“Το Κράτος Δικαίου δεν είναι ανέγγιχτο ή ιερό….”

• Απίστευτες δηλώσεις “θρησκευόμενου” υπουργού δημόσιας τάξης της νέας δεξιάς γαλλικής κυβέρνησης

• Μπαρνιέ και Μακρόν, όπως Ιωάννης Μεταξάς και Γεώργιος Β’ το 1936

Σύμφωνα με δηλώσεις του νέου Γάλλου Υπουργού Εσωτερικών της κυβέρνησης Μπαρνιέ Μπρυνό Ρεταγιὀ (φωτο) στην “Εφημερίδα της Κυριακής” (Journal du Dimanche) τις οποίες επικαλείται το “Τεμουανιάζ Κρετιέν” (ενημερωτικό δελτίο Οκωβρίου 2024), «Το κράτος δικαίου δεν είναι ανέγγιχτο ή ιερό. » Με τη διευκρίνιση εκ μέρους του ότι η πηγή του δικαίου είναι η δημοκρατία και ο κυρίαρχος λαός. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με αυτή του τη λογική, ένα λαϊκό δημοψήφισμα θα μπορούσε να άρει τους τρέχοντες περιορισμούς στο κράτος δικαίου.

Προερχόμενος από την (ακρο)Δεξιά πτέρυγα του υπολείμματος του πάλαι ποτέ κραταιού ντεγκολικού κόμματος, ο Ρεταγιό έχει αναλάβει το Υπουργείο που είναι αρμόδιο για την αστυνομία και επαγγέλλεται την “Αποκατάσταση της Τάξης” ως απόλυτη προτεραιότητα. Λόγω των θέσεων και απόψεών του που συγκλίνουν με αυτές της παράταξης Λεπέν, εκτιμάται ότι ο διορισμός του αποτελεί φιλική χειρονομία για να εξασφαλιστεί η ανοχή της λεπεινικής παράταξης προς την κυβέρνηση μειοψηφίας. Λόγω των αρμοδιοτήτων του,. η θέση ότι οι περιορισμοί που θέτει το Κράτος Δικαίου δεν είναι απόλυτοι, είναι άκρως επικίνδυνη, αλλά και άκρως αήθης, από έναν πολιτικό που δηλώνει θρησκευόμενος και επικαλείται αρχές της ατομικής ηθικής. Στην πραγματικότητα, η λογική αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης άρχουσας ιδεολογίας της ασυδοσίας και της κατάργησης κάθε ηθικού φραγμού και δέσμευσης. Με αποτέλεσμα, η αδικία και η ανηθικότητα να νομιμοποιούνται να γίνουν καθεστώς, εάν περιβληθούν με τη λαϊκή ψήφο. Και να καταργείται το πνευματικό θεμέλιο, που πρέπει να είναι σημείο αναφοράς για την επιβίωση μιας κοινωνίας.

Με τη λογική του κ. Ρεταγιό, καλώς είχαν τα πράγματα στα Σόδομα και στα Γόμορα, αφού πηγή του “δικαίου” στις πολιτείες αυτές ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη. Μια -έστω και ισχνή- μειοψηφία πιστή στις αρχές του Δικαίου να είχε βρεθεί, θα είχαν αποφύγει την καταστροφή τους. Με δεδομένο ότι επί Εμμανουέλ Μακρόν η καταστολή στη Γαλλία έχει ήδη ανέβει στο έπακρο λόγω των αντιδράσεων από τη ραγδαία εξαθλίωση κοινωνικών στρωμάτων, προφανώς ο “θρησκευόμενος” κ. Ρεατγιέ ονειρεύεται αστυνομικό κράτος χωρίς όρια.

Είναι χαρακητριστικό ότι κατά την καταστολή των κινητοποιήσεων των “Κίτρινων Γιλέκων” του 2018-19 (ΦΩΤΟ), 23 άνθρωποι έχασαν τα μάτια τους από την αστυνομική καταστολή. Και κανένας αυτουργός δεν βρέθηκε για να τιμωρηθεί.

Διαβάστε επίσης:Το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της Παναγίας της Βουρλιώτισσας στη Νέα Φιλαδέλφεια

Το κόμμα του Ρεταγιό, όπως και του νέου Πρωθυπουργού Μισέλ Μπαρνιέ που διόρισε ο Πρόεδρος Μακρόν, είναι το 4ο σε δύναμη κόμμα της Βουλής, οι “Δημοκράτες”, υπόλειμμα της πάλαι ποτέ κυβερνητικής ντεγκολικής δεξιάς, με χαμηλό ποσοοστό ψήφων 6.57% στον 1ο γύρο των πρόωρων βουλευτικών εκλογών και ακόμα χαμηλότερο στον 2ο. Η κυβέρνηση στηρίζεται όμως και από το κόμμα του Μακρόν. Το οποίο αν και καταποντόσθηκε κοντά το 20% στον 1ο γύρο, πέτυχε χάρη στο λεγόμενο “Δημοκρατικό Μέτωπο” κατά της Λεπέν, να αναδειχθεί κατά το 2ο γύρο σε 2η κοινοβουλευτική δύναμη, μετά την συνασπισμένη Αριστερά πού ήταν 1η. Κι ενώ η παράταξη Μακρόν στηρίχτηκε στις ψήφους της Αριστεράς για να επιβιώσει επισείοντας το φάσμα της επικράτησης της Ακροδεξιάς, ο κ. Μακρόν δεν έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης το 1ο κόμμα. Αλλά στον πρώην ευρωενωσιακό επίτροπο κ. Μπαρνιέ, προερχόμενο από το 4ο. Με τη στήριξη και συμμετοχή του δικού του κόμματος και την ανοχή της παράταξης Λεπέν, …εναντίον της οποίας είχε συνασπιστεί με την Αριστερά. Κάνοντας ως κυβέρνηση πράξη, θέσεις και αντιλήψεις του…φοβήτρου, τον κίνδυνο του οποίου επικαλέστηκε για να επιβιώσει εκλογικά.

Πέρα από τις κραυγαλέες ανακολουθίες που παραχαράσσουν τη λαϊκή βούληση και εντείνουν την κρίση των θεσμών, η περίπτωση παραπέμπει σε εκφυλιστικά φαινόμενα της ελληνικής κοινοβουλευτικής ζωής που προηγήθηκαν της επικράτησης δικτάτορικών καθεστώτων.

• Στη Βουλή του 1936, όπου κανένα κόμμα δεν είχε πλειοψηφία, ο  βασιλιάς Γεώργιος είχε δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ιωάννη Μεταξά, επικεφαλής του κόμματος των “Ελευθεροφρόνων” με μονοψήφιο ποσοστό 3,94%. Μαζί με τον οποίο στη συνέχεια κήρυξαν τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.
• Στη Βουλή του 1964, από τις 15 Ιουλίου 1965 και μετά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έδινε εντολές σχηματισμού κυβέρνησης στους λεγόμενους “αποστάτες” της πλειοψηφούσας Ἐνωσης Κέντρου, οι οποίοι κυβέρνησαν με τη στήριξη της αντιπολιτευόμενης Δεξιάς. Ακολούθησε η δικτατορία της 21ης Απριλίου.

Κοινό σημείο των δύο περιπτώσεων είναι οι προνομίες του Προέδρου από το γαλλικό Σύνταγμα, με τις οποίες ανάλογες ήταν οι προνομίες των Βασιλέων στα μοναρχικά Συντάγματα του 1911 και του 1953. Λόγω αυτής της τραυματικής εμπειρίας, οι εξουσίες του ανώτατου άρχοντα περιορίστηκαν και η διαδικασία της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης έχει ως βάση την απόλυτη συμμορφωση με την κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων στο Σύνταγμά μας όπως ισχύει.