🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Από την στιγμή που γεννιόμαστε ως την στιγμή που πεθαίνουμε είμαστε στην σκέψη και στα χέρια του Θεού. Είμαστε στα χέρια Εκείνου που έχει την εξουσία της ζωής και του θανάτου. Και «μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες».
Προπέμψαμε την Πέμπτη στο ταξίδι της αιωνιότητας μια μεγάλη μορφή εκ των νεωτέρων Ιεραρχών του Φαναρίου, μετά τα μεγάλα αναστήματα των παλαιών καιρών. Τον Σεβασμιώτατο Γέροντα Μητροπολίτη Νικομηδείας κυρό Ιωακείμ.
Ο από Χαλκηδόνος Γέρων Νικομηδείας Ιωακείμ δεν πέθανε την Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου 2023, αλλά στις 6 Φεβρουαρίου 2002, όταν επλήγη από το οξύ εγκεφαλικό! Από τότε έπαψε να είναι μαζί μας!
Για 21 ολόκληρα χρόνια παρέμεινε κλινήρης σε κωματώδη κατάσταση και σκληρά δοκιμαζόμενος! Εμείς όμως, πιστεύαμε σε ένα θαύμα και ελπίζαμε ότι θα επανέλθει κοντά μας! Δυστυχώς, αυτή η ενδόμυχη ελπίδα όλων δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ! Ο Ιωακείμ δεν είναι πια κοντά μας ούτε σωματικά! Εκοιμήθη εν Κυρίω την Μεγάλη Παρασκευή. Τον πήρε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, την ημέρα της δικής Του καθόδου στον Άδη.
Αυτός που ετάφη στο ομογενειακό κοιμητήριο του Αγίου Ιγνατίου στην Χαλκηδόνα, μπορεί να ήταν ο Ιωακείμ, αλλά εν ετέρα μορφή. Όπως κατάντησε από την φθορά του χρόνου και της ασθενείας!
Η πορεία του Ιωακείμ όσο ήταν εν ζωή ταυτίστηκε με τον όρο καλοσύνη, με την αρχοντική απλότητα, με την αγάπη την ανυπόκριτη προς κάθε συνάνθρωπο και προπαντός με την γενναιοδωρία.
Ηταν ευγενής, δοτικός, πράος και διακριτικός. Πασών των αρετών μείζων εστί η διάκρισης, η μητέρα όλων των αρετών. Και ο Ιωακείμ ήταν πάνυ διακριτικός.
Η ιώβιος υπομονή του, για δύο δεκαετίες, τον εξιλέωσε ενώπιον του Κυρίου σε τόσο μεγάλο βαθμό, που έγινε πλέον ο προστάτης των πασχόντων από δύσκολες ασθένειες και δοκιμασίες.
Έμεινε στην καρδιά όσων τον γνώρισαν, τον συνάντησαν και συνεργάστηκαν μαζί του ως φίλος καρδιάς! Έμεινε ως πυξίδα χαράς, ελπίδας, ενότητας, αγάπης, καταλλαγής και συμφιλίωσης.
Αν ζούσε τα 21 αυτά χρόνια, αν δεν είχε αρρωστήσει εκείνη την αποφράδα ημέρα της μνήμης του Αγίου Φωτίου, είναι πανθομολογούμενο ότι πολλά από αυτά που έγιναν και ζήσαμε και μας στεναχώρεσαν δεν θα είχαν συμβεί! Πολλά θα είχαν αποφευχθεί, θα είχαν προβλεφθεί και θα είχαν σταματήσει.
Ο Ιωακείμ ήξερε να γεφυρώνει τις αποστάσεις και να ισορροπεί! Ήξερε να προτάσσει το καλό και να ξεπερνά το κακό, τον θυμό ή την οργή, έννοιες εξάλλου τόσο άγνωστες σε αυτόν. Τον γνώρισα στα νεανικά μου χρόνια αργότερα, από τότε που γνώρισα τον τον τότε Φιλαδελφείας Βαρθολομαίο, νυν Πατριάρχη μας. Αλλά συνδεθήκαμε με τέτοιο τρόπο λες και γνωριζόμαστε από χρόνια! Οικοδομήσαμε μία ειλικρινή σχέση και φιλία. Δεν υπήρξε ταξίδι του στην Αθήνα που να μη συναντηθούμε και ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη που να μην μας περιποιηθεί και να μην μας φιλέψει! Πάντα αρχοντικός,πάντα κιμπάρης!Ποτέ μίζερος και ψυχεδελικός!
Είχε μία ιδιαίτερη σχέση και αγάπη με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο από πολλά χρόνια! Και όσο ήταν Δημητριάδος η φιλία αυτή σφυρηλατήθηκε και έγινε σχέση ζωής. Και αυτό φάνηκε στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 όταν ο Ιωακείμ έκανε όλους τους Πατριαρχικούς Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος να ψηφίσουν Χριστόδουλο. Και ο Ιωακείμ δεν διέταζε, αλλά ήξερε να πείθει με επιχειρήματα και με αγάπη! Και έκανε και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να έχει την ίδια γνώμη, αν και οι φιλίες του τον είχαν οδηγήσει να δέσει τον κάβο του σε άλλη υποψηφιότητα! Τίμησε την δέσμευση του στον Ιωακείμ και δεν αναμίχθηκε. Αλλά και με τον π. Θωμά Συνοδινό, εμβληματικό Πρωτοσύγκελλο Αθηνών, στα έτη Χριστοδούλου είχε σύνδεσμο και φιλία ο Ιωακείμ, ο οποίος ήξερε να τιμά τις φιλίες του.
Πόσα γενέθλιά του δεν ζήσαμε μαζί με τον Πατριάρχη και τον Ιωακείμ! 29 Φεβρουαρίου ο Βαρθολομαίος και 1 Μαρτίου ο Ιωακείμ. Μια μέρα ο ένας από τον άλλον. Αλλά ως χαρακτήρες ήταν εντελώς διαφορετικοί! Σκληρός και απόλυτος ο ένας, ήπιος και μειλίχιος ο άλλος.
Θυμάμαι ακόμη τα κεφτεδάκια της αείμνηστης αρχόντισσας Βάσως, γυναίκας του αδελφού του Αντώνη. Όλοι έφυγαν προ του Ιωακείμ με το παράπονο και τον πόνο που τους προκάλεσε η αναπάντεχη ασθένειά του, στα 60 του μόλις χρόνια!
Τον αγαπήσαμε τον Ιωακείμ εκ βάθους καρδίας και τον εκτιμήσαμε ως άνθρωπο και ως Ιεράρχη! Θυμάμαι όταν τον πρωτογνώρισα ήταν Επίσκοπος Μελιτηνής και Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου, θέση από την οποία του δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξει τα ηγετικά του χαρίσματα και τις διοικητικές του ικανότητες.
Δεξιός βραχίονας και αγαπημένος του Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος ευεργέτης του και προαγωγός του σε όλα του τα βήματα στην Εκκλησία.
Αλλά και με τον Πατριάρχη της αγάπης, τον Μακαριστό Δημήτριο, συνδέθηκε εξ αρχής και υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης του. Ο Πατριάρχης Δημήτριος είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Ιωακείμ γιατί εμπιστευόταν τη γνώμη του και όπως έλεγε, ήξερε ότι δεν θα τον πρόδιδε ποτέ! Από τη μια ο Ιωακείμ και από την άλλη ο Δημήτριος, τότε Αρχιδιάκονός του, μετέπειτα Σεβαστείας και τώρα Γέρων Πριγκηποννήσων, ήταν οι πιο κοντινοί άνθρωποι του Πατριάρχη Δημητρίου.
Και αργότερα, όταν ήλθε η ώρα της διαδοχής ο Ιωακείμ τάχθηκε στο πλευρό του Βαρθολομαίου, ο οποίος -αυτοί που γνωρίζουν τα ιστορικά γεγονότα λένε ότι- ενδόμυχα μπορεί να φοβόταν μήπως και ο Ιωακείμ αλλάξει γνώμη και διεκδικήσει ο ίδιος τον Πατριαρχικό Θρόνο, γιατί οι Ιεράρχες του Φαναρίου τον αγαπούσαν γιατί τους έκανε όλα τα χατήρια και προφανώς να τον προτιμούσαν. Αλλά ο Ιωακείμ δεν ήταν πλασμένος για αυτά. Δεν τα ήθελε. Του αρκούσαν τα απολύτως απαραίτητα. Άλλωστε δεν θα πρόδιδε ποτέ την φιλία του- σχέση ζωής όπως την είπε στον ενθρονιστήριό του λόγο στην Χαλκηδόνα- με τον Βαρθολομαίο!
Έζησα από κοντά όλο το παρασκήνιο της ρήξης που δημιούργησαν τεχνιέντως συγκεκριμένοι κύκλοι -δυστυχώς εκκλησιαστικοί- μεταξύ Αθηνών και Φαναρίου, αμέσως μόλις εξελέγη ο Χριστόδουλος! Εκμεταλλεύτηκαν την σπουδή του να βάλει μια τάξη σε ορισμένα πράγματα και τον τρόπο που το επεδίωξε από την πρώτη Ιεραρχία που προήδρευσε και ήθελαν να οδηγήσουν τον δημοφιλή τότε Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στα άκρα για να τον εξοστρακίσουν.
Ο Ιωακείμ τότε έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο! Ήταν ο μεγάλος γεφυροποιός. Ο μεγάλος κυματοθραύστης.
Προσπάθησε να χαμηλώσει τις εντάσεις με τον μειλίχιο χαρακτήρα του και να ενώσει τα διεστώτα. Μάλιστα, άσκησε πίεση στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να σταματήσει να ακούει τους διαδρομιστές, ώστε να μην παρασύρεται από τους κακοπροαίρετους υπόπτους υποβολείς! Και ως ένα βαθμό τα κατάφερε.
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Εξάψαλμος .