Ἔπειτα καὶ ἀπὸ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ «Ο.Τ.» (14.6.2024 ἀρ. φ. 2499), ὅπου ἀνεδημοσιεύετο ἡ φερομένη ὡς ἐπιστολὴ παραιτήσεως τοῦ Μελόης, ἡ Ἱ. Ἀ. Αὐστραλίας προέβη εἰς ἔκδοσιν ἀνακοινωθέντος, τὸ ὁποῖον δημιουργεῖ διάφορα ἐρωτήματα.
Τὸ ἀνακοινωθὲν ἀναφέρεται εἰς «ἀναπαραγωγὴ ἀναληθῶν ἰσχυρισμῶν» περὶ τῆς παραιτήσεως τοῦ Μελόης. Κυκλοφοροῦνται, δηλαδή, καὶ ἕτεροι λόγοι παραιτήσεως, πλὴν ὅσων ἦσαν καταγεγραμμένοι εἰς τὴν φερομένην ὡς ἐπιστολὴν παραιτήσεως; Ποῖοι εἶναι αὐτοί, ποῖος καὶ εἰς ποῖα μέσα τοὺς ἀναπαράγει; Ἔχει διερευνήσει ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἢ τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως τί συμβαίνει;
Τὸ ἀνακοινωθὲν ἀναφέρεται εἰς «σχέδιο παραιτήσεως». Ταυτίζεται αὐτὸ μὲ τὴν «ἐπιστολὴν παραιτήσεως»; Ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα τοῦ ἀνακοινωθέντος φαίνεται ὅτι μᾶλλον ταυτίζεται, ὡστόσον, εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς εἶναι δυνατὸν κάποιος, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νὰ παραιτηθῆ νὰ ἀποστέλη «πρῶτον σχέδιον παραιτήσεως» καὶ μάλιστα εἰς τὸν προϊστάμενόν του. Ἀνέμενε διορθώσεις τῆς παραιτήσεως ἀπὸ ἐκεῖνον εἰς τὸν ὁποῖον τὴν ὑποβάλει; Ἂν τὸ πρῶτον σχέδιον δὲν ἱκανοποίη τὴν προϊσταμένην ἀρχήν, θὰ συνέτασσε δεύτερον ἢ ἴσως καὶ τρίτον, τέταρτον…; Ἢ μήπως ἡ παραίτησις τοῦ Θεοφιλεστάτου, δὲν θὰ προήρχετο τελικῶς ἐκ τῆς χειρός του, ἀλλὰ ἀπὸ ἑτέραν χεῖρα; Εἴθισται αὐτὸ εἰς τὰς παραιτήσεις;
Ὡσαύτως, δυσερμήνευτον παραμένει τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν κείμενον παραιτήσεως νὰ «βρίθη παρερμηνειῶν, ἕωλων ὑποθέσεων, προσωπικῶν κρίσεων». Ἦσαν προϊόντα ἀχαλινώτου φαντασίας; Ἡ θέσις τοῦ Ἐπισκόπου εὑρίσκεται εἰς πολὺ ὑψηλὸν βάθρον, ὥστε ὁ κατέχων αὐτὴν νὰ ἐφευρίσκη ἀπὸ τὸ νοῦν ζητήματα μὴ ἔχοντα σχέσιν μὲ τὴν πραγματικότητα. Εἰδάλλως, ἐὰν τὸ πρόβλημα εἶναι βαθύτερον, τότε εἶναι ἀκατάλληλος διὰ τὴν θέσιν καὶ ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία νὰ λάβη μέτρα, διὰ νὰ μὴ βλάψη μὲ τὴν κατάστασίν του πιστούς. Ὁ χειροτονήσας αὐτὸν δὲν φέρει εὐθύνην;
Οἱ «ἰσχυρισμοὶ γιὰ λογαριασμὸ ἄλλων Ἐπισκόπων» ἀναφέρεται ὅτι διαψεύσθηκαν. Πότε καὶ ποῦ ἔγινε αὐτό; Ἡ «ἐπιστολὴ παραιτήσεως» κυκλοφορεῖται ἤδη ἀπὸ ἔτους, ὄχι ὅμως καὶ διαψεύσεις. Ὅταν κάτι συμβαίνη δημοσίως αἱ διαψεύσεις ὀφείλουν νὰ εἶναι δημόσιαι καὶ ὄχι ἰδιωτικαί, ὄχι μόνον χάριν ἀληθείας ἢ διὰ τὴν ὀρθὴν πληροφόρησιν τῆς κοινῆς γνώμης, ἀλλὰ διὰ νὰ δεσμεύωνται καὶ οἱ ἴδιοι ὡς Ἐπίσκοποι, ὡς δημόσια πρόσωπα, ἐνώπιον ὅλων ὅτι: α) ὅσα λέγουν τὰ λέγουν ὑπευθύνως, καθὼς διακυβεύεται ἡ τιμὴ καὶ ἡ ὑπόληψις ἑνὸς συνεπισκόπου των καὶ ὄχι μόνον, καὶ β) ὅτι ἡ διάψευσις ἀντιπροσωπεύει τοὺς ἰδίους καὶ δὲν εἶναι ὑποβολιμαία ἢ ἑρμηνεία τῶν προθέσεών τους. Χαρακτηριστικὸν ὅτι τὸ ἀνακοινωθὲν δὲν φέρει κἄν τὰς ὑπογραφάς των.
Ἔπειτα τὸ ἀνακοινωθὲν πληροφορεῖ ὅλους ὅτι παρὰ τὴν «ἐπιστολὴν παραιτήσεως» ἐντὸς μερικῶν ὡρῶν ὁ Μελόης ἀνεκάλεσε, ζητῶν συγγνώμην. Ἡ ἐπιστολή, ἡ ὁποία κυκλοφορεῖται ὡς «συγγνώμη» καὶ ἐδημοσίευσε καὶ ὁ «Ο.Τ.» ἔχει ἡμερομηνίαν, ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχει ἀπὸ «λίγες ὧρες». Ἑπομένως, πρέπει νὰ ὑπάρχη καὶ ἑτέρα ἐπιστολή, ἐκτὸς ἐὰν πρόκειται δι’ ἀσάφειαν τοῦ ἀνακοινωθέντος. Διατί δὲν δίδεται εἰς τὴν δημοσιότητα αὐτὴ ἡ ἐπιστολή; Ἂν ἦτο ἁπλῶς προφορικὴ συγγνώμη, εἶναι ἀξιόπιστος; Ἔχει βαρύτητα;
Τυγχάνει ὅμως λίαν δυσνόητον, πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Μελόης νὰ δηλώνη ὅτι «ἡ ἐπιστολὴ παραιτήσεως δὲν ἰσχύει», ἀλλὰ ἔπειτα νὰ παραιτῆται;! Ἂν οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι ἀνεφέροντο εἰς τὴν «ἐπιστολὴν παραιτήσεως» καὶ οἱ ὁποῖοι τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸ νὰ ὑποβάλη αὐτὴν τὴν πρώτην παραίτησιν, ἀνεκλήθησαν, τότε διατί τελικῶς παρῃτήθη; Ὑπάρχουν ἄλλοι λόγοι, ἄγνωστοι; Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ λόγοι; Διατί δὲν γνωστοποιοῦνται, ὥστε νὰ παύση κάθε φημολογία; Ὡς ἀνεφέρθη καὶ ἄλλοτε (ἀλλὰ εἰσέτι δὲν ὑπῆρξεν ἀπάντησις) καὶ ἰσχύει συμφώνως πρὸς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνας, οὐδεὶς Ἐπίσκοπος ἔχει δικαίωμα παραιτήσεως, πλὴν λόγων ὑγείας ἢ λόγων καθαιρέσεως. Τί ἰσχύει;
Τὸ εὐτυχὲς μὲ τὸ παρὸν ἀνακοινωθὲν εἶναι ὅτι ἡ Ἱ. Ἀ. Αὐστραλίας ἀποδέχεται ὡς συντάκτην τῆς φερομένης ὡς ἐπιστολῆς παραιτήσεως τὸν Μελόης, γράφουσα: «ἔχει ἀναιρεθεῖ καὶ διαψευστεῖ ἀπὸ τὸν συντάκτη του». Πότε ὅμως τὴν ἀνῄρεσε καὶ τὴν διέψευσεν; Ὀφείλει ὁ ἴδιος αὐτοπροσώπως νὰ προβῆ δημοσίως εἰς τοποθέτησιν ὄχι μόνον περὶ τῶν γραφομένων εἰς τὴν ἐπιστολήν, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἐρωτημάτων, τὰ ὁποῖα ἔχουν προκύψει, διότι πρὸς τὸ παρὸν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μονοπωλεῖ τὴν δημοσιότητα εἶναι τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱ. Ἀ. Αὐστραλίας. Ὁ ἴδιος ὁ συντάκτης, τὸ κατ’ ἐξοχὴν πρόσωπον, τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ κεντρικὸς πόλος τῆς ὅλης αὐτῆς καταστάσεως, ὁ Μελόης, δὲν ἔχει λάβει θέσιν, ὡς εἶναι ὑποχρεωμένος, καίτοι ἀφορᾶ ὅ,τι πλέον ὕψιστον, τὴν ἀρχιερωσύνην του, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρον Ἀρχιεπισκοπήν, ἂν ὄχι τὸ ἴδιον τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως. Τί πλέον ἁπλούστερον ἐκ τοῦ νὰ δώση συνέντευξιν, ρίπτων ἄπλετον φῶς προφυλάσσων ἑαυτὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν;
Ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὴν «ἐπιστολὴν παραιτήσεως» τελικῶς δὲν θὰ τύχουν ἐξετάσεως ἀπὸ κανένα; Τὸ Φανάρι, ἡ Ἱ. Μ. Σιμωνόπετρας, τὸ ΥΠΕΞ τῆς Ἑλλάδος ἁπλῶς θὰ τὴν ἀρχειοθετήσουν;
Τὸ αὐτὸ ὀφείλουν νὰ πράξουν καὶ οἱ ἀναφερόμενοι εἰς τὴν «ἐπιστολὴν παραιτήσεως» Ἐπίσκοποι. Οὔτε κόπον οὔτε οἱονδήποτε κόστος προκύπτει ἀπὸ μίαν δημοσίαν δήλωσιν. Καθημερινῶς ἄλλωστε ἐκτίθενται εἰς τὸν δημόσιον χῶρον, δὲν εἶναι κάτι τὸ ὁποῖον τελεῖ ἐκτὸς τοῦ λειτουργήματός τους, τουναντίον εἶναι ὑποχρέωσίς τους.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν δημοσιογραφικὴν κάλυψιν τοῦ γεγονότος, ἠθικὸν καθῆκον καὶ δὴ κάθε ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς, ἡ ὁποία ὀφείλει νὰ πρεσβεύη τὴν ἀκεραιότητα, εἶναι νὰ κατονομάση τὰ «ἐμπαθῆ» μέσα, διὰ νὰ μὴ κατηγοροῦνται γενικῶς καὶ ἀορίστως ὅσοι ἐκτελοῦν τὸ δημοσιογραφικόν τους χρέος, καθὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι «κακόπιστα» ὅλα τὰ μέσα. Ὁ «Ο.Τ.» ἀνεδημοσίευσε τὰς ἐπιστολὰς ἀπὸ τὸ «Orthodox Times», ἐνῷ ἀνηῦρεν αὐτὰς καὶ ἀλλαχοῦ π.χ. ἐνδεικτικῶς ἱστολόγιον «Χώρα Ἀχωρήτου», τὰ ὁποῖα ἆραγε συγκαταλέγονται εἰς τὰ μέσα, τὰ ὁποῖα «διακρίνονται γιὰ τὶς συστηματικὲς ἐπιθέσεις τους στὴν Ἐκκλησία»;! Βαρεῖς κατηγορίαι, ἄξιαι συγγνώμης.
Τέλος, ἡ ἐπιστολὴ παραιτήσεως τοῦ Μελόης, ἡ ὁποία ἐπισυνάπτεται εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν καὶ ἔχει ἤδη δημοσιευθῆ ἀπὸ τὸν «Ο.Τ.» καὶ ἀπὸ πολλὰ ἄλλα μέσα, δὲν διαφωτίζει ἀλλὰ μᾶλλον συσκοτίζει τὴν ἐνδιαφέρουσαν αὐτὴν ὑπόθεσιν, ἡ ὁποία εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἀπασχολήση τὰ μέσα καὶ εἰς τὸ ἐγγὺς μέλλον. Δὲν ἀναφέρει οὔτε τοὺς λόγους παραιτήσεως, οὔτε τί θὰ ἀπογίνη ὁ Θεοφιλέστατος. Πρῶτον, οἱ λόγοι παραιτήσεως ἐὰν δὲν εἶναι συγκεκριμένοι ἐπισύρουν καθαίρεσιν, ὡς προεγράψαμεν. Τί προτίθεται ἆραγε νὰ πράξη ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή; Θὰ τηρήση τοὺς Ἱ. Κανόνας; Δεύτερον, ἀπολελυμένη χειροτονία δὲν ὑπάρχει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ δίδων καὶ ὁ λαμβάνων ἀπολυτήριον ἄνευ συγκεκριμένου προορισμοῦ (δηλ. ἐντάξεως εἰς νέαν ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν) ὑπόκεινται ἀμφότεροι εἰς καθαίρεσιν. Ποῦ θὰ μετατεθῆ ὁ Θεοφιλέστατος καὶ ποῖα θὰ εἶναι τὰ νέα του καθήκοντα; Θὰ τηρηθοῦν οἱ Ἱ. Κανόνες, τὸ πατριαρχικὸν καταστατικὸν καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ νόμοι (καθὼς ὁ Μελόης εἶναι Ἕλλην καὶ δύναται νὰ καταφύγη καὶ εἰς τὸ ἑλλαδικὸν δίκαιον); Θὰ ἐπανέλθωμεν.
Παραθέτομεν ἀκολούθως τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱ. Ἀ. Αὐστραλίας τῆς 21ης Ἰουνίου 2024:
«Ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀναπαραγωγὴ ἀβάσιμων καὶ ἀναληθῶν ἰσχυρισμῶν περὶ τῶν λόγων τῆς προσφάτου παραιτήσεως τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μελόης κ. Αἰμιλιανοῦ, ἐπιθυμεῖ νὰ ἐνημερώσει τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμά της γιὰ τὰ ἀκόλουθα:
Τὸν Μάρτιο τοῦ 2023, ὁ τότε Ἀρχιεπισκοπικὸς Ἐπίτροπος Βρισβάνης, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μελόης, ἀπέστειλε στὸν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας κ.κ. Μακάριο σχέδιο παραιτήσεως, μὲ τὴν ὑποσημείωση: «Γέροντα τὴν Εὐχή Σας. Σᾶς στέλνω ἕνα πρῶτο σχέδιο τῆς παραιτήσεώς μου…», τὸ ὁποῖο ἔβριθε παρερμηνειῶν, ἕωλων ὑποθέσεων καὶ προσωπικῶν του κρίσεων, οἱ ὁποῖες δὲν ἀνταποκρίνονταν στὴν πραγματικότητα. Στὸ ἴδιο σχέδιο μάλιστα περιλαμβάνονταν ἰσχυρισμοὶ γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἄλλων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι διαψεύστηκαν παραχρῆμα καὶ κατηγορηματικὰ ἀπὸ τοὺς ἰδίους, ὡς ἀνυπόστατοι καὶ ἐξωπραγματικοί.
Γιὰ τοὺς λόγους αὐτούς, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Αἰμιλιανὸς ἐπανῆλθε καὶ μέσα σὲ λίγες ὧρες, μὲ γραπτὴ δήλωσή του πρὸς ὅλους τοὺς Ἐπισκόπους, ἐκζήτησε συγγνώμη σημειώνοντας τὰ ἑξῆς: «Πατέρες, μόλις μίλησα μὲ τὸν Γέροντα. Ζήτησα συγγνώμη καὶ ἡ ἐπιστολὴ παραιτήσεως, ἡ ὁποία ἦταν μόνο προσχέδιο, δὲν ἰσχύει. Ὁ Γέροντας μὲ συγχώρεσε. Ἔλαβα ἕνα καλὸ μάθημα. Δόξα τῷ Θεῷ!».
Εἶναι λυπηρὸ ὅτι τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ ἀνυποστάτου κειμένου, τὸ ὁποῖο ἔχει ἀναιρεθεῖ καὶ διαψευστεῖ ἀπὸ τὸν συντάκτη του, ἀναπαράγεται κακόπιστα ἀπὸ γνωστὰ μέσα ἐνημερώσεως, τὰ ὁποῖα διακρίνονται γιὰ τὴν ἐμπάθειά τους καὶ γιὰ τὶς συστηματικὲς ἐπιθέσεις τους στὴν Ἐκκλησία. Γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας ἐπισυνάπτεται ἡ πραγματικὴ ἐπιστολὴ παραιτήσεως τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μελόης κ. Αἰμιλιανοῦ.
Ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι διαψεύδουν γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὰ ὅσα ὑποστηρίζονται στὴν ὑποτιθέμενη ἐπιστολὴ παραιτήσεως τοῦ Θεοφιλεστάτου κ. Αἰμιλιανοῦ, ἐπιφυλάσσονται δὲ γιὰ κάθε νόμιμο δικαίωμά τους ἐφόσον ἡ κακόβουλη ἀναπαραγωγὴ ψευδῶν καὶ συκοφαντικῶν ἰσχυρισμῶν ἐπαναληφθεῖ στὸ μέλλον.
Ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας θὰ συνεχίσει ἀταλάντευτα τὸν ἀγῶνα της γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀνάταση τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν μας στὴ χώρα, γιὰ τὴν πολλαπλῆ (ἠθικὴ καὶ ὑλικὴ) στήριξή τους καὶ γιὰ τὴν ἐμπέδωση τοῦ χριστιανικοῦ τρόπου ζωῆς, ὡς συνειδησιακῶς καὶ καθηκόντως ὀφείλει».