Εἶναι ἀλήθεια πώς ὁ Θεός ἔχει προικίσει τίς γυναῖκες μέ κάποια ἰδιαίτερα χαρίσματα, γιά τά ὁποῖα ὁ ἄνδρας θά πρέπει νά κοπιάσει περισσότερο γιά νά τά ἀποκτήσει. Σίγουρα καί ὁ ἄνδρας ἔχει χαριτωθεῖ ἀπό τόν Θεό σέ πολλά θέματα, ἀλλά ἡ καλωσύνη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ λεπτή ψυχή, ἡ ἠρεμία, ἡ ἡσυχία, ἡ εὐσπλαχνία ἔχουν δοθεῖ πιό πλούσια στίς γυναῖκες. Σ’ αὐτό ἴσως συμβάλλει καί ἡ μητρότητα, πού εἶναι ἔμφυτη στή γυναίκα.
Ἔτσι βλέπουμε τίς γυναῖκες νά προοδεύουν περισσότερο σέ ἔργα προσφορᾶς καί ἐλεημοσύνης. Θά βοηθήσουν σέ νοσοκομεῖα, θά ἐπισκεφθοῦν γηροκομεῖα καί ὀρφανοτροφεῖα, θά στηρίξουν ἀρρώστους καί ἀνήμπορους. Θά κάνουν ἐλεημοσύνη σέ φτωχές οἰκογένειες καί θά προσφέρουν μέ χαρά, ὅπου χρειάζεται, ἀκόμα καί κάτι πού ἔχουν φτιάξει μέ τά χέρια τους (φαγητό, ροῦχα κ.λπ). Εὔκολα θά συμπονέσουν ἕναν ἄνθρωπο. Καί θά προσπαθήσουν νά τόν βοηθήσουν καί νά τόν ἀνακουφίσουν.
Ἀκόμα καί στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας οἱ γυναῖκες πρωτοστατοῦν σέ ἔργα προσφορᾶς. Αὐτές ἀναλαμβάνουν τό Φιλόπτωχο ταμεῖο, προσφέρονται νά καθαρίσουν, νά καλλωπίσουν καί νά στολίσουν τόν ναό. Ἀναλαμβάνουν τό Κατηχητικό ἔργο, τούς ἐράνους γιά τά ἔργα τοῦ ναοῦ, κάποιες ἔκτακτες ἐκδηλώσεις, ἐκδρομές καί πολλά ἄλλα.
Τά ὄμορφα αὐτά χαρίσματα τά εἶχε σέ πολύ ἔντονο βαθμό καί μιά Ἁγία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἑορτάζεται στίς 25 Ὀκτωβρίου. Εἶναι ἡ ἁγία Ταβιθά ἡ ἐλεήμων. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς της εἶχαν νά λένε γιά τά ἀγαθά καί θεάρεστα ἔργα της καί γιά τίς ἀτελείωτες ἐλεημοσύνες καί προσφορές της. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Θεός τήν εὐλόγησε καί στήν ἐδῶ ζωή νά ἀναστηθεῖ γιά νά ζήσει κι ἄλλο καί νά προσφέρει, ἀλλά καί ὅταν τήν πῆρε ὁριστικά τήν ὁδήγησε στίς οὐράνιες Μονές τοῦ Παραδείσου.
Πολλά στοιχεῖα γιά τή ζωή τῆς Ἁγίας δέν γνωρίζουμε. Ὅμως καί αὐτά τά λίγα, πού μᾶς διασώζει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, εἶναι ἱκανά γιά νά θαυμάσουμε τό μεγάλο ἔργο της καί τή σπουδαία προσφορά της στόν συνάνθρωπο.
Ἡ ἁγία Ταβιθά ζοῦσε καί δροῦσε στήν Ἰόππη. Τό ἑβραϊκό ὄνομά της στά ἑλληνικά σημαίνει δορκάς (= θηλυκό ζαρκάδι). Ἡ Ταβιθά μέ τήν ἀγαθή καί ἐλεήμονα ψυχή πού εἶχε, μόλις ἄκουσε τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, δέχθηκε ἀμέσως νά ἀσπασθεῖ τόν Χριστιανισμό. Τώρα πού ἔγινε μαθήτρια τοῦ Χριστοῦ ἡ προσφορά της στόν συνάνθρωπο φθάνει στό ἀποκορύφωμα, τό Εὐαγγέλιο βρίσκει τήν ἐφαρμογή Του. Ὅλοι ἔχουν νά ποῦν ἕναν καλό λόγο γιά τή γυναίκα αὐτή.
Σάν πνευματικό ζαρκάδι (ὅπως ἦταν καί τό ὄνομά της) τρέχει νά ἀνακουφίσει κάθε πονεμένο καί νά βοηθήσει κάθε ἀνήμπορο. Τρέχει νά κάνει ἐλεημοσύνες, νά προσφέρει ροῦχα καί σκεπάσματα, νά στηρίξει μέ τόν καλοσυνάτο καί γεμᾶτο πνευματικότητα λόγο της. Καί ὅπως μᾶς τό περιγράφει καί τό τονίζει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἡ Ταβιθά «ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν» (Πράξ. θ΄ 36).
Κάποια στιγμή ὅμως συνέβη κάτι ἀναπάντεχο. Ἡ δραστήρια καί μέ τόση ζωντάνια αὐτή γυναίκα ἀσθένησε καί σέ πολύ μικρό διάστημα δέν ἄντεξε καί ἔφυγε ἀπό τή ζωή. Θρῆνος μεγάλος ἔγινε στήν Ἰόππη. Κανείς δέν ἀνέμενε κάτι τόσο αἰφνίδιο. Ὅλοι περίμεναν νά συνέλθει καί νά συνεχίσει τούς θεάρεστους ἀγῶνες της. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε στό σπίτι της γιά νά τήν ἀποχαιρετήσει καί νά κλάψει γιά τόν χαμό. Ἀπαρηγόρητοι οἱ ἄνθρωποι διηγοῦνταν μεταξύ τους τίς ἀγαθοεργίες καί τίς ἐλεημοσύνες, πού ἔκανε ὅσο ἦταν στή ζωή, τήν ἐπαινοῦσαν καί τή μακάριζαν.
Κατά πρόνοια Θεοῦ, σέ διπλανή πόλη, στή Λύδδα, βρισκόταν για να κηρύξει ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Ἡ παρουσία τοῦ Ἀποστόλου μαθεύτηκε στήν Ἰόππη καί ἀμέσως ἀποφάσισαν νά στείλουν δυό ἀνθρώπους νά τόν καλέσουν γιά νά λάβουν θεία παρηγοριά. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δέχθηκε τήν πρόσκληση καί ἀκολούθησε τούς ἀπεσταλμένους.
Μόλις ἔφθασε στήν οἰκία, ἀνέβηκε στό ὑπερῶο, ὅπου βρισκόταν τό νεκρό σῶμα της Ταβιθᾶς. Ἐκεῖ τόν περιέβαλε πλῆθος κόσμου καί τοῦ μιλοῦσαν γιά τίς ἀγαθοεργίες καί τίς ἐλεημοσύνες πού ἔκανε στή ζωή της. Μάλιστα, πολλές χῆρες τοῦ ἐπιδείκνυαν ροῦχα καί πανωφόρια πού εἶχε φτιάξει ἡ ἴδια καί τούς τά εἶχε δώσει, ἀλλά καί πολλά τά ὁποῖα εἶχε μοιράσει σέ ἀνθρώπους πού τά εἶχαν ἀνάγκη.
Ὁ Ἀπόστολος, συγκινημένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ κόσμου καί τή μεγάλη προσφορά τῆς Ταβιθᾶς, πρόσταξε νά βγοῦνε ὅλοι ἔξω καί νά τόν ἀφήσουν μόνο του νά προσευχηθεῖ. Ἀμέσως γονάτισε καί ἄρχισε νά προσεύχεται μέ θέρμη στόν Θεό. Τότε γύρισε πρός τό νεκρό σῶμα καί εἶπε: «Ταβιθά, ἀνάστηθι» (Πράξ. θ΄ 40). Καί, ὦ τοῦ θαύματος, ἡ Ταβιθά ἄνοιξε τά μάτια της καί βλέποντας τόν Πέτρο ἀνακάθισε. Ὁ Ἀπόστολος τήν ἔπιασε ἀπό τό χέρι καί τή σήκωσε. Ὕστερα φώναξε ὅλους τούς Χριστιανούς καί τίς χῆρες καί τούς παρέδωσε τήν ἀγαπημένη τους Ταβιθά ζωντανή.
Ἡ χαρά τῶν Χριστιανῶν ἦταν ἀπερίγραπτη καί ὅλοι δοξολογοῦσαν τόν Θεό γιά τό θαυμαστό αὐτό γεγονός. Τό θαῦμα σάν ἀστραπή μαθεύτηκε σέ ὅλη τήν περιοχή, μέ ἀποτέλεσμα πολλοί ἄνθρωποι νά πιστέψουν στόν Χριστό καί νά βαπτιστοῦν. Ὁ Ἀπόστολος, χαρούμενος κι αὐτός γιά τή μεγάλη εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἔμεινε λίγες ἡμέρες κοντά τους, γιά νά τούς στηρίξει καί νά κηρύξει.
***
Ἡ ἁγία Ταβιθά, ἡ ἐλεήμων αὐτή γυναίκα, ἄς μᾶς εὐλογεῖ ὅλους, ἄς μᾶς στηρίζει καί ἄς μᾶς φωτίζει νά κάνουμε κι ἐμεῖς ἔργα ἀγαθά καί θεάρεστα στή ζωή μας. Διότι, ὅποιος εἶναι ἐλεήμων ἐδῶ στή γῆ θά βρεῖ καί τόν Θεό ἐλεήμονα στήν ἄλλη ζωή. «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7).
π.Β.Σ.