🔻Ο κίνδυνος ενός νέου διχασμού και η θεσμική εκτροπή που προδιαγράφεται
Το Πατριαρχείο, δυστυχώς, έχει δώσει ήδη δείγματα όπου η εμμονή σε επιβολή άνωθεν αποφάσεων προκάλεσε ρήγματα στην Ορθοδοξία: από την εποχή Χριστόδουλου και τη σύγκρουση με την Εκκλησία της Ελλάδος, μέχρι την ουκρανική υπόθεση που δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι άραγε έτοιμο το Φανάρι να ανοίξει ένα νέο μέτωπο, αυτή τη φορά με την Κρήτη;
Η ιστορία διδάσκει ότι οι Κρητικοί δεν σηκώνουν εύκολα τέτοιες παρεμβάσεις. Μια μονομερής κίνηση θα εκληφθεί όχι μόνο ως θεσμική εκτροπή, αλλά και ως προσβολή της τοπικής εκκλησιαστικής συνείδησης. Και τότε, τα πράγματα δύσκολα θα μαζευτούν.
Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο:
- Θέλει το Πατριαρχείο να διορθώσει πραγματικές αδυναμίες του Καταστατικού Χάρτη;
- Ή θέλει να επεκτείνει την εξουσία του σε βάρος της τοπικής Εκκλησίας και της ελληνικής πολιτείας;
Σε κάθε περίπτωση, χωρίς διάλογο, συναίνεση και σεβασμό στο ισχύον νομικό πλαίσιο, η απόπειρα αλλαγής θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε νέο διχασμό. Και η Ορθοδοξία σήμερα δεν αντέχει άλλον έναν.
Η Ορθοδοξία βρίσκεται ήδη σε κρίση ενότητας, με ανοιχτές πληγές από την ουκρανική υπόθεση, όπου ο εγωισμός και οι αντικρουόμενες επιδιώξεις προκάλεσαν βαθύ διχασμό. Είναι έτοιμο το Φανάρι να αντιμετωπίσει και μία νέα ρήξη, αυτή τη φορά με την Κρήτη;
Το ζήτημα δεν είναι απλώς τυπικό ή κανονικό. Είναι βαθύτατα εκκλησιολογικό και πολιτικό. Αντί για επιβολές «άνωθεν», ίσως χρειάζεται ειλικρινής διάλογος με την Εκκλησία της Κρήτης και σεβασμός στο καθεστώς που ισχύει. Γιατί αλλιώς, ο δρόμος οδηγεί σε νέα αντιπαράθεση, σε μια εποχή που το τελευταίο που χρειάζεται ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία είναι ένας ακόμη διχασμός.