-
ΣΥΡΙΑ: ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1860
«Είναι η πρώτη πράξη τέτοιου είδους μετά τα γεγονότα του 1860. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, ούτε να περάσει στη λήθη», τόνισε με έμφαση ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, στην κηδεία των θυμάτων της πολύνεκρης επίθεσης της Κυριακής στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, στη Δαμασκό, λίγο έξω από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Δεν είναι σύμπτωση, αλλά μάλλον ιστορική ειρωνεία ότι στα 1860 η Συρία είχε ακόμα Τουρκοκρατία και οι τότε φορείς της βίας –πιθανότατα και οι σημερινοί δράστες– ήταν Τούρκοι Οθωμανοί. Εκλεκτός της Άγκυρας άλλωστε είναι και ο νέος «πρόεδρος» της χώρας Αλ Σαράα και εκ των σουνιτών τρομοκρατών προέρχεται, αναβαπτισθείς σε μια εκδοχή με κοστούμι.
«Χριστός Ανέστη!»
Ο Πατριάρχης, που πριν μιλήσει, στον Πατριαρχικό Ναό του Τιμίου Σταυρού, μπροστά στα λευκά φέρετρα των νεκρών της επίθεσης, απευθύνθηκε στο εκκλησίασμα με την ιαχή «Χριστός Ανέστη!» τρις, του λαού αποκρινομένου «Αληθώς Ανέστη!», ήταν ιδιαίτερα έντονος στην απεύθυνσή του προς την «κυβέρνηση» Αλ Σαράα, τον οποίο και εγκάλεσε για τη μη παρουσία του στην κηδεία. Δικαίως! «Η καταδίκη σας δεν μας αρκεί», τόνισε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης καταχειροκροτούμενος, «ούτε η υπόσχεσή σας ότι θα συλληφθούν οι υπεύθυνοι». Ο κ. Ιωάννης τόνισε ότι αυτό που ζητούν είναι η Δημοκρατία, η ασφάλεια και η ευημερία για όλη τη Συρία, για όλους τους πολίτες: «Εμείς σας δώσαμε το χέρι μας για να χτίσουμε τη νέα Συρία. Ακόμη περιμένουμε να δούμε το δικό σας χέρι να απλώνεται προς εμάς», είπε. «Είναι σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε ποιος στέκεται πίσω από αυτή την αποτρόπαια πράξη. Μας το υποσχέθηκαν αυτό. Αν και αυτό έχει μεγάλη σημασία για εμάς, αυτό που μετράει ακόμα περισσότερο είναι να τονίσουμε –και θα το πω ξεκάθαρα– ότι η κυβέρνηση φέρει την πλήρη ευθύνη. Αυτό που θέλει ο λαός μας είναι ασφάλεια και ειρήνη. Πρωταρχικό καθήκον της κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει την ασφάλεια όλων των πολιτών χωρίς εξαίρεση ή διακρίσεις».
Ως πραγματικός Εθνάρχης μιλώντας ο Πατριάρχης κ. Ιωάννης, είπε επίσης ότι ο λαός στερείται ακόμα και το ψωμί, που το ζητά απελπισμένος από τις εκκλησίες: «Ζητούμε μια κυβέρνηση που να αναλαμβάνει την ευθύνη και να μοιράζεται τα δεινά του λαού της. Πρόεδρε, ο λαός πεινάει. Αν κάποιοι δεν σας το έχουν πει αυτό, σας το λέω εγώ. Αξιότιμα μέλη της κυβέρνησης: ο κόσμος έρχεται χτυπώντας τις πόρτες των εκκλησιών μας ζητώντας χρήματα για να αγοράσει ένα καρβέλι ψωμί!». Υπογράμμισε ότι η επίθεση αυτή δεν ήταν μόνο κατά των Χριστιανών της Συρίας αλλά κατά της ίδιας της χώρας: «Αυτό που συνέβη είναι σφαγή. Επαναλαμβάνω και τονίζω: πρόκειται για σφαγή. Πρόκειται για στοχευμένη επίθεση κατά της αγαπημένης μας Συρίας. Μια επίθεση σε κάθε Σύριο».
«Πολλοί πατριάρχες και εκκλησιαστικοί ηγέτες από όλο τον κόσμο με κάλεσαν, όπως και πολιτικοί, πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και Μουσουλμάνοι από αυτή τη χώρα, για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους σε εμάς και την καταδίκη τους για αυτή τη φρικιαστική σφαγή. Θα το πω με τόλμη: Κύριε Πρόεδρε, λυπούμαστε βαθύτατα που, αμέσως μετά το έγκλημα, δεν ήταν παρών ούτε ένας κυβερνητικός ή κρατικός υπάλληλος στον τόπο του εγκλήματος, εκτός από την κ. Hind Kabawat, που είναι Χριστιανή. Λυπούμαστε πολύ γι’ αυτό. Είμαστε ένα αναπόσπαστο συστατικό αυτού του έθνους, και είμαστε εδώ για να μείνουμε».
Ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε, τέλος, στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των τριών νέων που έβγαλαν τον βομβιστή από την εκκλησία στο προαύλιο, αποτρέποντας εκατόμβη θυμάτων, πέφτοντας οι ίδιοι πάνω του κατά την έκρηξη: «Προσευχόμαστε, αγαπητοί μου, για τους Μάρτυρές μας, τους τραυματίες μας και τις οικογένειές τους. Προσευχόμαστε για τη χώρα μας και για ολόκληρο τον κόσμο. Προσευχόμαστε η μελλοντική Συρία να είναι η πατρίδα που κάθε Σύρος ονειρεύεται. Αυτός ο εγκληματίας μπήκε στην εκκλησία, όντας οπλισμένος και κουβαλώντας εκρηκτικά. Οι νεαροί μας Jiries, Bishara και Boutros (Γρηγόρης, Μπασίρ και Πέτρος), που γνωρίζω προσωπικά, τον είδαν. Τον τράβηξαν πίσω, τον έσπρωξαν μακριά και ρίχτηκαν πάνω του. Δέχτηκαν πρόθυμα να ανατιναχτούν οι ίδιοι, και το έκαναν ώστε να μπορούν να προστατεύσουν εκείνους μέσα στην εκκλησία. Αυτοί είναι οι άνθρωποί μας. Είναι οι ήρωές μας. Έγιναν κομμάτια για να προστατεύσουν, όπως μου είπαν, 250 άτομα μέσα στην εκκλησία. Μπροστά σε αυτόν τον ηρωικό χριστιανικό λαό, επιβεβαιώνω με τόλμη: δεν φοβόμαστε και συνεχίζουμε το ταξίδι μας. Με γνώση του μεγαλείου αυτής της σκηνής, καταλήγω με βεβαιότητα ότι θα είχαν ενεργήσει το ίδιο για να προστατεύσουν τους γύρω τους, ακόμα και αν είχαν βρεθεί σε τζαμί!».
Μιλώντας εκτός χειρογράφου στην κατάμεστη εκκλησία του Τιμίου Σταυρού και διακοπτόμενος πολλές φορές από χειροκροτήματα και επευφημίες, ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης Ι΄ κατέληξε: «Οι προσευχές μας είναι για τους Μάρτυρές μας, και ζητούμε τις προσευχές τους από όπου κατοικούν, στο Θείο Φως, για μας. Ο Κύριος λέει στο Ευαγγέλιο: “Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον”. Λέει επίσης: “Εγώ ειμί μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας”. Ο Κύριος να σας ευλογεί και να είστε πάντοτε ευλογημένοι».
Αξίζει να σημειωθεί, πράγμα παράξενο στα δικά μας μάτια, ότι, μετά το πέρας της κηδείας, το πλήθος, σηκώνοντας ψηλά τα λευκά φέρετρα των Μαρτύρων, ξεχύθηκε στο προαύλιο της εκκλησίας με χορευτικούς αλαλαγμούς, επισφραγίζοντας έτσι την ακροτελεύτια προτροπή του Πατριάρχη για εν Χριστώ θάρρος.
Η Εκκλησία της Ελλάδος;
Με αυτή την εικόνα κλείνουμε το ρεπορτάζ από την κηδεία των θυμάτων της επίθεσης, την Τρίτη στη Δαμασκό, αφήνοντας στην άκρη την απαράδεκτη δική μας αμεριμνησία και χοντροκοπιά. Και δεν μιλάω μόνο για την πολιτική ηγεσία, που τόση είναι, τόσα καταλαβαίνει, δεν μιλάω για τον λαό μας, που βυθιζόμαστε στην κουτσομπολίστικη απάθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μη χάνοντας ευκαιρία να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Επιτρέψτε μου όμως να ψέξω, ο τελευταίος εγώ, τη στάση της Ιεραρχίας μας. Είναι απαράδεκτο που στην κηδεία δεν βρέθηκε ούτε ένας επίσκοπος από την Ελλάδα. Στη χαζή μου αντίληψη, τη Δευτέρα κιόλας, μετά την επίθεση, έπρεπε αντιπροσωπεία της Ιεράς Συνόδου, όχι να τηλεφωνήσει, αλλά να είναι στη Δαμασκό. Εάν η Εκκλησία της Ελλάδος, λέμε, ότι ζει σε καθεστώς ελευθερίας, σε αντίθεση με τα εμπερίστατα Πατριαρχεία της Ανατολής, έπρεπε αυτή την ελευθερία να τη χρησιμοποιεί για να τονώσει, έστω ηθικά, τους αδελφούς. Όχι;
Κ.Μ.
ΦΩΤΟ: Μερικοί από τους Μαρτύρες της Δαμασκού