ΕἰσήγησηΣεβασμιώτατοι ἅγιοι Σύνεδροι,Νά θυμίσουμε τόν Θεόδωρο Βαλσαμῶνα, Ἀρχιεπίσκοπο Ἀντιοχείας, τόν 12ο αἰώνα, πού ἀναφέρεται στό θέμα τῆς ρασοφορίας, ἑρμηνεύοντας τόν Ε΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καταγράφει τίς ἀπόψεις πού ἐπικρατοῦσαν στήν ἐποχή του γιά τούς ρασοφοροῦντας μοναχούς, ἀφοῦ ὑπῆρχαν «οἱ ρασοφορήσαντες μετά τρισαγίου»Αὐτή τή γνώμη σχηματίσαμε καί τήν διατυπώσαμε, ἔτσι ἐξομαλύνθηκε ἡ ἀντίθετη ἑρμηνεία τῶν θείων κανόνων, ἔτσι ἡ σκληρή καί ἀδιόδευτη ὁδός ἔγινε εὐκολοπέραστη καί εὐθεῖα, ὅπως νομίζουμε. Ἐάν, λοιπόν, φανῆ ἀρεστή καί στήν δική σου ὁσιότητα, δόξα τῷ Θεῷ, εἰδεμή ἄς γίνει ὅπως σοῦ τό δηλώσαμε στό προοίμιο» .αα. Τό ράσον,ββ. Τό καλυμμαύχιον ἤ καμηλαύχιον.Θεωροῦμε ὅτι οἱ Ἐγκύκλιοι αὐτές γιά πολλούς λόγους χρήζουν ἀναθεωρήσεως, πράγμα πού μπορεῖ καί πρέπει νά κάνη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τήν ἀπόφασή της, γι’ αὐτό καί εἰσάγεται τό θέμα.Συγκεκριμένα, ὁ Νόμος 590/1977 «περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» στό ἄρθρο 39 παρ. 4 διαγορεύει:»Ἡ ἐγγραφή στό Μοναχολόγιο χρησιμεύει γιά τήν ἀπόδειξη τῆς μοναχικῆς ἰδιότητας καί ὄχι γιά τήν ἀπόκτησή της, ἡ ὁποία, ὅπως προαναφέρθηκε ὁλοκληρώνεται μέ τή θρησκευτική τελετή τῆς κουρᾶς. “Ἔτσι, κατά τό ἄρθρο 1 ἐδάφ. β´ τοῦ ΝΔ 1918/1942, πού κυρώθηκε μέ τήν Πράξη Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου 184/1946 σέ συνδυασμό μέ τήν 58/1945 Συντακτική Πράξη” περί τῆς ἰδιότητος τοῦ μοναχοῦ ἀποτελεῖ πλήρη ἀπόδειξιν ἡ βεβαίωσις τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου, στηριζομένη εἰς ὑπεύθυνον δήλωσιν τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου, ὅτι οὗτος φέρεται ἐγγεγραμμένος ἐν τῷ Μοναχολογίῳ τῆς Μονῆς, οὐδεμιᾶς ἄλλης ἀποδείξεως ἀπαιτουμένης. …. Ἡ ἐπέλευση τῶν περιουσιακῶν συνεπειῶν, λόγῷ τῆς κουρᾶς, προϋποθέτει πραγματική εἴσοδο καί παραμονή στή Μονή, ἡ ὁποία καί χαρακτηρίζεται ὡς Μονή τῆς μετανοίας τοῦ μοναχοῦ. Γιά τό λόγο αὐτό ἡ πρώτη ἐγγραφή γίνεται ἀμέσως μόλις εἰσέλθει στή Μονή ὁ δόκιμος μοναχός, ἐνῶ μετά τήν κουρά ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία τελέσεώς της καί ὁ βαθμός τοῦ μοναχοῦ (ρασοφόρος ἡ μεγαλόσχημος)………
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Arxon.gr .