Το πολιτειακό ζήτημα έχει λήξει το 1974 και θα περιφρουρήσουμε την απόφαση αυτή του ελληνικού λαού. Σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν αργότερα στη δημοσιότητα, στο βιβλίο του πρέσβη Λεωνίδα Παπάγου το 1999 και στη συνέχεια μέσω των “Αρχείων Καραμανλή” και που μέχρι τώρα δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψή μας, ο τέως βασιλιάς μόνο φαινομενικά είχε αποδεχθεί το αποτέλεσμα, αφού μέχρι το 1978 προσπαθούσε να προκαλέσει πραξικόπημα για επαναφορά της Μοναρχίας.
Τις επαφές τις έκανε ο εξ απορρήτων του Αρναούτης. Προβλεπόταν ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, ακόμα και φυσική εξόντωση του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, η διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος, νόθου προφανώς, με επαναφορά της Μοναρχίας και νέες βουλευτικές εκλογές. Ο Κωνσταντίνος φέρεται να έχει προβεί και σε “προεργασία”, για να εξασφαλίσει οικονομική και πολιτική στήριξη του Σάχη της Περσίας και της σαουδαραβικής μοναρχίας. Οι πληροφορίες διέρρευσαν μέσω των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που παρακολουθούσαν τις συνομιλίες του, αλλά και αξιωματικών που βολιδοσκοπήθηκαν και έσπευσαν να ενημερώσουν την κυβέρνηση.
Κατά συνέπεια, ακόμα και μετά την τυπική δήλωση των απογόνων του, η δραστηριότητά τους πρέπει να είναι αντικειμενο επαγρύπνησης.
Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με τις προσωπικές επιλογές των μελών της τέως βασιλικής οικογένειας, ως ιδιώτες πλέον, για να πολιτογραφηθούν Έλληνες πολίτες.
Λόγω της δημοσιότητας που έχει πάρει η υπόθεση, συμπλήρώνουμε κάποια στοιχεία σχετικά, προς ενημέρωση των αναγνωστών μας. Ιδίως ως προς τον ισχυρισμό τους ότι δεν είχαν επώνυμο. Παρά το γεγονός ότι έλκουν την καταγωγή από την δυναστεία που εξακολουθεί να βασιλεύει στη Δανία, του “Οίκου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόνντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ”, όπως μπορεί ο καθένας να διαβάσει σε εγκυκλοπαίδειες και εγκυκλοπαιδικού τύπου ιστοσελίδες. Ο γενάρχης της δυναστείας, πριν βασιλέψει στην Ελλάδα ως Γελωργιος Α’, ήταν γνωστός ως Πρίγκιπας Γουλιέλμος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ.
Ο τέως βασιλιάς της Βουλγαρίας Συμεών Β’ (1943-1946), ο οποίος έχασε το θρόνο του σε μικρή παιδική ηλικία λόγω της επιβολής του καθεστώτος του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού” στη Βουλγαρία, επανήλθε στη χώρα μετά την πτώση του καθεστώτος, με το επώνυμο “Σαξκομπουργκότσκι”, από τον δυναστικό Οίκο του Σαξ-Κοβούργου-Γκότα, από τον οποίο προερχόταν η οικογένειά του που όπως και η δυναστεία που βασίλευσε στην Ελλάδα, ήταν “εισαγόμενη”. Είχε ήδη ασχοληθεί κατά το χρόνο της εξορίας του με επιχειρήσεις. Στη Βουλγαρία όπου επέστρεψε ως ιδιώτης (ΦΩΤΟ) πολιτεύθηκε και διετέλεσε πρωθυπουργός (2001-2005), αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι έχει αποδεχθεί το πολίτευμα της χώρας. Επί της πρωθυπουργίας του μάλιστα, επιλύθηκε το σοβαρότατο πρόβλημα του βουλγαρικού σχίσματος.
Για ποιο λόγο τα μέλη της δυναστείας που βασίλεψε στην Ελλάδα επινοούν νέο επώνυμο; Το οποίο, μόνον αγνώστου καταγωγής πρόσωπα έχουν ανάγκη.Στην προσπάθειά τους να αποτυπώσουν με το “ντε Γκρες” (της Ελλάδος) την προγενέστερη πολιτειακή τους θέση, φέρονται σαν να ντρέπονται για την αριστοκρατική καταγωγή τους.