Πενιχρό εγκώμιο στο όσιο Πάτερ Λαμπαδό

                                                      *    *    *
Όσιε Πάτερ Λαμπαδέ με την πολλή εγκράτεια
υπέταξες προς την ψυχή της σάρκας την ακράτεια.
Και γέμισες χαρίσματα του Πνεύματος τ’ Αγίου,
του πονηρού τις φάλαγγες τις έκοψες στα δύο.
*    *    *
Όσιε Πάτερ Λαμπαδέ κρυμμένος στη σπηλιά σου
έσχατα φάνερώθηκες με θαύματα δικά σου.
Θυσαύρισμα φαινόμενο όλους ευωδιάζεις
όσους με πίστη σε ποθούν , γιατρεύεις και αγιάζεις.
*    *    *
Όσιε Πάτερ Λαμπαδέ σοφέ και  θεολήπτη
θεόπνευστε , μακάριε και του φωτός αλείπτη,
το θείο φως σε κύκλωσε και ιερώς φωτίζεις
σωτηριώδεις αρετές , φως και χαρά γεμίζεις.
*    *    *
Σε ικετεύω όσιε την ψυχική μου ανέχεια
χόρτασε και εξάλειψε μεσίτευε συνέχειαˑ
δώσε μου λόγο προσευχής να σου προσομιλήσω
και έμπνευση να σ’ ανυμνώ , να ψάλλω , να δακρύσω.
*    *    *
Συ τον σταυρό σου σήκωσες μ’ απάρνηση στους ώμους
μιμούμενος τον Κύριο και τους δικούς του δρόμους.
Του δυσμενούς διέλυσες το μέγα παρακράτος ,
διάδημα πήρες χρυσό απ’ του Θεού το κράτος.
*    *    *
Στα σπήλαια και στα βουνά ημέρωνες τα ήθη
και νοητά κατέπαυες των λογισμών τα πλήθη.
Με την αγάπη πέταγες ζούσες  εν ταπεινώση
και τη κακία έδιωχνες μακρυά  εν επιγνώση.
*    *    *
Την προσφιλή εγκράτεια την πήρες σύζυγο σου ,
βρύεις φρικτά ιάματα με κόπους των ευχών σου.
Κρύβεσαι και είσαι φανερός και ξαφνικά μυρώνεις ,
τα λείψανα σου έχουν φως και την ψυχή αλαφρώνεις.
*    *    *
Εκπέμπεις θείες αστραπές και τους πιστούς φωτίζεις,
όσους την μνήμη σου τιμούν αντίτιμο χαρίζεις.
Με αίγλη θεία πάμφωτη ιάματα σκορπίζεις
της αμαρτίας βόρβορο , πυρώνεις , λαμπυρίζεις.
*    *    *
Μύρο ανεπανάληπτο , πηγή των παραδόξων
οιάκιο αλάθητο δογμάτων ορθοδόξων.
Τα δάκρυα σου γίνανε βυθός της μετάνοιας
και αφάνισαν ολοσχερώς δαιμόνων επινοίας.
*    *    *
Ταπείνωση εσοδίαζες  μες σε αγία λήθη ,
μοναδική σου συντροφιά των σπουργιτιών τα πλήθη.
Κι όσοι σ’ ανακαλύπτουνε παίρνουν χαρά μεγάλη
το λείψανο σου ασπάζονται, κραττούνε στη αγκάλη.
*    *    *
Σε σπήλαιο γεννήθηκες όπως ο Κύριος μας
και τις παγίδες του εχθρού κατέδειξες εμπρός μας.
Εγώ που δεν σε γνώριζα και σ’ έννοιωσα κοντά μου,
τον δρόμο τον ουράνιο φανέρωσε μπροστά μου.