζουν εις την υπεύθηνον ποιμαντορίαν μου.

Διαβάστε επίσης:Το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της Παναγίας της Βουρλιώτισσας στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ευγνωμόνως και εκ καρδίας ευχαριστώ την Σεπτήν Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι με έκρινεν ικανόν και με εθεώρησεν καταλληλόν ίνα αναδεχθώ το μέγα της Αρχιεροσύνης λειτούργημα (όπερ εστίν έργον, ουκ άνεσις, φροντίς ου τρυφή, λειτουργία υπεύθυνος ουκ αρχή ανεξέταστος, πατρική κηδεμονία ουκ αλογοθέλητος εξουσία)κατά τον Άγιον Ισίδωρον Πηλουσιώτην. Εγκάρδια ευχαριστήρια προς τούτοις εκφράζω προς τους Σεβασμιωτατους Αγίους Αρχιερείς , τους σεβαστούς και λίαν μοι αγαπητόυς, οίτινες μακράν οδού πορευθέντες παρευρίσκονται εις την Μητροπολιτικήν μου ενθρονίσιν πολλαπλασιάσαντες δια της ιεράς αυτιών παρουσίας την προσωπικήν μου χαράν.  Αι δεήσεις αυτών προς τον πανοικτίρμονα Θεόν και αι θεοπειθείς ευχαί  αυτών ας με συνοδεύουν πάντοτε και ας με ενισχύουν ώστε να μη επαρθώ εκ της τιμής, να μη αποκάμω εκ του φορτίου, να μη διαψεύσω τας χρηστάς ελπίδας των, να ανταποκριθώ εις τας προσδοκίας της εκκλησίας, και να αναδειχθώ μιμητής της δράσεις και των αιμάτων των Αγίων της Ορθοδοξίας φύλαξ, της αγιοπατερικής παραδόσεως πιστός τηρητής και διαπρύσιος κήρυξ (σώζων εαυτόν και προσεχών παντί τω ποιμνίω).

Εν συγκινήσει βαθυτάτη όλως εξαιρετικώς προσφέρω τας ευχαριστίας μου ως υιός ευγνώμων Πατρί πολιώ εν συναινέσει και σοφία προς τον πολυσέβαστον μοι μέχρι της χθες προϊστάμενων μου Σεβασμίωτατον Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, τον υπεράξιον και Άριστον οιακοστρόφον της Αγιωτάτης εν Μεσσηνίας Εκκλησίας, διότι με περιέβαλεν ως φιλόστοργος πατήρ με το περιβόλαιον της ειλικρινούς πατρικής αγάπης αυτού, και όλον το διάστημα της υπό την θεοφώτιστον ποιμαντορικών αυτού, διακονίας μου ενδιαφερθείς τα μέγιστα δια την εν τη εκκλησία εξέλίξιν μου. Τύπος παιδαγωγού τέλειος, έμπειρος και βαθύς πνευματικός οδηγός και εν αυστηρότητι επιεικής με ε χειραγώγησεν εις την διακονίαν εν τη Ιερά Μητροπόλει Μεσσηνίας και ήδη ως βλάστημα της ιεροπρεπούς και οσίας ποιμαντορίας αυτού με μεταφυτεύει εις την θεόσωστον ταυτήν επαρχία .Η πατρική, η στοργική, η συνετή και ευλογητή τοποτηρητεία αυτού παρ ότι  βραχυχρόνιος , εχάραξεν ανεξίτηλα το όνομα αυτού εν τη ιστορία της τοπικής ταύτης εκκλησίας και ακριβέστερων ειπείν εις τας ψυχάς του κλήρου και του λαού της Ιεράς Μητροπόλεώς μου. Η προσφώνησις του Αγίου Μεσσηνίας με συνεκίνησεν βαθύτατα, ως περιέχουσα στοργήν και απεριόριστον αγάπη προς εμέ και θερμάς ευχάς δια την επιτυχίαν της Ιεράς αποστολής μου.

Ωσαύτος  θερμώς ευχαριστώ τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτην Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλον, πλησίον του οποίου υπηρέτησα επί πολλά έτη τον δημιουργικών και δραστήριων ευλογημένον λαών της Αρκαδίας, δια την αγάπην του και τα προς εμέ ειλικρινή πάντοτε και πηγαία αισθήματά του και δια την φιλόφρονα προσφώνησίν του. Πλήρης ιερών αναμνήσεων είναι η μνήμη μου κατά την ώραν ταύτην αναφορικώς με τους κόπους, τους μόχθους και την πολλήν φροντίδα των πολυσεβάστων γονέων μου, οίτινες ηυτύχησαν να παρευρίσκονται εις την ενθρόνισίν μου, του πνευματικού μου πατρός, των διδασκάλων μου ως και πάντων των έργοις και λόγοις ευεργετών μου. Ας έχουσιν οι επιζώντες πλούσιαν την ευλογίαν και τους οικτιρμούς του Θεού, αποθάνατον δε ας είναι το μνημόσυνον των ήδη κεκοιμημένων εξ αυτών.

Μετά πολλής συγκινήσεως στρέφω την σκέψιν μου εις την αθάνατον ψυχήν του χειροτονητού μου εις Διάκονον και Πρεσβύτερον αείμνήστου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κυρού Ευσταθίου, όστις με ηγάπησεν, (ως πατήρ τον υιόν αυτού). Η ψυχή αυτού ας αυλίζεται εν αγαθοίς.

Διαβάστε επίσης:Τα 150 χρόνια λειτουργίας του καθολικού της Ιερά Μονής Καρακαλά γιόρτασαν στην Αργολίδα

Ευχαριστώ επίσης εκ μέσης  καρδίας τας Αρχάς του Νομού και της πόλεως, τον κ. Νομάρχην δια την θερμήν υποδοχήν την οποίαν μου εκαμέν εις τα σύνορα του Νομού και τον κ. Δήμαρχον Σπαρτιατών τόσον δια την ευγενικήν προσλαλίαν του, όσον και δια τα ποικίλας εκδηλώσεις του κατά την χειροτονίαν μου εις Αθήνας και κατά την υποδοχή μου ενταύθα. Πάντα θα ενθυμούμαι την ολοπρόθυμον συμμετοχήν του εις την διοργάνωσιν της λαμπράς και πανδήμου υποδοχής μου ως και την πανηγυρικήν εμφάνισιν την οποίαν πρόσεδωσεν εις την ιστορικήν πρωτεύουσα της Λακωνίας, την ωραίαν μας Σπάρτην ήτις εξέθρεψεν τους σοφούς Λυκούργους  και τους λεοντοθύμους Λεωνίδας και εις την εποχήν της χάριτος τους Θεοκλήτους και τους Νίκωνας. Ευχαιστώ τον Ιερόν Κλήρον, τους οσιωτάτους Μοναχούς, τας οσιωτάτας Μοναχάς και τον ευσεβέστατον λαόν της Θεοφρορήτου Μητροπόλεώς μου, οίτινες με αισθήμτα απολύτου σεβασμού και πηγαίας αγάπης με υποδέχθητε σήμερον και εδώσατε με την παρουσίαν σας την όψιν εκκλησιαστικής ωραίας πανηγύρεως, ήτις τιμά πάντας υμάς και εμέ. Επιθυμώ από τούδε να σας διαβεβαιώσω, ότι είσθε (υμείς εμοί πατέρες, υμείς εμοί αδελφοί, υμείς εμοί τέκνα). Πλήσίον σας θα ζήσω, κοντά σας θα εργασθώ και ανάμεσά σας θα αποθάνω.

Ευχαριστώ ακόμη πάντας τους προσφωνήσαντές με δια λόγω ευγενών και δηλωτικών ευσεβείας και εγκαρδιότητος. Οι επαίνοι αυτών δι εμέ είναι ευγενική και διακριτική υπόδειξις ,ότι τοιούτον επιθυμούν τον Επίσκοπόν των.

Τέλος ευγνώμονας ευχαριστίας απευθύνω προς όλους τους φίλους και γνωστούς κληρικούς, στρατιωτικούς, δικαστικούς και ιδιώτας, οι οποίοι υπεβλήθητε εις τον κόπον μακρού ταξιδιού και ήλθατε μέχρις εδώ εκ της πολυφιλήτου γενέτειράς μου Μεσσηνίας , εκ της προσφιλεστάτης εις εμέ Γορτυνίας και Μεγαλουπόλεως , εξ Αθηνών και εξ άλλων μερών, δια να διατρανώσετε δια μίαν εις έτι φοράν την προς το πρόσωπόν μου βαθείαν εκτίμησιν, τον σεβασμόν και την αγάπην σας και την προς την μητέρα Εκκλησίαν αφοσίωσίν σας. (Δώη ο Κύριος κατά την καρδίαν πάντων υμών και μνησθείη της αγάπης σας).

Εν κατακλείδι ευχαριστώ τον τύπον της Σπάρτης και γενικότερα των λακωνικών τοιούτον ως επίσης τον τύπον της Μεσσηνίας, της Αρκαδίας και των Αθηνών ακόμη, όστις επί τη εκλογή μου εκφράζουν το κοινόν αίσθημα εξεδήλωσεν ποικιλοτρόπως και ευγενώς την χαράν και την ικανοποίησιν αυτούεπί τη αναδείξει μου εις Μητροπολίτην. Ήδη ευρισκόμενος εις την καθέδραν της λαχούσης μοι Ιεράς Μητροπόλεως ακολουθών την έκπαλαι καθιερωμένην εν τη αγιωτάτη Εκκλησία συνήθειαν, με ολίγας γραμμάς θα εκθέσω και εν πάση συντομία θα εκφράσω και θα διατυπώσω τους πόθους της ψυχής μου αναφορικώς με την ιεράν διακονίαν μου ενταύθα.

Αναλογιζόμενος τας απείρους ευεργεσίας του Πανάγαθου Θεού κα ενθυμούμενος την ιδιαιτέραν εύνοιάν Του κατά την εκλογήν και ανάδειξίν μου εις Μητροπολίτην, όχι δια να εξοφλήσω το ανεξόφλητον χρέος μου προς Αυτόν, αλλά ως αισθανόμενος την πολλήν Του αγαθότητα, είμαι έτοιμος να θυσιάσω όλας μου τας σωματικάς και πνευματικάς δυνάμεις εις την πνευματικήν εξυπηρέτησιν του λαού Του. Διό ιδού (εγώ ειμί εν μέσω υμών ως ο διακονών). Το λέντιον της Μεγάλης Πέμπτης του Δεσπότου Χριστού θα είναι υπόδειγμα εις τον βίον μου, αφού (των ταπεινοφρονούντων εστίν ο Χριστός και ουκ επαιρόμενων επί το ποίμνιον αυτού). Επιθυμία μου είναι να προσφέρω όχι μόνο ιδρώτας αλλά και το αίμα μου ακόμη, ώστε να γίνω μέτοχος της ζωής και των παθημάτων των αγίων της εκκλησίας μας του Πολιούχου της Οσιοφρουρήτου αυτής πόλεως Όσιος Νίκωνος του Μετανοείτε και του Ιωάννου του Μονεμβασιώτου, του οποίου μάλιστα τίμια Λείψανα διαφυλάσσονται ευλαβώς εις την Ιεράν Μονήν Βουλκάνου εκ της οποίας και προέρχομαι. Κατά νουν και φρένας και καρδίας θα έχω δια παντός τους αθλητικούς βίους των τοπικών αγίων, ήτοι Θεοκλήτου Αρχιεπισκόπου Λακεδαιμονίας, Θωμά, Γεωργίου και Λεοντίου των Οσίων, των οποίων και τώρα και πάντοτε επικαλούμαι τας ευχάς και τας μεσιτείας.

Οδηγός και ρυθμιστής λόγων και πράξεων μου θα είναι η στοργή και η αγάπη μου προς πάντας, δια πάντας και δια παντός. Αυτή θα με καταστήσει μονίμως στοργικών και άξιον της ποιμαντορικής μου αποστολής. Η αγάπη και του αδύνατου κάμει δυνατόν και τον μικρόν μεγάλον. Πιστεύω ότι ουδεμία επιτυχία είναι δυνατή εν τη ποιμαντορία άνευ αγάπης του ποιμένος προς το ποίμνιο η οποία κάποτε φθάνει και μέχρι θυσίας της ζωής αυτού. (Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων) κατά την διδασκαλία του κυρίου. Ο ευσυνείδητος και σώφρων Επίσκοπος, ο δούλος του Χριστού, ο μη συσχηματιζόμενος και συμβιβαζόμενος προς την οποιαδήποτε κοσμικόητα , τα στίγματα του Κυρίου Ιησού οφείλει διαρκώς με ηρωισμόν μάρτυρος να βαστάζει και προθύμως να επιτελεί την αιματοβαφή διακονίαν του. (Τεκνία μου ωδίνω άχρις ου μοεφωθή Χριστός εν υμίν) έγραφε προς τους Γαλάτας ο Απόστολος Παύλος. Τούτο ακριβώς θα είναι επιδίωξις μου και στόχος της αγάπης μου, να μορφωθεί δηλαδή ο χαρακτήρ του Χριστού εις τας καρδίας των Χριστιανών μου έστω και αν αυτό απαιτήσει ποταμόν δακρύων, αδιάλειπτον προσευχήν και συνεχή κατ΄ιδίαν κοπιώδη και πολυχρόνιον  νουθεσίαν.

Ιδιαιτέρως θα στρέψω την προσοχήν μου προς τους νέους της συγχρόνου ταραχώδους και ανησύχου εποχής. Η μαθητιώσα, η σπουδάζουσα, η εργαζομένη και η στρατευομένη νεολαία θα αποτελέσει το κέντρο του ενδιαφέροντός μου και ο λόγος είναι προφανής. Οι νέοι μας είναι (της νέας ζωής οι αληθινοί της οικοδόμοι). Αυτοί θα κτίσουν (τους καινούργιους της αλήθειας Παρθενώνες) . Είναι η άνοιξις της ζωής μας, η απαντοχή και ελπίς μας εις της απελπισίας τον καιρόν. Είναι αυτοί οι οποίοι την κοινωνία μας θα ανυψώσουν μέχρι τα κράσπεδα του ουρανού και του ποιητού το όραμα θα κάμουν μίαν ωραίαν πραγματικότητα, δηλαδή (την Εκκλησία μας μια διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι). Επιθυμώ να είμαι κοντά τους εις τα νίκας και τας ήττας των, εις τους πόνους και τους πόθους των, εις την χαράν και εις την λύπην των. Επιθυμώ να είμαι πλησίον των νέων οι οποίοι έχουν στόχον τους το (χάος) και βαδίζουν ει το (πουθενά). Ιδίως όταν έχουν καταληφθεί υπό μανίας καταστροφής των πάντων διά να τους είπω με αγάπην Παιδιά μου δίκαιο έχετε να θέλετε να καταστρέψετε ένα ψεύτικο κόσμο των οποίον αφήνει πίσω της η γενεά η οποία φεύγει, αλλά δεν είναι όλα για γκρέμισμα. Επίσης πρέπει να έχετε όχι μόνο διάθεσιν να καταστρέφετε αλλά και προθυμίαν να κτίζετε, διότι και ο προφήτης και εξ αυτού ο ποιητής σας θέλουν εκριζωτάς και φυτευτάς. Δεν είσθε δημιουργημένοι δια την λάσπην και τον βούρκον μα δια τα φωτοπάλατα του ουρανού. Μη κτυπάτε την εκκλησίαν ως κατεστημένον, διότι αυτή είναι το λιμάνι σας . (Λιμένας τας εκκλησίας έπηξεν ο Θεός). Σφοδρώς και πάτρικώς επιθυμώ να με ιδούν σαν πατέραν τους και σαν φίλον τους τα νιάτα της επαρχίας μου. Συνεπώς προς το προγραμματιζόμενον ωα άνω έργον μου δια την νεότητα της επαρχίας μου από της αύριον θα αρχίσω να επισκέπτομαι τα Σχολεία και τον Στράτον δια μίαν στενωτέραν συνεργασίαν με τους υπευθύνους της αγωγής και δια μίαν επωφελή επικοινωνίαν με τα παιδία. Με τους φοιτητάς θα προσπαθήσω ν αναπτύξω ένα πνευματικό διάλογον αγάπης και κατανοήσεως κατά τας συναντήσεις αι οποίοι θα προγραμματίζονται εγκαίρως και θα πραγματοποιούνται κατά τας διακοπάς των εορτών των Χριστουγέννων , το Πάσχα και κατά το θέρος. Αν δεν επιτελεσθή κάτι γενναίον εις τον τομέα της νεότητος δεν θα είμαι ήσυχος και ικανοποιημένος. Ζητώ εις το ωραίον αυτό έργο την συμπαράστασιν και την συνεργασίαν των φορέων της αγωγής και μάλιστα των εκπαιδευτικών και είμαι βέβαιος ότι θα τα έχω. Είναι πολύτιμος η συμπαράσταση εις το έργον της Εκκλησίας το οποίον άλλωστε είναι και έργον ιδικόν των εν πολλοίς . Με όπλον μέγιστον των αρετών διαπαιδαγωγούν τους νεοσσούς της Εκκλησίας και διαφυλάσσουν αυτούς εκ των ποικίλων του κόσμου πειρασμών και εξασφαλίζουν εις αυτούς το ευ ζην , το κατά Χριστόν Ζην, και το αιωνίος ζην. Τα χέρια θα δώσουμε και εις το κοινόν χωράφι, εις την ψυχήν δηλαδή του παιδιού θα εργασθώμεν (δια να ιδούμε την Ελλάδα του Χριστού, στο φως λουσμένη, μια Ελλάδα τιμημένη, μια Ελλάδα δοξασμένη).

Δεν θα ενδιαφερθώ δε δια την νεότητα, μόνο δια τους προαναφερθέντας λόγους, αλλά και διότι δια του ενδιαφέροντός μου προς το παιδί θα κερδίσω και τους γονείς. Θα πάρω εις την αγκαλιά μου τα μικρά αρνιά δια να έλθουν κοντά μου και τα μεγάλα πρόβατα. Θα είναι εγκληματικό εκείνοι οι οποίοι θα έπρεπε να είναι η σανίς της σωτηρίας των παιδιών να γίνονται παγίδα καταστροφής των. Το σύγχρονο υλιστικόν ρεύμα έχει πολύ κλονίσει την οικογενειακήν συνοχήν με εξόφθαλμα τα συμπτώματα της διαλύσεως. Όπως αι δύσκολοι καιρικαί συνθήκαι καθυστερούν την ανάπτυξιν των φυτών, ούτε και αι ακαταστασίαι εντός της οικογενείας αφαντάστως καθιστούν δύσκολον την αγωγήν και την σωστήν ψυχοσωματικήν ανάπυξην του παιδιού. Σχολή γονέων θα ιδρύσει η Ιερά Μητρόπολις εις της Σπάρτην εις την οποίαν θα διδάσκουν πλήν του ομιλούντος κι άλλοι εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι και παιδαγωγοί προκειμένου να βοηθήσει η οικογένεια να μεταβληθεί το σπίτι εις φυτώριον πνευματικόν εκ του οποίου θα μεταφυτεύωνται εις την κοινωνίαν δέντρα καλλίκορμα και αγλαόκαρπα και θα ετοιμάζονται ουρανοπολίται δια την βασιλείαν του Θεού.

Χωρίς να παραλείψω την φροντίδα μου δια τα φιλανθρωπικά ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεως μου, τα οποία θα διατηρήσω και θα επαυξήσω και χωρίς να αδιαφορήσω δια τους ενδεείς, τους ασθενείς και δια τους ευσυμπαθήτους απομάχους της ζωής, τους βαστάσαντας το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα , χάριν των οποίων θα πράξω ότι επιβάλλεται και ότι είναι δυνατόν, ωσαύτως η μέριμνα μου θα στραφεί όλως ιδιαιτέρως εις την πνευματικήν τριφοδοσίαν του ποιμνίού μου διότι (και αι ψυχαί πεινούν).

Ο λόγος του Θεού όστις είναι ( ζων και εναργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον) θα κηρύσσεται υπ εμού και των συνεργατών μου όχι μόνον εις την πόλιν της Σπάρτης και εις τα μεγάλα κέντρα, αλλά και εις τας πλέον απομακρυσμέμας συγκοινωνιακός και δυσπροσίτους συνοικίας, μέχρι τα Βελανίδια και τον Άγιο Νικόλαο Βοιών. Επίσης εις το θέμα αυτό μεγάλως θα βοηθήσουν και τα δύο θρησκευτικού και ηθικοπλαστικού περιεχομένου περιοδικά της Ιεράς Μητροπόλεώς μου, ο Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε και τα Ελπιδοφόρα Νιάτα των οποίων η έκδοσις θα συνεχισθεί ανελλιπώς.

Είς το καθαρώς πνευματικόν αλλά και εις το φιλανθρωπικών έργον της Ιεράς Μητροπόλεως μου αποτελεσματική θα είναι η βοήθεια του Ιερού κλήρου και των Ιερών Μοναστηρίων και των φιλανθρώπων των ενταύθα διαμενόντων και των απανταχού της γης ευρισκομένων εις τους οποίους στηρίζω χρήστας ελπίδας. Οι Ιερείς γύρωθεν των οποίων περιστρέφεται η ζωή των πιστών, ευρίσκονται ματαξύ ουρανού και γης . Δια του Ιερέως επιτυγχάνεται η σωτηρία διό και η ευθύνη διά την απώλειαν και μιας έστω ψυχής συνεπάγεται βαρύτητον κολασμόν. Το αίμα του απωλεσθέντος εκ της χειρός του Ιερέως θα εκζητήσει ο Θεός, κατά τον προφήτην. Πόθος και επιδίωξίς μου θα είναι να έχω καλούς Ιερείς. Ιεροπρεπείς και αψόγους εν παντί κατά την επιτέλεσιν των Ιερών Μυστηρίων και Ακολουθιών, αξιοπρεπείς ως προς την εξωτερικήν των εμφάνισιν, προσεκτικούς και ασκανδάλιστους εις την ιδιωτικήν και οικογενειακήν των ζωήν. Η παρουσία των εις την ενορία επιθυμώ να είναι ευωδία Χριστού, στολισμός δε αι ποικίλαι Χριστιανικαί αρεταί και προ πάντων η αγάπη προς τον Θεόν ( φθάνει να τον αγαπούν οι δικοί του και το έργον του πηγαίνει καλά) έγραφεν ένας λαμπρός συγγραφέας. Να είναι φιλάδελφοι και φιλοπρόβατοι, όχι μισθωτοί αλλά καλοί ποιμένες και όχι φιλόχρυσοι. Να είναι φως και άλας, άγγελοι, Χερουβείμ και Σεραφείμ οι οποίοι θα δοξολογούν τον Θεόν ακαταπαύστως και θα υπηρετούν τον άνθρωπο αγογγύστως. Ο Επίσκοπος και ο Ιερεύς δεν πρέπει να έχουν ώρας αναπαύσεως, όπως δεν έχει και Εκείνος όστις απέστειλεν αυτούς και όστις αιωνίως δια του Ευαγγελίου Του διδάσκει λέγων ( Ο πατήρ μου εώς άρτι εργάζεται καγώ εργάζομαι) και κατ ακολουθίαν το έργον του κληρικού είναι εργασία αδιάλειτος διαρκούσα καθ όλου του βίου αυτού εις τους αμετρήτους και υπευθύνους τομείς της κληρικής αυτού αποστολής. Ο Ιερεύς δεν επιβάλλεται να κάμει μερικάς θυσίας μόνον, αλλά η ζωή του ολόκληρος να είναι θυσία. Ευσυνειδήτους και εργατικούς επιθυμώ τους στενούς μου συνεργάτας προς τους οποίους θα δώσω όλον το βάθος της αγάπης και της βαθιάς εκτιμήσεως μου και θα προσφέρω κάθε δυνατήν ηθική, ακόμη και υλικήν συμπαράστασιν. Τας αρχάς ταύτας της ευσυνειδήτου εργασίας θα απαιτώ πρωτίστως από τον εαυτό μου. Δια των Ιερατικών Συνεδρίων, των Συντάξεων και δια των Σεμιναρίων χάριν των νεοχειροτονηθέντων θα πράξω ότι είναι δυνατόν δια την υποβοήθησιν αυτών εις το υψηλών έργον του. Είθε να ακούετε πάντοτε ο πατρικός μου λόγος, δια να μη χρησιμοποιηθεί ποτέ η ράβδος της εξουσίας.

Περαιτέρω την σκέψιν μου στρέφω προς τους οσιωτάτους Μοναχούς και τας θειωτάτας Μοναχάς προσευχάς των επικαλούμενος δια την επιτυχίαν της επισκοπικής μου διακονίας, επικαίρως υπενθυμίζω εις αυτούς ότι (φως των Αγγέλων είναι η Αγία Τριάς ,Φώς των Μοναχών είναι οι Άγγελοι και Φώς των ανθρώπων είναι οι Μοναχοί). Εις το σύχρονο υλιστικόν πνεύμα αντιπαρατάσσουν την ακτημοσύνην, διότι ο ( γευθείς των άνω, των κάτω καταφρονεί). Εις το ρεύμα της διαφθοράς προβάλλουν την δυσκολοκατόθωτον αλλ ισάγγελον αγνήν βιωτήν και πολιτείαν και εις σύγχρονο αθεισμόν την βαθυτάτην πίστιν εις τον Θεόν, τον οπίον λατρέυουν εν πνεύματι και αληθεία . Είμαι και εγώ Μοναχός και θα είμαι πάντα πρόθυμος μα πράξω ‘ότι συντελεί εις την εύρυθμον λειτουργίαν των Ιερών Μονών και εις τας Μοναστικάς Αδελφότητας της Επαρχίας μου.

Ευλαβέστατοι κληρικοί , Οσιώτατοι Μοναχοί και ευσεβέστατοι Χριστιανοί μου , υπό τοιούτων συνεχόμενος αισθημάτων και σκέψεων εμπιστεύομαι την πάσαν ελπίδα μου εις τον Θεόν, παρ ου ταπεινώς εξαιτούμαι την ευλογίαν και την θείαν συναντίληψιν, ευχόμενος δε προς όλους παν Θεό αγαθόν, επιφυλάσσομαι όπως δι έργων επικυρώσω όσα εν τω συντόμω τούτω λόγω μου είχον την τιμήν να εκθέσω πενιχρώς εις υμάς και εκ βάθεων καρδίας δέομαι: Όσιε Νίκων, κήρυξ της μετανοίας καθόλην την διάρκειαν της αγίας βιοτής και πολιτείας σου και πέραν αυτής μέχρι σήμερον , ικέτευσον την πήγην της αγάπης και του ελέους τον Κύριον ημών Ιησού Χριστού, ίνα επιστηρίζη με εν τω ιερώ της ποιμαντορίας έργω μου και ούτως επιστηριζόμενος υπό της Χάριτος Του να στηρίζω και να καθοδηγώ τους εμπιστευθέντας μοι υπό της Εκκλησίας Του κληρικούς και Μοναχούς και τον λαόν του Θεού και να καταστήσω αυτούς αξίους της ουρανίου βασιλείας Του. Θεοτόκε η Ελπίς πάντων των Χριστιανών, σκέπε φρουρεί, φύλατε τους ελπίζοντας εις σε. Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και είδε και επίσκεψε την άμπελον ταύτην και κατάρτισε αυτήν ην εφύτευσεν η δεξιά Σου.

Η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών. Αμήν.