-
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΕΔΡΩΝ” ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ
Στις 22 Ιουνίου 2015, με την κρίση στην Ελλάδα στο αποκορύφωμά της, δημοσιεύθηκε η λεγόμενη “Έκθεση των 5 Προέδρων”, την οποία συνυπέγραψαν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-ClaudeJuncker, από κοινού με τον Πρόεδρο της Συνόδου Κορυφής για το ευρώ, DonaldTusk, τον Πρόεδρο της Ευρωομάδας, Jeroen Dijsselbloem, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας MarioDraghi, και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz.
Έδωσαν στη δημοσιότητα τα σχέδιά τους για επικαλούμενοι την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) από την 1η Ιουλίου 2015 και πώς θα ολοκληρωθεί το αργότερο έως το 2025. Με συγκεκριμένα μέτρα σε τρία στάδια.
Ενώ η νομισματική κυριαρχία είχε εκχωρηθεί στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, τούτο έπρεπε να συνοδεύεται και από την ολοκλήρωση της εκχώρησης του συνόλου της οικονομικής πολιτικής. Διαδικασίες που συστηματοποιήθηκαν ως αποτέλεσμα των προτάσεων, με βάση τις οποίες αναμορφώθηκε (αντί να καταργηθεί εντελώς όπως θα έπρεπε) το “Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης”. Στη βάση των προτάσεων αυτών συστηματοποιήθηκε ο ελεγχος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών στους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών, ιδίως στη βάση της επιβολής του “κορσέ” των “ευρωπαϊκών εξαμήνων”.
Όπως τονίζει ο ιστοχώρος “Elucid” “Η ημερομηνία δημοσίευσης αυτής της έκθεσης δεν ήταν ανώδυνη: Ιούνιος 2015, στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης, λίγες εβδομάδες πριν από το περίφημο δημοψήφισμα που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα Grexit και να οδηγήσει στο φαινόμενο ντόμινο της διάλυσης της ευρωζώνης. Στόχος ήταν επομένως να παρασχεθούν συγκεκριμένες προτάσεις με ισχυρή πολιτική αξιοπιστία για να τεθεί οριστικά τέλος στα αρχικά δομικά ελαττώματα του ευρώ. Υπήρχε πράγματι ένα σημαντικό πρόβλημα: η νομισματική κυριαρχία είχε μεταφερθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς να μεταφερθεί και η οικονομική κυριαρχία, κάτι που είχε οδηγήσει σε σοβαρές αποκλίσεις ανταγωνιστικότητας μεταξύ των κρατών λόγω ασυντόνιστων οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών.
Ήταν επομένως απαραίτητο να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο από το Έκτο Πακέτο και το Δεύτερο Πακέτο (δέσμη μέτρων που ήδη είχαν ενισχύσει τους δημοσιονομικούς περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας το 2011 και το 2013 ) παρόλο που ήδη είχαν παραχωρήσει στην Επιτροπή σημαντικές εξουσίες για τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών και την επιβολή μεταρρυθμίσεων λιτότητας στα κράτη”.
Ο ιστοχώρος στο άρθρο αυτό επικαλείται και περιλαμβάνει βίντεο με απόσπασμα από τη συζήτηση των προτάσεων των 5 Προέδρων στη γαλλική Εθνοσυνέλευση ένα χρόνο αργότερα, στις 29 Νοεμβρίου του 2016, με παρέμβαση του βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Κριστόφ Καρές, ο οποίος αν και ένθερμος οπαδός της ΕΕ, θεώρησε τις συγκεκριμένες προτάσεις απαράδεκτες. Με την έννοια ότι καμμία δημοκρατική νομιμοποίηση δεν έχει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών να υπαγορεύει οικονομική πολιτική σε εθνικά κοινοβούλια και εκλεγμένες κυβερνήσεις κυρίαρχων κρατών, φέρνοντας παράδειγμα την μνημονιακή ασυδοσία σε βάρος της Ελλάδας και την έλλειψη σεβασμού της κυριαρχίας της. Επισήμανε μάλιστα, ότι καμμία πολιτική δύναμη στη χώρα του δεν θα αναλάμβανε την πολιτική ευθύνη να δεχτεί ότι υφίστανται τέτοιου είδους δεσεμεύσεις.
Δεσμεύσεις άκρως ευτελιστικές για μια χώρα τόσο ισχυρή. Επισημαίνεται τη σχετική σιγή των τοπικών συστημικών ΜΜΕ, με την εκτίμηση των αρθρογράφων ότι αν ο λαός συνειδητοποιούσε κάτι τέτοιο, θα ετίθετο ως προτεραιότητα η αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ.
Ο ιστοχώρος αναδεικνύει το θέμα, δεδομένου ότι λόγω των καταστρεπτικών συνεπειών της εισαγωγής του Ευρώ, η οικονομία της χώρας έχει καταρρεύσει και ήδη βρίσκεται υπό καθεστώς επιτήρησης της “Κομισόν”. Η οποία υπαγορεύει την πολιτική σκληρής λιτότητας, αλλά ο Πρωθυπουργός Μπαϊρού που την εξαγγέλλει και την εφαρμόζει, παριστάνει ότι είναι δικής του έμπνευσης ως αναγκαιότητα. Όλοι κάνουν σαν να μην υπάρχουν οι Βρυξέλλες, ενώ ο αρθρογράφος αναδεικνύει το γεγονός ότι κανένα ΜΜΕ δεν συνδέει την εξαγγελία των μέτρων λιτότητας με το καθεστώς της επιτήρησης της χώρας από την Κομισιόν.
Τό…δρόμο είχε δείξει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έκρυβε την Τρόικα σε ξενοδοχεία. Κι όλο μαζί το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο παριστάνει ότι τα Μνημόνια έχουν τελειώσει, αφού είναι αδύνατον να μας πείσει ότι δεν υπήρξαν ποτέ.
Η “δικαιολογία” της ελλαδικής ιθύνουσας τάξης είναι η εξάρτηση της χώρας την οποία θεωρούν δεδομένη και αναμφισβήτητη. Στην πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι το 2015 η διαπραγματευτική θέση της χώρας ήταν πολύ πιο δύσκολη από τπ 2010, μια ρήξη μπορούσε να τινάξει στον αέρα την ευρωζώνη. Εάν, όπως είχε τονίσει η ΧΔ, ο αντιμνημονιακός χώρος του 2010-2015 είχε προβάλει εναλλακτική πολιτική πρόταση για την περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, οι τελευταίες θα ήταν πολύ ευνοϊκότερες για την ελληνική πλευρά, αν είχε σχηματιστεί κυβέρνηση με τέτοιο πρόγραμμα και όχι με βάση τα “ροζ συννεφάκια” του κ. Τσίπρα. Ακόμα και να μην είχε δώσει ο λαός ψήφο σε τέτοιο πρόγραμμα, θα παρέμενε ενεργή και πολιτικά ισχυρή στην αντιπολίτευση, μια αντιμνημονιακή ομάδα πίεσης που θα διευκόλυνε και την όποια κυβέρνηση στην εξουσία να διαπραγματευθεί.
Ποια δικαιολογία μπορεί να επικαλεστεί η ιθύνουσα τάξη μιας χώρας ισχυρής όπως η Γαλλία, για τις αυτοκαταστροφικές επιλογές της; Μόνο την τεράστια πολιτική ισχύ της μικρής μειοψηφίας των συμφερόντων που επωφελήθηκε από τις επιλογές αυτές και σώρευσε πλούτο χάρη στην εισαγωγή του Ευρώ, εκφραζόμενη πολιτικά από τις κυβερνήσεις Μακρόν.
ΠΗΓΗ: Ιστοχώρος ELUCID. Άρθρο 18.7.2025. Του Καμίγ Αντάμ, τέως δικηγόρου Παρισίων με ειδίκευση στο τραπεζικό και χρηματοοικονομικό δίκαιο, δημιουργού του ντοκιμαντέρ “Στο όνομα της Ευρώπης”.