🔺Αν αύριο αποκαλυφθεί ότι ηγούμενος του Αγίου Όρους έχει συνείσακτο στο κελί του, θα βρεθεί ο Πατριάρχης στο πλευρό του;Θα βγει και θα τον στηρίξει δημόσια;
🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Η Ορθοδοξία βρίσκεται μπροστά σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι.
Το κύρος της Εκκλησίας βάλλεται εκ των έσω και είναι οδυνηρό να συνειδητοποιούμε ότι εξ οικείων τα βέλη.
Και το ερώτημα είναι ωμό, ξεκάθαρο και αναπόφευκτο:
Πώς είναι δυνατόν ο Πατριάρχης, ο Πρώτος της Ορθοδοξίας, να βγαίνει δημόσια και να στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Δαμιανό- επειδή του το ζήτησε ή του το υπαγόρευσε η Ελληνική Κυβέρνηση- όταν γύρω του πλανώνται βαριές σκιές και καταγγελίες για τον προσωπικό του βίο;
Ακόμη κι αν δεχθούμε, χάριν του τεκμηρίου της αθωότητας, ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αληθές, (παρά τα όσα καταγγέλθηκαν δημοσίως και επωνύμως) η σπουδή της δημόσιας στήριξης από τον Πατριάρχη αφήνει πίσω της σκιές, δημιουργεί προηγούμενο και γεννά εύλογες απορίες και ερωτήματα ως προς την νηφαλιότητα με την οποία ελήφθη η απόφαση της στήριξης. Ερωτήματα όπως:
- Αν αύριο αποκαλυφθεί ότι ηγούμενος του Αγίου Όρους έχει συνείσακτο στο κελί του, θα βρεθεί ο Πατριάρχης στο πλευρό του;Θα βγει και θα τον στηρίξει δημόσια; Αν η γυναίκα του Καίσαρα λέμε ότι πρέπει να φαίνεται και να είναι τίμια, φαντασθείτε πόσο τίμιος πρέπει να φαίνεται και να είναι ο Καίσαρας, εν προκειμένω ο Ηγούμενος!
- Τι μήνυμα περνά στον πιστό λαό αυτή η εικόνα και σίγουρα η στάση αυτή του Πατριάρχη; Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από τα Μοναστήρια μας σε όλη την Ελλάδα( και από την Κύπρο)που μας διαβάζουν είναι ων ουκ έστιν αριθμός.
- Ο τρόπος που η Εκκλησία κρίνει τα γεγονότα δεν πρέπει να αλλάζει ανάλογα με την καρέκλα που κατέχει κανείς ή ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται! Ή έχουμε ιερούς κανόνες ή όχι!
Με την στάση του αυτή, ο Πατριάρχης δεν κλείνει πληγές, αλλά τις ανοίγει διάπλατα. Δεν κατευνάζει τα πνεύματα, αλλά τα ξεσηκώνει. Διότι με τη στάση αυτή ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου.
Και οι άνεμοι που ήδη φυσούν στην διχασμένη Ορθοδοξία απειλούν να παρασύρουν τα πάντα: την αξιοπιστία του θρόνου, την ενότητα της Εκκλησίας και την εμπιστοσύνη των πιστών.Η Εκκλησία δεν μπορεί να παίζει το κύρος της στα ζάρια. Είναι Θεοίδρυτος θεσμός.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι απλώς θεολογικό, ούτε μόνο ηθικό. Είναι,κυρίως,υπαρξιακό για την ίδια την Ορθοδοξία:
Θέλουμε έναν Πατριάρχη που στέκει ως Πρώτος μεταξύ ίσων, φύλακας της ενότητας και της καθαρότητας της πίστης; Ή έναν Πατριάρχη που μετατρέπεται σε ασπίδα συγκεκριμένων προσώπων, ακόμα κι όταν τα σύννεφα μαζεύονται βαριά πάνω τους εξυπηρετώντας γεωπολιτικά συμφέροντα και πολιτικές αποφάσεις;
Η ιστορία γράφεται τώρα.
Και θα είναι αμείλικτη με όσους, αντί να υπερασπιστούν το κύρος της Εκκλησίας μας, γίνονται ασπίδα συγκεκριμένων προσώπων, προκαλώντας νέο σκανδαλισμό.
Η κοινωνία ρωτά, ο κλήρος ενώ βράζει σιωπά(γιατί φοβάται), οι πιστοί αγανακτούν και αναρωτιούνται :
Θα μείνει η Ορθοδοξία όμηρος στηρίξεων και ισορροπιών ή θα βρεθεί το θάρρος να σταθεί πάνω από πρόσωπα και να υπηρετήσει το φως της αλήθειας;
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι κοινωνίες δεν συγχωρούν εύκολα τις σιωπές ή τις επιλεκτικές στηρίξεις. Και η Εκκλησία μας, κουρασμένη από τη διχόνοια, τα σκάνδαλα και τις σκιές, δεν αντέχει άλλον σκανδαλισμό. Ευελπιστούμε ότι ο Παναγιώτατος θα αντιληφθεί το λάθος που έκανε και θα επανορθώσει!
Δεν είναι σωστό να αιωρείται επί της κεφαλής του η μομφή ότι έδωσε συγχωροχάρτι δημοσίως σε Ιεράρχη- Ηγούμενο παλαίφατου Μονής ο οποίος είχε και έχει …συνείσακτο!