Πουθενά δεν κάνουνε αναφορά ότι υπήρξε Μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων «Η Ζωή», το ‘οργανωσιακός’ κάνει ακόμα ”τζιτζ”. Ως λαϊκός θεολόγος και κληρικός ο Αναστάσιος Γιανουλάτος εργάσθηκε σε διάφορους τομείς της Αδελφότητας «Ζωή» κήρυγμα, χριστιανική αρθρογραφία, κατήχηση, οργάνωση κύκλων βιβλικών μελετών, νεανικών και φοιτητικών κατασκηνώσεων, και πολλά άλλα.
Δεν ανέφεραν ότι υπήρξε άμεσος και εκλεκτός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου Κοτσώνη, και ότι με πρότασή του στην Ιερά Σύνοδο εξελέγη Επίσκοπος Ανδρούσης για την οργανική θέση του Γενικού Διευθυντού της «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος», από την οποία προσπάθησε να τον ‘πετάξει’ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ Τίκκας, αλλά ο Αναστάσιος κέρδισε στην Δικαιοσύνη την θέση, και παρέμεινε έως ότου ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος με πρότασή του στην Αγιά και Ιερά Σύνοδο τον επέλεξαν για την Αλβανία. Δεν είδα να αναφέρουν πως πολλοί μικρόψυχοι Μητροπολίτες της Ιεραρχίας επί Σεραφείμ τον έκριναν μη ικανό να εκλεγεί Μητροπολίτης Κεφαλληνίας.
Δεν είδα να αναφέρουν ότι υπήρξε ένα πνευματικό ανάστημα της χρυσής εποχής του π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου ως προϊσταμένου της «Ζωής»
Κρίμα που ακόμα και σήμερα τους φοβίζει ο ιεραποστολικός ζήλος και το ήθος το Εκκλησιαστικό το οποίο καλλιεργούν στα Μέλη τους οι Αδελφότητες «ΖΩΗ» και «ΣΩΤΗΡ».
Δεν πειράζει κάποτε θα τους περάσει. Αλλά τότε αυτοί θα είναι οι χαμένοι. Να μην ξεχνούν αυτό που δήλωσε ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Λιάπης «ότι και αν δεν υπήρχαν αδελφότητες η Εκκλησία έπρεπε να τις εφεύρει.»
Αναστάσιος Κωστόπουλος
🔺Προσφώνηση Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερωνύμου Α΄ Κοτσώνη εις την Επίσκοπο χειροτονία του Ανδρούσης Αναστασίου (Γιαννουλάτου) 19 Νοεμβρίου 1972
Αναστάσιε,
Είναι πολύ σπάνιον, η χαρά έπι χειροτονία ενός κληρικού να είναι τόσον γενική και να προέρχεται εξ όλων των πλευρών του χριστεπωνύμου πληρώματος. Διότι η διακονία σου μέχρι της στιγμής αυτής, χάριτι θεία, υπήρξεν όχι μόνον ανεπίληπτος, άλλα και ευλογημένη. Οπουδήποτε και αν διήλθες εν τω χώρω τού αμπελώνος του Κυρίου, η χάρις τού Θεού σε επισκίαζε και η ευλογία Του κατηύθυνε τα διαβήματά σου και επολλαπλασίαζε τους καρπούς των πόνων σου. Διά τούτο πανταχόθεν, και εκ των νέων, αλλά και εκ των πρεσβυτέρων και μεταξύ του κλήρου, άλλα και μεταξύ τούυ λαού και μεταξύ των εγγύς και μεταξύ των μακράν, το όνομά σου και η διακονία σου είναι τετιμημένα. Και το όνομά σου καλύπτει όχι μόνον την πατρίδα μας, άλλ’ εξέρχεται και μακράν των ορίων αυτής, εις τας χώρας της ηπείρου μας, άλλα και εις άλλας ηπείρους, εγγύτερον η μακρότερον ευρισκομένας. Διο η χαρά, την οποίαν όλος ο πνευματικός κόσμος, και ο επίγειος, και ασφαλώς και ο ουράνιος, αισθάνεται, κατά την στιγμήν αυτήν, δύναμαι να είπω, είναι προφανής. Εντεύθεν και ο Κύριος σε δέχεται με εκείνον τον ωραίον ασπασμόν: «Είσελθε εις την χαράν τού Κυρίου σου». Εισέρχεσαι πλέον εις τας ανωτάτας βαθμίδας του ιερού θυσιαστηρίου. Διά να οικονομής την χάριν τού Θεού και ως επίσκοπος. Και ο Κύριος, όχι μόνον ανταποδίδων τους κόπους σου, άλλα και εύλογών την μέχρι τούδε διακονίαν σου και εμπιστευόμενος πλέον εις σε και την χάριν την αρχιερατικήν, σε καλεί να εξακολούθησης την διακονίαν σου μετά της αυτής ευλογίας και μετά της αυτής γενικής χαράς και επιδοκιμασίας.”