Βασιλική Σιούτη/LiFO
«Είναι ένας άνθρωπος που έγραψε ιστορία, ένας άνθρωπος του Θεού, αφοσιωμένος στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, και ακριβώς επειδή αγάπησε τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του, γι’ αυτό μπόρεσε να αγαπήσει τόσο πολύ και τον πλησίον του. Είναι ένας αληθινός υπερασπιστής του δικαίου, οπουδήποτε και οποτεδήποτε, γι’ αυτό και απήχθη στις 22 Απριλίου του 2013. Από τότε δυστυχώς αγνοείται. Παρακαλώ τον Θεό να δεχτεί τις προσευχές του για μας, όπου κι αν είναι, όπως και τις ταπεινές προσευχές μας γι’ αυτόν».
Με δική του πρωτοβουλία, και σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, παρείχε υποτροφίες για φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Μπαλαμάντ και υποστήριζε προγράμματα σπουδών με τα οποία καθηγητές Θεολογικής από την Ελλάδα δίδασκαν εκεί. Ανέδειξε ιερείς καταρτισμένους επιστημονικά και θεολογικά και προωθούσε ένθερμα την ελληνική γλώσσα. Όπως αναφέρουν όσοι τον γνώριζαν, έλεγε στους μαθητές του πως για να γίνουν καλοί θεολόγοι έπρεπε να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Ίδρυσε το ιδιωτικό σχολείο «Ανατολή», όπου εκτός από τη σχολική ύλη της Συρίας στα αραβικά, η διδασκαλία γινόταν και στα ελληνικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά.
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Μητροπολίτης Παύλος ήταν θύμα, διότι δεν έγινε κάτι από λάθος ή από αδυναμία. Ο Μητροπολίτης Παύλος θεωρούμε πως είναι πραγματικά ένας μάρτυρας. Είτε είναι εν ζωή είτε βρίσκεται στη βασιλεία του Θεού. Και αυτό διότι ό,τι υπέστη ήταν αποτέλεσμα της κοινωνίας αγάπης που είχε προς τον Θεό και την Εκκλησία…»
Η τουρκική και η ρωσική εμπλοκή
Στις 7 Οκτωβρίου 2021 το Πατριαρχείο Αντιοχείας,
Σε ένα δημοσίευμα πριν από μερικά χρόνια ο Metin φερόταν να υποστηρίζει ότι ο Fouad Eliya Από την εξέταση των δεδομένων που είναι γνωστά δεν προκύπτει κάποια ένδειξη ότι ο Παύλος μπορεί να ζει, παρότι το Πατριαρχείο Αντιοχείας ακόμα και σήμερα δεν τον θεωρεί νεκρό. Ο Έλληνας διπλωμάτης που υπηρετούσε στη Μέση Ανατολή μάς είπε ότι λίγο μετά την απαγωγή του Παύλου ο ίδιος είδε ένα βίντεο με βασανιστήρια και αποκεφαλισμό που είχε αναρτηθεί και είχε αναγνωρίσει τον Παύλο. Κάποιοι αργότερα είπαν ότι το βίντεο εκείνο, που έχει κατέβει, δεν έδειχνε τον Παύλο αλλά κάποιον άλλο. Ιστοσελίδες του Λιβάνου που παρουσίαζαν ρεπορτάζ για την απαγωγή, επικαλούμενες μαρτυρίες, ανέφεραν ότι οι δύο επίσκοποι μαρτύρησαν στα χέρια των απαγωγέων τους και αποκεφαλίστηκαν, αφού πρώτα τους ζητήθηκε να ασπαστούν το Ισλάμ και αυτοί αρνήθηκαν. Θα τους σκότωναν έτσι κι αλλιώς επειδή είχαν τέτοια εντολή ή τους σκότωσαν επειδή δεν τους έδωσε κάποιος περισσότερα χρήματα; Τους σκότωσαν για λόγους θρησκευτικού φανατισμού; Μπορούσαν να αποφύγουν τον μαρτυρικό θάνατό τους αν είχαν δεχθεί να ασπαστούν το Ισλάμ; Για τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει βεβαιότητα. Εκείνο στο οποίο συμπίπτουν όμως σχεδόν όλες οι αναφορές, αλλά και το δικό μας ρεπορτάζ, είναι ότι ο Παύλος, φεύγοντας από την Τουρκία με προορισμό το Χαλέπι της Συρίας, όπου ήθελε να κάνει Ανάσταση με το ποίμνιό του, συνάντησε πρώτα στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, στο πέρασμα Bab-El-Hawa, τον Συρο-ιακωβίτη Γιοχάνα, με τον οποίο θα πραγματοποιούσαν αποστολή απελευθέρωσης θυμάτων των ισλαμιστών απαγωγέων, αλλά τελικά έπεσαν και οι ίδιοι σε ενέδρα. Η άλλη αβεβαιότητα αφορά τον τόπο στον οποίο μεταφέρθηκαν και μαρτύρησαν. Το μήνυμα του Παύλου δεν αμφισβητείται. Ενώ ο ίδιος ήταν στην Τουρκία και πήγαινε στη Συρία, στο μήνυμά του ανέφερε ότι τους συνέλαβαν και τους πήγαιναν (επέστρεφαν) στην Τουρκία. Τους πήγαν σε κάποιο από τα κέντρα των ισλαμιστών στην Τουρκία; Τους πήγαν ξανά στη Συρία και τους μετέφεραν στο κέντρο των τζιχαντιστών στην Ιντλίμπ; Κρύβει η Ιντλίμπ το μυστικό του μαρτυρίου του Παύλου; Εδώ οι πληροφορίες είναι διαφορετικές και δεν συγκλίνουν, καθώς υπάρχουν και πολιτικές σκοπιμότητες, κάποιες από τις οποίες είναι προφανείς. Από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία έχει διαδραματίσει πολύ ενεργό ρόλο στη σύγκρουση και η έδρα της συριακής αντιπολίτευσης βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Ο πρώην υπουργός που μας είπε ότι είχε επικοινωνήσει ο ίδιος με τις τουρκικές αρχές για την υπόθεση της απαγωγής του Μητροπολίτη Χαλεπίου ανέφερε πως η κυβέρνηση Ερντογάν του είχε απαντήσει ότι θα τον βοηθούσε να βρει στοιχεία. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έλεγε πως λάμβανε πληροφορίες ότι οι ιερείς ήταν ακόμη ζωντανοί και ότι η Τουρκία έκανε τα πάντα για να τους σώσει και η ελληνική κυβέρνηση δεν το αμφισβητούσε, παρότι όλες οι ενδείξεις και οι έρευνες που έγιναν κατέδειξαν ότι κάποιες τουρκικές υπηρεσίες είχαν κάνει τα πάντα για να αποκρύψουν την αλήθεια. Ρεπορτάζ όπως αυτό του Αμπντουλάχ Μποζκούρτ εμπλέκουν ευθέως τμήμα των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας στην υπόθεση της απαγωγής. Και για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένας υπουργός ελληνικής κυβέρνησης, νυν ή πρώην, που να έχει κάποιες απαντήσεις ή κάποια εκτίμηση ή έστω ένα ενδιαφέρον για το τι συνέβη. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι η ελληνική πλευρά σταμάτησε πολύ νωρίς κάθε προσπάθεια και δεν ζήτησε ποτέ ούτε καν ενημέρωση για όσα στοιχεία προέκυψαν στην πορεία σε άλλες χώρες, ενώ φάνηκε να δείχνει εμπιστοσύνη στις τουρκικές αρχές, οι οποίες δεν είχαν κανένα λόγο να πουν όλη την αλήθεια. ΠΗΓΗ: Βασιλική Σιούτη/LiFOΜυστικά, αντιφάσεις και σκοπιμότητες
