ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-26
12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός· 13 καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν. 14 καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος, ἀλλὰ πολλά. 15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, -οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; 16 καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, -οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; 17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις; 18 νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. 19 εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα; 20 νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα. 21 οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω· 22 ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστι, 23 καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει. 24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς τιμήν, 25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη· 26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
12 Διότι, καθὼς τὸ ἀνθρώπινον σῶμα εἶναι ἕνα καὶ ἔχει πολλὰ μέλη, ὅλα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, καίτοι εἶναι πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν εἶναι ἕνα σῶμα πνευματικόν. 13 Μὴ παραξενεύεσθε, ὅταν ἀκούετε, ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ εἴμεθα ἕνα. Διότι καὶ εἰς ἕνα Πνεῦμα ὅλοι ἡμεῖς ἐβαπτίσθημεν καὶ ἀπὸ ἕνα Πνεῦμα ἀνεγεννήθημεν ὅλοι εἰς τὴν κολυμβήθραν, διὰ νὰ γίνωμεν ἕνα σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες ἤμεθα προτήτερα κατὰ τὴν ἐθνικότητα καὶ τὴν θρησκείαν· εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι κατὰ τὴν κοινωνικήν μας θέσιν καὶ τάξιν. Καὶ ὅλοι ἐποτίσθημεν ἕνα Πνεῦμα, διότι σὰν ἄλλα δένδρα ἐποτίσθημεν ὅλοι μὲ τὸ αὐτὸ πνευματικὸν νερὸν τῆς χάριτος. 14 Μὴ παρασύρεσθε δὲ ἀπὸ τὸ ὅτι εἴμεθα πολλοὶ καὶ μὴ ἀπορῆτε, πῶς οἱ πολλοὶ ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἕν. Διότι καὶ τὸ σῶμα δὲν εἶναι ἕνα μέλος, ἀλλὰ πολλά. 15 Ἐὰν ἐπὶ παραδείγματι εἴπῃ τὸ πόδι, ἐπειδὴ δὲν εἶμαι χέρι, δι’ αὐτὸ δὲν εἶμαι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος· μὲ τὸ ὅτι λέγει τὸν λόγον αὐτόν, ἔπαυσεν ἆραγε νὰ εἶναι μέλος τοῦ σώματος; 16 Καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ αὐτί, ἀφοῦ δὲν εἶμαι μάτι, δὲν εἶμαι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος· τάχα, διότι εἶπε τὸν λόγον αὐτόν, ἔπαυσε νὰ εἶναι μέλος τοῦ σώματος; Ἔτσι καὶ σύ, ἐπειδὴ ἔχεις αὖτο τὸ χάρισμα καὶ δὲν ἔχεις ἐκεῖνο, ποὺ θὰ ἐπροτίμας, δὲν παύεις δι’ αὐτὸ νὰ ἀνήκῃς εἰς τὸ ἕνα τοῦ Χριστοῦ σῶμα. 17 Ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦτο μάτι, τότε ποὺ θὰ ἦτο ἡ ἀκοή; Τὸ σῶμα θὰ ἔμενε κωφόν. Καὶ ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦτο ἀκοή, ποὺ θὰ ἦτο ἡ ὄσφρησις; Τὸ σῶμα θὰ ἐστερεῖτο ὄσφρησιν. 18 Τώρα ὅμως ὁ Θεὸς σοφὰ ἐτοποθέτησε εἰς τὸ σῶμα καθένα ἀπὸ τὰ μέλη ἀκριβῶς, ὅπως σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθότητα καὶ πανσοφίαν του ἠθέλησε, πάντοτε διὰ τὸ συμφέρον καὶ τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ σώματος ὁλοκλήρου. 19 Ἐὰν ὅμως ἦσαν ὅλα ἕνα μέλος, τότε ποὺ θὰ ἦτο τὸ σῶμα; Δὲν θὰ διελύετο; 20 Ἀλλὰ τώρα ὑπάρχουν μὲν πολλὰ μέλη, ἕνα ὅμως σῶμα, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ ἕνα μέλος ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ ἄλλα καὶ δὲν ἠμπορεῖ τὸ καθένα μέλος νὰ κάμῃ χωρὶς τὰ ἄλλα. 21 Δὲν ἠμπορεῖ ἐπὶ παραδείγματι τὸ μάτι νὰ εἴπῃ εἰς τὸ χέρι, δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκην σου· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ νὰ εἴπῃ εἰς τὰ πόδια, δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκην σας. 22 Ἀλλὰ τὰ μέλη, ποὺ ἐκ φύσεως φαίνονται ἀσθενέστερα, αὐτὰ εἶναι περισσότερον ἀναγκαία διὰ τὴν ὕπαρξιν τοῦ σώματος. 23 Καὶ ἐκεῖνα τὰ μέλη τοῦ σώματος, ποὺ τὰ θεωροῦμεν περισσότερον ἄσχημα καὶ νομίζομεν, ὅτι στεροῦνται τιμὴν σχετικῶς πρὸς τὰ ἄλλα, αὐτὰ τὰ σκεπάζομεν καὶ ἔτσι τὰ περιβάλλομεν μὲ περισσοτέραν τιμήν. Καὶ τὰ ἄσχημα μέλη μας ἔχουν περισσότερον ἐξωτερικὸν στολισμὸν καὶ κοσμιωτέραν περιβολήν. 24 Τὰ δὲ μέλη μᾶς, ποὺ φαίνονται εὔσχημα, δὲν ἔχουν ἀνάγκην νὰ τὰ σκεπάσωμεν. Ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἔσμιξε μαζὶ διάφορα μέλη, εὔσχημα καὶ ἄσχημα, καὶ ἔφτιασε τὸ σῶμα, καὶ ἔδωκε περισσοτέραν τιμὴν εἰς τὸ μέλος, ποὺ εἴτε εἰς εὐσχημοσύνην εἴτε εἰς δύναμιν ὕστερα ἀπὸ τὰ ἄλλα. 25 Καὶ ἔκαμε τὴν σοφὴν αὐτὴν ἀνάμιξιν ὁ Θεός, διὰ νὰ μὴ ὑπάρχῃ διχασμὸς καὶ διαίρεσις εἰς τὸ σῶμα, ἀλλὰ νὰ λαμβάνουν τὴν ἰδίαν καὶ τὴν ἴσην φροντίδα ἀναμεταξύ τους τὰ μέλη τὸ ἕνα διὰ τὸ ἄλλο. 26 Καὶ πράγματι εἴτε πάσχει καὶ πονεῖ ἕνα μέλος, πάσχουν μαζί του ὅλα τὰ μέλη εἴτε δοξάζεται ἕνα μέλος, χαίρουν μαζί του ὅλα τὰ μέλη.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ιη΄ 18-22, ιθ΄ 1-2, 13-15
18 Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, 19 καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτη ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 20 Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ᾿ αὐτοῦ. 21 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· τί θέλεις; λέγει αὐτῷ· εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. 22 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; λέγουσιν αὐτῷ· δυνάμεθα.
ιθ΄ 1 Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι.
13 καὶ λέγει αὐτοῖς· γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν. 14 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ χωλοὶ καὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς. 15 ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε καὶ τοὺς παῖδας κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυΐδ, ἠγανάκτησαν.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
18 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅσα ἁμαρτήματα δέσετε καὶ κηρύξετε ἀσυγχώρητα ἐπὶ τῆς γῆς, θὰ εἶναι δεμένα καὶ ἀσυγχώρητα εἰς τὸν οὐρανὸν ἀπὸ ἑμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου· καὶ ὅσα λύσετε καὶ συγχωρήσετε ἐπὶ τῆς γῆς, θὰ εἶναι λυμένα καὶ συγχωρημένα εἰς τὸν οὐρανὸν ἀπὸ ἑμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου. 19 Πάλιν ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σᾶς βεβαιῶ, ὅτι ἐὰν δύο ἀπὸ σᾶς συμφωνήσουν ἐπὶ τῆς γῆς διὰ κάθε πρᾶγμα, ποὺ θὰ ζητήσουν εἰς τὴν προσευχήν τους, θὰ γίνῃ τοῦτο εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς. 20 Διότι, ὅπου εἶναι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι δι’ ἐμὲ καὶ διὰ σκοποὺς συμφώνους πρὸς τὸ θέλημά μου, ἐκεῖ εἶμαι καὶ ἑγὼ μεταξύ τους διὰ νὰ εἰσακούω, ἐμπνέω, ὁδηγῶ καὶ φυλάττω αὐτούς. 21 Τότε ὁ Πέτρος τὸν ἐπλησίασε καὶ εἶπε· Κύριε, πόσες φορὲς θὰ μοῦ πταίσῃ ὁ ἀδελφός μου καὶ θὰ τὸν συγχωρήσω; Εἶναι ἀρκετὸν ἕως ἑπτὰ φορές; 22 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Δὲν σοῦ λέγω ἕως ἑπτὰ φορές, ἀλλ’ ἕως ἑβδομῆντα φορὲς τὸ ἑπτά, δηλαδὴ ἀναρίθμητες φορές.
ιθ΄ 1 Καὶ συνέβη, ὅταν ἐτελείωσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους αὐτούς, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἦλθεν εἰς τὰ σύνορα τῆς Ἰουδαίας πέραν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην. 2 Καὶ τὸν ἠκολούθησαν πλήθη λαοῦ πολλὰ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ.
13 Τότε τοῦ ἔφεραν μικρὰ παιδιά, διὰ νὰ βάλῃ ἐπάνω τους τᾶς χεῖρας του καὶ νὰ προσευχηθῇ ὑπὲρ αὐτῶν.Οἱ μαθηταὶ ὅμως τοὺς ἐπέπληξαν. 14 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀφήσατε τὰ παιδιὰ καὶ μὴ τὰ ἐμποδίζετε νὰ ἔλθουν πρὸς ἐμέ· διότι δι’ αὐτούς, ποὺ θὰ γίνουν σὰν αὐτά, εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 15 Καὶ ἀφοῦ ἔβαλε τάς χεῖρας του ἐπάνω τους πρὸς εὐλογίαν, ἔφυγεν ἀπ’ ἐκεῖ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΟΥΗΛ
Στίς 20 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου καί ἐνδόξου προφήτου Σαμουήλ, ὁ ὁποῖος ἦταν γυιός τοῦ Ἐλκανᾶ καί τῆς Ἄννας τῆς προφήτιδος. Ἡ Ἄννα ἦταν στείρα, γι’ αύτό ἦταν πολύ λυπημένη. Προσευχήθηκε μέ πολύ πόνο στόν Θεό καί πράγματι γέννησε τόν μεγάλο προφήτη Σαμουήλ. Τό δέ ὄνομα Σαμουήλ σημαίνει Θεαίτητος. Ἡ μητέρα του τόν ἀφιέρωσε στόν Θεό καί ὅταν μεγάλωσε Τόν ὑπηρετοῦσε. Ὅσο ζοῦσε ὁ προφήτης ἔκρινε τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ καί ποτέ δέν πῆρε δῶρο ἀπό κάποιον. Ἔχρισε βασιλεῖς τόν Σαούλ καί τόν προφήτη Δαβίδ. Ἐκοιμήθη πλήρης ἡμερῶν χίλια τριάντα πέντε χρόνια πρίν τήν σάρκωση τοῦ Κυρίου.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.)
Ἐκ στείρας ἐβλάστησας, δικαιοσύνης καρπός, προφαίνων τὴν μέλλουσαν, εὐεργεσίαν ἠμίν, Σαμουὴλ θεσπέσιε ὅθεν ἱερατεύσας, παιδιόθεν Κυρίῳ, ἔχρισας ὡς Προφήτης, Βασιλεῖς θείῳ μύρῳ. Καὶ νῦν τῶν σὲ εὐφημούντων, μάκαρ μνημόνευε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις ἱερώτατε Σαμουήλ, ὁ ἐν Θεῷ ἐκ βρέφους, φερωνύμως προσκληρωθείς· χαίροις ὁ τά πόρρῳ, ὡς ἐνεστῶτα βλέπων, προφητικῶν χαρίτων χαῖρε κειμηλίων.