Τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου Μιὰ κατηγορία Νεομαρτύρων εἶναι καὶ τὰ νεαρὰ κορίτσια, τὰ ὁποῖα, παρὰ τὸ ἄωρο τῆς ἡλικίας τους, ὁμολόγησαν τὴν σώζουσα πίστη τους στὸ Χριστό, βασανίστηκαν καὶ ἔχασαν τὴ ζωή τους, ἀπὸ τὴν μανία τῶν ἀλλόθρησκων καὶ βαρβάρων τυράννων τούρκων. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὑπῆρξε ἡ ἁγία ἔνδοξος Νεομάρτυς Ἀκυλίνα ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη.Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ζαγκλιβέρι τῆς Θεσσαλονίκης, στὴν ἐπαρχία Λαγκαδᾶ, τὸ 1745, ὅπου σώζεται ὡς τὰ σήμερα, τὸ ἐρειπωμένο σπίτι της.Ὅταν ἡ Ἀκυλίνα ἦταν 19 χρονῶν συνέβη ἕνα τραγικὸ γεγονός. Ὁ πατέρας της μάλωσε μὲ κάποιον τοῦρκο καὶ πάνω στὸν καυγᾶ τὸν σκότωσε.Τουρκικὰ ἀποσπάσματα ἔψαχναν παντοῦ τὸ φονιᾶ Γιώργη, ὥσπου τὸν ἐντόπισαν, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὶς τουρκικὲς ἀρχές.Ὁ Γιώργης δείλιασε μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου καὶ ἀποδέχτηκε νὰ ἀσπασθεῖ τὸ Ἰσλάμ, γιὰ νὰ γλυτώσει τὴ ζωή του. Ἐπίσης ὑποσχέθηκε στὸν κατὴ ὅτι μὲ τὸν καιρὸ θὰ ἔπειθε καὶ τὴν οἰκογένειά του νὰ ἀλλαξοπιστήσει.Ἡ φήμη ὅτι ὁ Γιώργης ἀλλαξοπίστησε καὶ τούρκεψε ἔπεσε σὰν κεραυνὸς στὴν εὐσεβῆ σύζυγό του καὶ στὴν ἁγνὴ καὶ πιστὴ κόρη του την Ἀκυλίνα.Ἡ σύζυγός του καὶ ἡ κόρη του ἦταν ἀπαρηγόρητες γιὰ τὸ κακὸ ποὺ μπῆκε στὸ σπιτικό τους. Τὸν Γιώργη τὸν θεωροῦσαν πλέον «ξένο σῶμα» στὴν οἰκογένεια.
Ντύθηκαν μαῦρα ροῦχα, κλείστηκαν στὸ σπίτι τους καὶ ἔκλαιγαν ἀπαρηγόρητα, μέρα καὶ νύχτα γιὰ τὸ κατάντημα τοῦ συζύγου καὶ πατέρα, ὁ ὁποῖος ἔγινε προδότης τῆς Πίστεως.Βλέποντας ἡ εὐσεβὴς σύζυγός του ὅτι ἦταν μάταιο νὰ τὸν μεταπείσει, ἔπαψε νὰ ἀσχολεῖται μαζί του καὶ ἄρχισε νὰ φροντίζει τὴν ἀγαπημένη της κορούλα. Τῆς μιλοῦσε γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν νουθετοῦσε νὰ μὴν ἀπαρνηθεῖ ποτὲ καὶ γιὰ καμιὰ αἰτία τὴν πίστη της.Τὸ κακὸ δὲν ἄργησε νὰ ἔρθει. Τὸ ἔτος 1764 ὁ γιὸς τοῦ πασᾶ τῆς Θεσσαλονίκης εἶδε τὴν Ἀκυλίνα στὴ βρύση τοῦ χωριοῦ, ἡ ὁποία ἔπαιρνε νερὸ καὶ θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της.Οἱ δύο γυναῖκες πάγωσαν κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὸ θράσος τοῦ ἐξωμότη Γιώργη. Χωρὶς κἂν τὸ σκεφτοῦν τὸν πέταξαν ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τοῦ διαμήνυσαν ὅτι δὲν ἤθελαν πιὰ νὰ ἔχουν σχέσεις μαζί του, δὲν ἤθελαν νὰ τὸν ξαναδοῦν τὰ μάτια τους. Ἐκεῖνος δὲν ὑποχώρησε, ἄρχισε μὲ γλυκόλογα καὶ ταξίματα νὰ προσπαθεῖ νὰ πείσει την Ἀκυλίνα νὰ δεχτεῖ τὶς προτάσεις του. Ὅμως ἐκείνη παρέμενε ἀσυγκίνητη. Τότε ἔτρεξε στὶς τουρκικὲς ἀρχές ἀπὸ τὶς ὁποῖες ζήτησε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια γιὰ νὰ κάμψει τὴν ἄρνησή της.
Πρὶν φτάσουν οἱ τοῦρκοι χωροφύλακες νὰ τὴ συλλάβουν, ἡ μητέρα της τὴν ἐμψύχωσε συμβουλεύοντάς την: «Παιδί μου πρόσεχε, μὴν ἀρνηθεὶς τὸ Χριστό. Αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι πρόσκαιρη μπροστὰ στὸν Παράδεισο καὶ στὴν αἰωνιότητα τῆς μακάριας ζωῆς»!Τρία ὁλόκληρα ἠμερονύχτια τὴ βασάνιζαν χωρὶς ἔλεος οἱ κτηνώδεις βασανιστές της. Τὸ ἀπόγευμα τῆς τρίτης ἡμέρας, πλημυρισμένη ἀπὸ τὰ αἵματα καὶ παραμορφωμένη ἀπὸ τὰ κτυπήματα, τὴν πῆγαν στὸ σπίτι της.
Πίστευαν πὼς ἂν τὴν ἔβλεπε σὲ αὐτὴ τὴ δεινὴ κατάσταση ἡ μητέρα της, θὰ τὴν ἔπειθε νὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ παντρευτεῖ τὸ γιὸ τοῦ πασᾶ. Ἀλλὰ συνέβη τὸ ἀντίθετο. Ἡ ἡρωικὴ μητέρα πῆρε στὴν ἀγκαλιά της τὸ σπλάχνο της καὶ ἀντὶ ἄλλων, τὴ ρώτησε: «Παιδί μου μήπως δείλιασες καὶ ἀρνήθηκες τὸ Χριστό;».Οἱ τοῦρκοι, θέλοντας νὰ ἀποστερήσουν τὶς τιμὲς στὸ ἱερὸ λείψανό της, τὸ ἅρπαξαν καὶ τὸ ἔθαψαν σὲ τουρκικὸ νεκροταφεῖο, δίπλα στὴν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ, θεωρῶντας την ὡς μουσουλμάνα! Ἤθελαν νὰ δείξουν μὲ αὐτὴ τὴν ἀπαίσια πράξη τους ὅτι τὴν ἔκαμαν μουσουλμάνα μετὰ τὸ θάνατό της! Οἱ δρόμοι, ἀπὸ ὅπου πέρασε τὸ ἅγιο λείψανο εὐωδίαζαν γιὰ μέρες! Τὸ ἴδιο βράδυ, μόλις σκοτείνιασε, ἕνα οὐράνιο φῶς, σὰν λαμπερὸ ἀστέρι, κατέβηκε καὶ στάθηκε πάνω ἀπὸ τὸν τάφο της, μένοντας ἐκεῖ γιὰ ὧρες! Οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Ζαγκλιβερίου δόξαζαν τὸ Θεὸ γιὰ τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐλογία, ἡ ὁποία ἐπισκέφτηκε τὸ χωριό τους, στὸ πρόσωπο τῆς ἡρωικῆς Μάρτυρος Ἀκυλίνας. Ἀλλὰ λυπόνταν ποὺ στερήθηκαν τὸ ἱερό της λείψανο. Ὅμως τρεῖς ἡρωικοὶ Χριστιανοὶ νέοι, σωστὰ ἡρωικὰ παλληκάρια τοῦ Χριστοῦ, ἀποφάσισαν κάποια σκοτεινὴ νύχτα, νὰ κάμουν κάτι ἐξαιρετικὰ παράτολμο, νὰ ξεθάψουν καὶ νὰ κλέψουν τὸ ἱερὸ λείψανό καὶ νὰ τὸ θάψουν σὲ ἀσφαλῆ τόπο.Ἡ μνήμη της τιμᾶται στὶς 27 Σεπτεμβρίου,Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.Ἀκυλίναν τὴν θείαν ἀνευφημήσωμεν, οἴα θεόφρονα κόρην καὶ Ἀθληφόρον Χριστοῦ, τὴ ἀγάπη γὰρ αὐτοῦ πίστει ἠνδρίσατο, καὶ καθεῖλε τὸν ἐχθρόν, δι’ ἀγώνων ἱερῶν καὶ δόξης τυχοῦσα θείας Χριστῷ τῷ Λόγῳ πρεσβεύει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον ΛόγονΖαγκλιβέριον χαίρει εν τη αθλήσει σου, η σε βλαστήσασα κώμη ως άνθος εύοσμον, Ακυλίνα του Χριστού καλλιπάρθενε· συ γαρ ενήθλησας στερρώς, και εδέξω εκ Θεού το στέφος της αφθαρσίας, εκδυσωπούσα απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.27 Σεπτεμβρίου 2025 ἑορτάζουν: Ἅγιος Καλλίστρατος καὶ οἱ μαζὶ μ’ αὐτὸν Σαράντα ἐννέα Μάρτυρες
Ἅγιοι Μᾶρκος, Ἀρίσταρχος καὶ Ζήνων οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα
Ἁγία Ἀκυλίνα
Ἁγία Ἐπίχαρις
Ὅσιος Ἰγνάτιος ἡγούμενος τῆς Μονῆς Σωτῆρος Χριστοῦ τῆς ἐπιλεγόμενης τοῦ Βαθέος Ρύακος
Ἅγιοι Φιλήμων ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Φουρτουνιανός
Ἁγία Γαϊανή
Ἅγιοι Δεκαπέντε Μάρτυρες
Ἅγιος Πέτρος Πατριάρχης Μόσχας Ἱερομάρτυρας
Ὅσιος Σαββάτιος «ὁ ἐν Σολοβέτσκῃ»
Ἀνάμνηση τοῦ ὁράματος καὶ τῆς ἀφωνίας τοῦ Προφήτη Ζαχαρία
Συντάκτης
Λιγότερο από 1 λεπτό Διάρκεια άρθρου: Λεπτά
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Orthodoxy Rodos .