Τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ & Καθηγ. Δρ. Ἀλεξίου Π. Παναγοπούλου*
1ον
Ἀξιότιμοι ἀναγνῶστες, ὅπως ἤδη γνωρίζετε ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία μου τὸ ἔτος 2010 κυκλοφόρησε βιβλίο μου μὲ τίτλο: «Ἠθικὴ – Ἐσχατολογία – Προφητολογία, κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο (1918-2008)», ὅπου μέσα ἀπ’ τὴν ἐργογραφία τοῦ ὁσίου γέροντα Ἀρσενίου, (ὡς πνευματικοῦ τέκνου π. Φιλοθέου Ζερβάκου καὶ ἁγίου Γερβασίου Παρασκευοπούλου) κάναμε προσεγγίσεις στὴν ἠθική, στὴν προφητολογία, στὴν ἐσχατολογία καὶ τὴν ὀρθόδοξη πολιτικὴ θεολογία του, ποὺ ἦταν κυρίως βιωματική, βιοηθικὴ καὶ ἀσκητική, ἀλλὰ ἦταν παράλληλα καὶ ἡ ζωντανὴ ἐμπειρία ἑνὸς παλαιοῦ, ἁπλοῦ καὶ ἀφανῆ ἀσκητῆ, ποὺ ζοῦσε τὴν ἀποξένωση γιὰ τὴν πνευματική του ὠφέλεια καὶ τῶν πνευματικῶν του τέκνων μέσα στὸν μάταιο παροδικὸ κόσμο μας. [1]
Στὸ τρίτο βιβλίο του ὁ π.Ἀρσένιος ἀναπτύσσει τὸ θέμα του μέσα σὲ μόλις 46 συνολικὲς σελίδες, τὸ ὁποῖο βιβλιαράκι του ἀφιερώνει στὴν ψυχὴ τῆς μητρός του, ποὺ ἔγινε μοναχὴ ὡς Θεοκτίστη Μοναχή, ἐπίσης εἰς τὸν πνευματικό του πατέρα Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον τῆς Πάρου (τοῦ ὁποίου ἡ ἁγιοκατάταξη ἔχει παραμεληθεῖ), τῶν προσφιλῶν του συνεργατῶν τῶν Ἱερῶν Πατέρων π.Χαράλαμπου Βασιλόπουλου καὶ π.Χρήστου Μέρμιγκα ἀρχιμανδριτῶν, καθὼς καὶ σὲ ὅλες τὶς εὐσεβεῖς ἐκεῖνες ψυχὲς ποὺ ἀπαλλάγηκαν ἀπ’ τοὺς μάταιους κόπους καὶ τοὺς πειρασμοὺς τῆς γῆς, ἀλλά, κι αὐτοὶ ἀκόμη δὲν ἔλαβαν τοὺς οὐράνιους στεφάνους τῆς νίκης [2] καὶ ἑπομένως, κι αὐτοὶ περιμένουν, τὴν μεγάλη ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Β’ παρουσίας τοῦ Κυρίου. Τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ κυκλοφόρησε ἀπ’ τὶς ὡραῖες ἐκδόσεις τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τὸ ἔτος 1984 σὲ Α’ ἔκδοση, ἐνῷ τὸ ἐξώφυλλο εἶχε σχεδιάσει ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας, δηλαδὴ ἕνα ἥλιο μὲ δέκα κέρατα, στὸ κέντρο ἕνα πρόσωπο, μὲ τὸν φοβερὸ ἀριθμὸ τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ δίπλα του σημείωνε: «ἡ σφραγὶς τοῦ ἀντιχρίστου», ἐνῷ ἀπὸ κάτω καταχωρεῖ τὰ χωρία τοῦ προφήτη Δανιὴλ καὶ ἐκ τῆς Α’ Ἰωάννου Ἐπιστολῆς.
Τὸ ποιὸς εἶναι ὁ ἀντὶ-χριστος μᾶς τὸ παρουσιάζει μέσα ἀπ’ τὰ σχετικὰ βιβλικὰ χωρία: «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου (λέγει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς Ἑβραίους), καὶ οὐ λαμβάνετέ με, ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ, ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» [3], «παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» [4], «καὶ λόγους πρὸς τὸν ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον» [5].
Τώρα τὸ ποιοὶ ἀκριβῶς εἶναι οἱ ἀντὶ-χριστοι, κι ὅτι μέσῳ αὐτῶν, πρόκειται νὰ ἔλθει ἡ ἀποστασία ἀρχικὰ καὶ πρῶτα πρῶτα, θὰ τὸ δοῦμε στὴ πορεία. Ὡς ἀποστασία πρὸς κάθε τι τὸ ὑγιές, τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ σωστό, μᾶς τὸ παρουσιάζει ἁγιογραφικά, μέσῳ τοῦ σχετικοῦ χωρίου: «καὶ νῦν πολλοὶ ἀντίχριστοι γεγόνασιν, ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» [6], «ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὴ τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὅν ὁ Κύριος ἀναλώσει, τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» [7].
Στὸν μικρὸ αὐτὸ πρόλογό του καὶ στὸ παρὸν πόνημα, σημειώνει ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος συγγραφέας ποὺ ἀπετόλμησε, δηλαδὴ ἀπ’ τὸ ἔτος 1962, μάλιστα σὲ ἡλικία 44 περίπου ἐτῶν, νὰ δημοσιεύσει τὸ πρῶτο βιβλίο του, μὲ ἀρκετὰ ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐποχή μας, ἀλλὰ κι ὅπως ὁμολογεῖ «καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ δὲν κατωρθώσαμεν νὰ συλλέξωμεν, μαρτυροῦν περιτράνως ὅτι εἶναι σημεῖα τῶν καιρῶν» [8]. Κατόπιν στὴν ἡλικία τῶν 61 περίπου ἐτῶν, μετὰ ἀπ’ τὴ κυκλοφορία τοῦ πρώτου βιβλίου του, σημειώνει στὸ πρόλογό του, ὅτι δημοσίευσε τὸ δεύτερο κατὰ σειρὰ βιβλίο του στὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 1978.
Συγχρόνως παρατηροῦμε ὅτι ἐκεῖνο τὸ χρονικὸ διάστημα μὲ τὸ ἴδιο περίπου θέμα ἀσχολήθηκαν καὶ ἄλλοι ἀλλοδαποὶ ἢ καὶ ξένοι συγγραφεῖς, ὅπως: Basilea Schlink, David Seltzer (ἡ προφητεία), Charles Berlitz (1999 ἡ συντέλεια), Τζὼρτζ Ὄργουελ (1984), Χὰλ Λίντσεϋ (τελευταῖες μέρες τῆς γῆς). Ἄλλα σχετικὰ βιβλία, ἔγιναν ἀκόμα καὶ κινηματογραφικὲς ταινίες. Πράγματι δημιουργεῖται, μᾶς λέγει, τὸ ἐρώτημα «πόθεν ὁ ξεσηκωμὸς οὗτος τόσων συγγραφέων; Ἆραγε ἐκ τοῦ πονηροῦ πνεύματος προέρχονται ἢ ἐξ ἀποκαλύψεως Κυρίου;» [9]. Πάντως ἄσχετα, τὸ ἀπὸ ποῦ προέρχονται τὰ σημεῖα, εἶναι ἄξια παρατήρησης, μάλιστα ὅταν πάντα κάνουμε ἀναφορὰ στοὺς ἀρχαίους σοφούς, στὶς Σιβύλλες, στὰ μαντεῖα, στὶς πυραμίδες καὶ σὲ ὅσους μίλησαν γιὰ τὴν τότε ταπεινὴ Α’ παρουσία τοῦ Κυρίου.
Ὁ ἀσκητικὸς συγγραφέας, μᾶς σημειώνει ὅτι δημοσιεύει αὐτὸ τὸ μικρὸ βιβλίο του, γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσει τὸ ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ προωθοῦν τὴν Ἀποστασία, τὴν Ἀναρχία, τὴν κατάργηση τῆς ἀληθινῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν ἄναρχη Ἐπανάσταση, πρὸς κάθε τι τὸ σωστό, τὸ βιοηθικό, τὸ ἀληθινό, τὸ μέχρι σήμερα ἀποδεκτὸ καὶ τὸ ἠθικὸ καὶ μᾶς λέγει ὅτι αὐτοί: «εἶναι οἱ σκοτεινοὶ ἄνθρωποι, μὲ ἀντιχρίστους κυβερνήσεις, πρόδρομοι τοῦ κυρίως ἀντιχρίστου, ὅστις θὰ ἐμφανισθῆ, διὰ νὰ ὁλοκληρώση τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν καταστροφήν, ὀλίγον πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, συνεπικουρούντων μὲ τὴν ἀδιαφορία των, τῶν πατριαρχῶν καὶ ἀρχιεπισκόπων» [10].
Συγχρόνως ὁ μακαριστὸς συγγραφέας μας σημειώνει ὅτι καταγράφει τὰ σκοτεινὰ ἔργα καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Πολιτείας, τὰ ὁποῖα, ὅπως τὰ χαρακτηρίζει: «καταδεικνύουν ὅτι ὁ ἐμπνευστὴς ὅλων αὐτῶν εἶναι ὁ σατανᾶς, ὁ ὁποῖος διὰ μέσου τῶν ἀντιχρίστων προσώπων, προλειαίνει τὸν ἐρχομὸ τοῦ κυρίως ἀντιχρίστου» [11], ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν δὲν θὰ ἔχει καὶ πολὺ χρόνο στὴν διάθεσή του [12]. Σημειώνει ὅτι αὐτὰ τὰ συγγράφει στὸ τόπο τῆς διαρκοῦς μετανοίας του, δηλ. στὴν Ναύπακτο, περὶ τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1983, συγγράφοντας «κλαίων δι’ ἐμαυτὸν καὶ τὴν ἀποστασίαν, ἀμετανοησίαν τοῦ κόσμου» [13]. Τότε βρίσκεται σὲ ἡλικία περίπου τῶν 60 ἐτῶν, μέχρι τότε ἐλαφρύνοντας μὲ τὴν ἐξομολόγηση πάρα πολλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ πήγαιναν ἐκεῖ στὸ ἡσυχαστήριό του, γιὰ νὰ ἐλαφρύνουν τὸν πόνο τους, νὰ ζητήσουν κάποια συμβουλὴ γιὰ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς ἢ νὰ βροῦν τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ὕπαρξης. Τὰ ποικίλα περιστατικὰ ποὺ ἀντιμετώπιζε ὡς πνευματικός, ἡ ἐμπειρία ποὺ ἀπέκτησε, ἡ πνευματικὴ γνώση του, κι ὅλη ἡ ἀσκητικὴ βιοτὴ του τὸν ὁδηγοῦν στὰ ἐσχατολογικὰ αὐτὰ συμπεράσματα τῆς σύγχρονης ἀποστασίας τοῦ σύγχρονου κόσμου, τῆς ἀποστασίας καὶ ἀπομάκρυνσης ἀπὸ κάθε τι τὸ ὑγιὲς καὶ ὀρθό.
Ἡ ἠθική, βιοηθικὴ καὶ πνευματικὴ κοσμογονία τῶν καιρῶν μας εἶναι ἔργο γιὰ τὴν προετοιμασία τοῦ ἐρχόμενου ἀντι-χρίστου καὶ μέσῳ τῶν προφητῶν μᾶς τὸ ἐπισημαίνει. Τὴν ἐποχὴ του περὶ τὸ 1984 τὴ χαρακτηρίζει «ἀποκαλυπτικὴ» καὶ «κοσμογονική», πόσο μᾶλλον σήμερα, ἐὰν θὰ ζοῦσε; Ἐὰν θὰ ζοῦσε σήμερα θὰ ἦταν 106 ἐτῶν, ἐνῷ ἐκοιμήθη ὁσίως τὸ 2008 σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν. Μᾶς ἐξηγεῖ τί σημαίνει κοσμογονικὴ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, καθὼς καὶ γεωλογικὲς ἀνακατατάξεις καὶ ἀλλοιώσεις ποὺ συνέβησαν στὸν πλανήτη γῆ μέσῳ τῶν ἑκατομμυρίων ἐτῶν προκειμένου νὰ διαμορφωθεῖ τὸ κατάλληλο κλῖμα καὶ οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ λογικὴ ψυχὴ καὶ ὀντότητα, ποὺ παρότι τοποθετήθηκε ὡς καλὸς οἰκονόμος τῶν μυστηρίων Θεοῦ σήμερα μὲ τὴν ἀποστασία του μολύνει τὸ περιβάλλον μὲ τὰ χημικὰ μέταλλα καὶ ἀπόβλητα, ἐπεμβαίνει ὡς ἀποστάτης στὸ κλῖμα μὲ τεχνικοὺς τρόπους εἰς βάρος τοῦ οἰκοσυστήματος καὶ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς του.
Ὡς κοσμογονία ἠθικὴ καὶ βιοηθικὴ χαρακτηρίζει τὶς ἀλλοιώσεις μὲ μορφὴ ἀποστασίας καὶ ἀνακατατάξεις πάνω στοὺς αἰώνιους πανανθρώπινους φυσικοὺς θεσμούς, στὰ ἰδανικὰ καὶ στὶς ἀξίες, ποὺ δὲν θέσπισε μόνος ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργὸς Θεός. Οἱ σύγχρονες αὐτὲς ἀνακατατάξεις, ἀλλοιώσεις, ἀνωμαλίες, ἀναρχίες, ἐπαναστατικὲς συμπεριφορές, ἡ ἀποστασία καὶ ἡ ἀλόγιστη συμπεριφορά, ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν παράλογη παραβίαση τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν νόμων τῆς κοινωνίας ποὺ χρησιμοποιοῦντο ἕως τότε, γιὰ τὴν εὐρυθμία, τὴ διοίκηση τῆς ζωῆς, τῆς οἰκογένειας, τῆς κοινωνίας. Αὐτὴ ἡ ἠθικὴ καὶ βιοηθικὴ δὲν χρησιμοποιήθηκε μόνο ἀπὸ χριστιανοὺς ἀλλὰ κι ἀπὸ ἀλλοθρήσκους, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἄγριους καὶ ὑπανάπτυκτους λαούς, γιατί ἀκόμα καὶ οἱ θρησκεῖες καὶ τῶν ἀγρίων ἔχουν κάποια ἠθικὰ βάθρα καὶ ἀξίες. Τὸ μόνο ποὺ στεροῦνται ὅλοι αὐτοὶ εἶναι ἡ μεταφυσικὴ χάρη καὶ ἡ δωρεὰ ποὺ δίνεται μόνο ἀπ’ τὸ Χριστὸ ποὺ σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε, γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Σταυρὸς εἶναι Φύλαξ καὶ ὅπλο κατὰ τῶν δαιμόνων, κι ἀπὸ τὸ Σταυρὸ ὁδηγούμαστε στὴν Ἀνάσταση, κι ἂς θέλουν σήμερα κάποιοι νὰ μοντερνίζουν ὡς νεωτεριστὲς νὰ βγάλουν τὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, ποὺ ἐὰν κόπτονται τόσο πολὺ γιὰ τὴν παράδοση, ἂς βγάλουν τὰ αὐτοκρατορικὰ ἐνδύματα ποὺ αὐθαίρετα φοροῦν πλὴν τοῦ ἐθνάρχου ἑνὸς λαοῦ πατριάρχου ἢ ἀρχιεπισκόπου, κι ὄχι νὰ ἐμφανίζονται μητροφόροι ἀκόμα καὶ πρωτοπρεσβύτεροι.
Μὲ τὶς γενικὲς κοσμογονικὲς αὐτὲς ἀλλαγές, ὅπως παρατηρεῖ, ἡ κοινωνία μπαίνει σὲ μία νέα τάξη πραγμάτων σὲ μία νέα ἐποχὴ καὶ σὲ τροχιὰ ἀνωμαλιῶν, ἀλλοιώσεων καὶ ἀνακατατάξεων, πρᾶγμα ποὺ παραβιάζει τοὺς νόμους τῆς φύσης καὶ τοὺς νόμους ἐκ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ φοβερὸ ἀποτέλεσμα τὴν ἴδια τὴ φύση νὰ θέλει νὰ ἐκδικηθεῖ τὴν ἀλλαγὴ πορείας τῆς ἀνεξέλεγκτης κατωφέρειας, ἀνωμαλίας καὶ ἀποστατικῆς πορείας. Ἡ πρώτη κοσμογονία ὀνομάζεται «δημιουργία», γιατί ὁ Δημιουργὸς Θεὸς ἔκανε ὡραῖον καὶ καλὸν τὸν ὑλικὸ κόσμο, ἐνῷ ἡ ἄλλη κοσμογονία, δηλ. τῆς ἀποστασίας, ἀνωμαλίας καὶ τῆς παραβίασης τῶν νόμων, τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, τῆς οἰκολογίας, μᾶς τὴν χαρακτηρίζει ὡς «γκρέμισμα καὶ καταστροφή». Τὸ σχετικὸ προφητικὸ χωρίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ εἶναι παραστατικὸ προκειμένου νὰ καταδειχθεῖ τὸ μέγεθος τῆς ἀλλοίωσης, τῆς ἀνωμαλίας καὶ τῆς κατάργησης τῶν πάντων μέχρι τότε ἀξιῶν, ἰδανικῶν, ἠθικῶν μὲ τὴ φράση «τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμους» [14].
Αὐτὴ τὴν πλήρη ἀλλοίωση τῶν θεσμῶν, τῶν παλαιῶν νόμων καὶ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν ἐκ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, θὰ τὴν φέρει στὴν πλήρη μορφή της καὶ θὰ τὴν κάνει πλήρη πράξη ἕνα ἀλαζονικὸ πρόσωπο, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἀποστασίας, ὁ «ὑπεραιρόμενος», ποὺ θὰ ζήσει καὶ θὰ δράσει μὲ «μεγάλες ἱκανότητες καὶ πολλὴ δύναμη καὶ ἐξουσία, κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου» [15]. Αὐτὸ τὸ πρόσωπο τῆς ἀνομίας καὶ ἀνωμαλίας, ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη τὸ ὀνομάζει: «θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς θαλάσσης» [16], τὸ ὁποῖο ἑρμηνευόμενο δηλώνει ὅτι θὰ ἀνέβει, δηλ. θὰ ἐμφανιστεῖ «ἐκ τῆς πολυκυμάντου κοινωνίας» [17]. Τὸ θηρίο αὐτὸ τῆς ἀλαζονικῆς παράνοιας θὰ ἔχει ἑπτὰ κεφαλὲς καὶ δέκα κέρατα, θὰ ἔχει ὑπερφυσικὲς δυνάμεις, μαγικές, σατανικές, ὥστε νὰ μαγέψει καὶ νὰ παγιδεύσει ὅλο τὸν κόσμο ποὺ θὰ βρίσκεται μακριὰ ἀπ’ τὸ Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ξετρελλάνει κυρίως τὴν ἀποχαυνωμένη νεολαία, τὴν νεολαία ποὺ σήμερα ξενυκτὰ ἐπὶ σκοποῦ ἕως τὰ χαράματα τῆς Κυριακῆς καὶ δὲν πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸς ὁ ἀλαζονικὸς ἄνθρωπος θὰ ἐπιφέρει «πολλὰ κακὰ εἰς τὸν κόσμον, θὰ πολεμήση τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθοδοξίαν», κάνοντας πόλεμο μὲ τοὺς χριστιανούς, καθότι αὐτοὶ δὲν θὰ θελήσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, οὔτε νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς ἀπεσταλμένο τοῦ ἀληθινοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ καὶ ὁ ἄνομος θὰ καταφέρει νὰ τοὺς νικήσει, ἀφοῦ θὰ τοὺς «κυνηγήση, θὰ διώξη, θὰ ἀχρηστεύση τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, θὰ καταργήση τὰς ἑορτάς τῶν ἁγίων, τὴν δοξολογίαν τοῦ Κυρίου» [18], ταυτόχρονα θὰ ὁμιλεῖ βλάσφημα ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, στὸν Ὁποῖο Ἀληθινὸ Θεό, οἱ λίγοι χριστιανοὶ σὲ κείνη τὴν ἐποχὴ θὰ πιστεύουν. Θὰ καταργήσει τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία, τοὺς γνήσιους πιστοὺς ποὺ δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίζουν, θὰ ἀπαγορεύσει τὴν ἀληθινὴ πίστη, θὰ κλείσει τοὺς Ναούς, ἐκείνους ὅπου οἱ ἀληθινοὶ χριστιανοὶ θὰ προσεύχονται στὸν ἀληθινὸ Θεό, καὶ θὰ ἀντικαταστήσει τὶς γιορτὲς μὲ δικές του γιορτές, θὰ μετατρέψει τὶς ὧρες, τὶς ἡμέρες, τὶς ἑβδομάδες, τοὺς μῆνες, τὸν χρόνο [19]. Παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ πρόσφατη ἱστορία τῶν ἀνατολικῶν χωρῶν, ἀλλὰ καὶ στὴν πρώην Ἀλβανία, στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση κτλ, στὶς ὁποῖες χῶρες κατάφερε καὶ ἐπικράτησε ὁ Ἄθεος Μαρξισμός, ὅπου ἀπαγόρευσε τὴ θρησκεία καὶ τὴν ὀνόμασε «ὄπιο τοῦ λαοῦ» καὶ αὐτὸ ἔγινε σημεῖο ἀποστασίας κι ὡς φαινόμενο ἐσχατολογικὸ καὶ προδρομικό τοῦ ἀντι-χρίστου καὶ τῶν προδρομικῶν ὀργάνων του.
* * *
Ὁ προφήτης Δανιὴλ κάνει λόγο γιὰ θηρίο μὲ δέκα κέρατα, ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι αὐτὸ ὁ ἀντι-χριστός, ἀλλὰ ὅταν θὰ ξεφυτρώσει ἀπ’ αὐτὸ τὸ θηρίο, ἕνα ἄλλο θηρίο, «πιθανὸν (ὁ προφήτης) νὰ ἐννοεῖ μικρὸν ἔθνος ἔναντι τῶν ἄλλων μεγάλων κρατῶν» [20], τὸ ὁποῖο θηρίο αὐτὸ θὰ ξεπερνᾶ σὲ «ἀναίδειαν, ὑπερηφάνειαν, εἰς βλασφημίας, κτλ», αὐτὸ θὰ εἶναι ὁ ἀντὶ-χριστός. Τὸ μικρὸ αὐτὸ θηρίο θὰ ἔχει τόση μεγάλη διπλωματία καὶ πονηρία, ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ δύναμη ποὺ θὰ τοῦ δώσει στὴ γῆ ὁ «δράκων», δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς. Αὐτὸ τὸ πονηρὸ θηρίο θὰ προβληθεῖ ἀπὸ ἕνα ἄλλο θηρίο, αὐτὸ μὲ τὰ δύο κέρατα, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι «ἄγνωστος ἡ ἀκριβὴς ἑρμηνεία», ὅμως ἐνῷ τὸ δεύτερο αὐτὸ θηρίο ἡ Ἀποκάλυψη τὸ ἐμφανίζει ὡς δεύτερο θηρίο «μᾶλλον θὰ ἐμφανισθῆ πρὶν τοῦ μεγάλου θηρίου.. ἐπειδὴ καταφαίνεται ἐκ τῆς περιγραφῆς, ὅτι τὸ θηρίον αὐτὸ προλειαίνει τὸ ἔδαφος» [21].
Τὸ δρόμο τοῦ ἀντι-χρίστου θὰ προλειάνει τὸ δικέρατο θηρίο ποὺ ὡς πρόδρομος καὶ ψευδοπροφήτης θὰ κινεῖται ὑποκριτικὰ, ὥστε νὰ ξεγελάσει τοὺς ἀνθρώπους, θὰ κινεῖται δῆθεν καὶ «τάχα, ἐκτὸς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, μαρξισμοῦ, χιλιασμοῦ, μασωνισμοῦ καὶ συγχρόνως ἡ διεστραμμένη ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία τότε, εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ ἀντιχρίστου, θὰ ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ πειθήνια ὄργανα τῆς ἀθέου πολιτικῆς καὶ σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἀθέων κυβερνήσεων» [22]. Πιθανολογεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ διπλωματικὰ πονηρὸ καὶ σκοτεινὸ πρόσωπο νὰ εἶναι καὶ κάποιο πρόσωπο μὲ τὸ «θρησκευτικὸ κάλυμμα καὶ πολιτικὴν δύναμιν» ποὺ θὰ κάνει τὴν ἐπιτυχημένη προπαγάνδα, θὰ προσπαθεῖ νὰ πιέζει διεθνῶς, γιὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἀντι-χρίστου, ὅτι τάχα, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ δῆθεν σωτήρας τῆς ταλαίπωρης ἀνθρωπότητας.
Ποιὸ νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ πρόσωπο; Πιθανὸν νὰ εἶναι ὁ «ἀναμενόμενος μεσσίας ὑπὸ τῶν Ἑβραίων», πιθανὸν νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ ἔλθει ὡς τάχα μεσσίας, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀντί-χριστος, ἐκπληρώνοντας τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶπε, ὅταν θὰ ἔλθει ὁ ἄλλος, στὸ ὄνομα τὸ δικό μου, ἐκεῖνον θὰ δεχθεῖτε [23], ἀφοῦ ἐμένα δὲν μὲ δέχεσθε. Θὰ εἶναι αὐτὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψε καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ὁ Εὐαγγελιστής [24], ἐπίσης γι’ αὐτὸν προφητεύει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κάνοντας λόγο γιὰ τὴν λεγόμενη «Ἀποστασία» ποὺ θὰ ἔλθει πρὶν ἀπ’ ὅλα [25]. Γι’ αὐτὸν κάνει λόγο καὶ ὁ προφήτης Δανιήλ, ὁ ὁποῖος θὰ ἐμφανιστεῖ «ἀπὸ μικρὸ κράτος», μέσα ἀπ’ τὰ δέκα κέρατα, τὰ ὁποῖα τὰ τρία θὰ τὰ συντρίψει καὶ θὰ ὁμιλεῖ πολὺ ὕπουλα, πονηρὰ καὶ δόλια, ἐνῷ δὲν θὰ παύσει ὡς μαρτυροῦν, ἀφοῦ «βλασφημοῦσε τὸν Θεὸν μέχρι τὴν ἡμέραν τῆς Δευτέρας Παρουσίας καὶ τῆς κρίσεως», ἕως ὅτου ἦλθε ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἕως τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ποὺ ἔφθασε καὶ στὸν Χριστό, ἔδωσε κάθε ἀρχὴ καὶ τιμὴ καὶ βασιλεία.
Τὸ κέρας ἐκεῖνο δηλαδὴ τοῦ ἀντι-χρίστου ἴσχυσε πρὸς αὐτούς, τοὺς κυνήγησε καὶ τοὺς νίκησε, ἕως οὗ ἦλθε ὁ παλαιὸς ἡμερῶν, μέχρις ὅτου ἦλθε ἡ Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἀνάμεσα ἀπ’ αὐτὰ τὰ παραπάνω κέρατα, καὶ οἱ δέκα βασιλεῖς/ἄρχοντες, ποὺ θὰ τοὺς ξεπεράσει εἰς τὴν κακίαν, εἰς τὴν ἀναίδειαν, εἰς τὴν δύναμιν, φαυλότητα, πάντας τοὺς ἔμπροσθέν του, ὁ ἀντὶ-χριστος, καὶ τοὺς ἁγίους τοῦ Ὑψίστου, τοὺς χριστιανοὺς θὰ τοὺς ἀχρηστεύσει, ὥστε τελικὰ νὰ γίνει παντοδύναμος ἀπ’ τὸ μικρὸ κράτος, πιθανὸν τὸ Ἰσραήλ [26]. Γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο ἑρμηνεύει ὀνομάζοντάς το ὡς θηρίο, μὲ δέκα κέρατα καὶ ἑπτὰ κεφαλές, κάνει λόγο καὶ ἡ Ἀποκάλυψη [27]. Αὐτὸ τὸ θηρίο ὁ ἀντὶ-χριστος μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἄλλου θηρίου, τοῦ ψευδοπροφήτη «πιθανὸν μέσῳ τῶν διαφόρων ἀντιχρίστων προσώπων ἢ δυνάμεων μασωνισμοῦ, μαρξισμοῦ, σιωνισμοῦ ἢ καὶ ἐκκλησιαστικῶν ἀρχηγῶν καὶ αἱρετικῶν [28], ὡς ἀνωτέρω ἐσημειώσαμεν, ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, ἵνα δώσωσι αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτῶν» [29].
Ἀπὸ παλαιὰ ὑπῆρχαν πληροφορίες ὅτι στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὴν Εὐρώπη ὑπῆρχε μεγάλη κίνηση ἀπὸ ὀπαδοὺς τοῦ μεσσία ἀντι-χρίστου, μάλιστα κάποιοι στὸ δεξί τους χέρι χάρασσαν ἀνεξίτηλα μὲ λέϊζερ τὸν ἀριθμὸ αὐτό, μάλιστα μεγάλο κατάστημα μουσικῆς ρὸκ μουσικῆς ὑπάρχει στὴν Νέα Ὑόρκη ποὺ ψωνίζουν μὲ τὴ σφραγῖδα τοῦ ἀντι-χρίστου στὴ παλάμη. Στὴν προσπάθεια νὰ προσεγγίσει ἑρμηνευτικὰ τὸ χρόνο ἐμφάνισης τοῦ ψευτομεσσία, ἀντι-χρίστου τὸ ὑπολόγιζε ὡς «ἴσως» ἀπ’ τὸ 1993 ἕως τὸ 2000 [30], κι ἀπ’ ὅ,τι διαπιστώνουμε μέχρι σήμερα στὸ 2024, δὲν ἔχει ἐμφανιστεῖ κάποιο τέτοιο πρόσωπο. Γιατί μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει τὴν ὥρα τῆς ἐμφάνισης τοῦ Ἀνόμου.
Πάντως τὸ πρόσωπο αὐτὸ θὰ εἶναι «σατανικὸν πρόσωπον, θὰ ἐνεργῆ μὲ τὸν ἑωσφόρον μέσα του, μὲ μαγικὴν δύναμιν ποὺ μὲ ὅλα αὐτὰ θὰ ξετρελλάνη τὸν κόσμον, ἰδίως τὴν τρελλὴν νεότητα ὅλου τοῦ κόσμου» [31]. Ἀλλὰ ἡ ἐξουσία του δὲν θὰ εἶναι μακρά, ἀλλὰ μόνο «ἑπταετής». Στὰ τριάμισυ δεύτερα, θὰ ἀποβάλει τὸ καλὸ προσωπεῖο του καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ βασανίζει καὶ νὰ συνθλίβει τὴν ἀνθρωπότητα, ἐνῷ ἡ λήξη τῆς ἐξουσίας του θὰ γίνει μὲ τὴν Β’ Παρουσία [32]. Ἐπίσης, γιατί ἆραγε σήμερα ἀκόμα οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔκτισαν, ἀκόμα τὸ Ναὸ τοῦ Σολομώντα, παρότι μετέφεραν τὴ πρωτεύουσά τους ἀπ’ τὸ Τὲλ Ἀβὶβ στὰ Ἱεροσόλυμα, κι ἀπαντᾶ, ἴσως γιατί δὲν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, κι ὁ Κύριος δὲν τὸ ἐπιτρέπει αὐτὸ ἀκόμα. Σὲ προφορικὲς ἀναλύσεις μᾶς πρότεινε νὰ πᾶμε νὰ δοῦμε τὰ σύγχρονα κινηματογραφικὰ ἔργα ποὺ τότε βρίσκονταν σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἐσχατολογικὰ αὐτὰ θέματα, δηλαδὴ τὴν προφητεία Ν1, Ν2, Ν3.
Στὸ ἑπόμενο μέρος ἀναφέρεται στοὺς προδρόμους τοῦ θηρίου ἀντι-χρίστου, ἐπισημαίνει ὅτι βρισκόμαστε ἐνώπιον τῆς κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης τῶν πάντων ὡς ἀποστασία καὶ ἀνωμαλία, μιᾶς κατάστασης τὴν ὁποία προετοιμάζουν «ὁ σατανᾶς ποὺ εἰς τὰ πρόσωπα πολλῶν σατανανθρώπων, ἀντιχρίστων, ἀθέων, ἀπίστων, διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πίστεως, αὐτοὶ θὰ προωθοῦν τὸ κακόν, θὰ ἑτοιμάζουν τὸ ἔδαφος» [33], πότε ὡς ἀντὶ-χριστα ἄτομα καὶ πότε ὡς ἀντὶ-χριστα συστήματα, Ἀθέων Κυβερνήσεων. Τὴν ἀρχὴ τῆς κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης μέσα στὴν κοινωνία καὶ στὴν Ἐκκλησία δὲν θὰ τὴν κάνει ὁ ἀντὶ-χριστος, ἀλλὰ ἄλλοι πολὺ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν κι «ἰδίως μερικάς δεκαετηρίδας πρὸ τῆς ἐμφανίσεώς του», ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀντὶ-χριστοι θὰ εἶναι ὄργανά του ποὺ θὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος, τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστασίας, κατάργησης καὶ ἀλλοίωσης τῶν πάντων, μάλιστα θὰ τὴν ὁλοκληρώσει «διὰ τῆς διαλύσεως τῶν πάντων καὶ διὰ τῆς συνθλίψεως τοῦ κόσμου, ὁ ἀναμενόμενος ἀντίχριστος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει πιθανότης νὰ ἐξέλθη καὶ προβληθῆ ἀπὸ τὴν σιωνοκρατούμενη Ε.Κ, ὅπως ἤδη προωθεῖ εἰς τὰ κράτη μέλη ὅλα τὰ ἐπαίσχυντα νομοθετήματα» [34]. Ἐδῶ μᾶς διατυπώνει τὴν ἄποψή του μὲ παρρησία, ὄχι μόνο γραπτά, ἀλλὰ καὶ στὰ προφορικά του κηρύγματα στὸ ἡσυχαστήριό του, ὅπου εὕρισκε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναλύει τὶς γραπτές του θέσεις ποὺ εἶχε διατυπώσει στὰ βιβλία του, τόσο στὴν ὁμιλία/κήρυγμα ποὺ ἔκανε στὴν Θεία Λειτουργία, καλώντας τὸ λαὸ σὲ μετάνοια, ὅσο καὶ στὰ διάφορα πολυμελῆ ἢ ὀλιγομελῆ γκροὺπ ποὺ ἔρχονταν νὰ τὸν ἀκούσουν ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, καθὼς καὶ κάποιοι ἀπ’ τὸ ἐξωτερικό.
Σημειώσεις:
[1] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κομπούγια, Ὁ ἀντίχριστος & οἱ ἀντίχριστοι, ἔκδοσις: Ὀρθοδόξου Τύπου, Ἀθῆναι, 1984. [2] Ἑβρ. 11, 40. Ἀποκ. 6, 10-11. [3] Ἰω. 5, 43. Πρβλ. Ἀλέξιου Π.Παναγόπουλου, Ἐσχατολογικὲς διαστάσεις τῆς παιδαγωγίας κατὰ τὸν ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο, διδακτορικὴ διατριβή, ἐπανέκδοση: Θεσσαλονίκη, 2009. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [4] Α΄ Ἰω. 2, 18. [5] Δανιὴλ 7, 25. [6] Ἰω. 2, 18. [7] Β΄Θεσσ., 2, 1-8. [8] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 7. [9] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κομπούγια, Ὁ ἀντίχριστος, 8. [10] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 8. [11] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 9. [12] Ἀποκ. 12, 12. [13] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 9. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [14] Δανιὴλ 7, 25. [15] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 12. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [16] Βλ. Ἀποκάλυψη Ἰωάννη. [17] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 12. [18] Δανιὴλ 10, 21 καὶ 7, 25. [19] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 13. [20] Ἒνθ’ ἀνωτ. Ἀποκ. 13, 11-16. [21] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 14. [22] Ἒνθ’ ἀνωτ. [23] Ἰω. 5, 43. [24] «ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται» Α΄ Ἰω. 2, 18. [25] Β΄ Θεσσ. 2, 3-8. [26] Δανιήλ, 11, 23-37 καὶ 7, 8-25. Βλ. Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 17. [27] Ἀποκ. 13, 1. [28] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 17. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [29] Ἔνθ’ ἀνωτ. [30] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 18. [31] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 18-19. [32] Ἒνθ’ ἀνωτ. [33] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 20. [34] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 21.
* (Phd Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, Phd Βιοηθικῆς, Phd Θεολογίας, Post-Doc Δικαίου & Βίο-ἠθικῆς, Habil.,-Διπλωματούχου Ὑφηγητῆ, Καθηγητῆ Νομικῆς Δ.Δικαίου Fpsp, & Ἀκαδημαϊκοῦ Τριῶν Ξένων Ἀκαδημιῶν EASA, MCA, CAB).