Εκείνη την εποχή, ο Μέγας Ιωαννίκιος πήγε στη Βουλγαρία και με την προσευχή του ελευθέρωσε τους χριστιανούς αιχμαλώτους από τα δεσμά και τη φυλακή.
Στην επιστροφή του, περνώντας μέσα από τη Μακεδονία, είχε την έντονη επιθυμία να επισκεφθεί τα Μουντανία, όπου βρίσκονται ο Μέγας Αγρός και η Συγριανή, για να προσκυνήσει και να ασπαστεί το άγιο λείψανο του Αγίου Θεοφάνη της Συγριανής. Εκεί επίσης είχε ασκητέψει ο Άγιος Ευβίοτος, όπως αναφέρεται στον αναλυτικό βίο του.
Για να πάει, πέρασε με μια μικρή βάρκα στο νησί της Θάσου. Εκείνη την εποχή, το νησί ήταν γεμάτο από δηλητηριώδη φίδια, τα οποία έβλαπταν πολύ τους κατοίκους.
Οι κάτοικιοι, μόλις άκουσαν ότι έφτασε ο φημισμένος Μέγας Ιωαννίκιος, συγκεντρώθηκαν όλοι από όλα τα χωριά και, πέφτοντας στα πόδια του, τον παρακάλεσαν με δάκρυα στα μάτια να τους βοηθήσει και να τους σώσει, για χάρη του Κυρίου, από την καταστροφή που προκαλούσαν τα φίδια.
Ο μεγάλος Ιωαννίκιος τους σπλαχνίστηκε, έκανε μια προσευχή στον Κύριο και, αμέσως, τα φίδια έτρεξαν από τις φωλιές τους και, πηδώντας όλα στη θάλασσα, εξαφανίστηκαν για πάντα.
Βλέποντας αυτό το τεράστιο θαύμα, οι Θάσιοι ευχαρίστησαν τον Όσιο όπως έπρεπε και τον τίμησαν και τον σεβάστηκαν σαν άγγελο του Θεού.
Μάλιστα, ο Όσιος πατέρας μας Δανιήλ, που τότε ήταν, όπως είπαμε, ηγούμενος όλων των μοναχών εκεί, δεν ξεχώρισε πλέον από τον μεγάλο Ιωαννίκιο, αλλά τον ακολούθησε με πλήρη αυταπάρνηση.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Σεπτέμβριος, τόμος 9ος.
Πηγή: pemptousia.gr (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)