Θαύματα τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου

Φώναξε μόνο «Παναγία μου»1968Εἴχαμε μία διαφωνία μέ τόν ἄνδρα μου καί ἔφυγε ἀπό το σπίτι καί μετά μοῦ τηλεφώνησε ὅτι δέν πρόκειται να ξανάρθει. Ἀπόμεινα μόνη μου μέ τό παιδί μου καί φαντάζεσθε τή στενοχώρια μου. Μία φίλη μοῦ μίλησε γιά τή θαυματουργό Θεοτόκο τή Γοργοεπήκοο τῆς Μάνδρας, καί ἀμέσως ἄρχισα νά διαβάζω τήν παράκλησή Της, καί θερμά Τήν παρακαλοῦσα να γυρίσει ὁ ἄνδρας μου καί νά λυθεῖ ἡ διαφωνία μας. Πραγματικά σε λίγο ὁ ἄνδρας μου ἐπέστρεψε, ἡ διαφωνία μας λύθηκε· καί τό κυριώτερο, καί οἱ δύο μαζί ἀνεβήκαμε στήν Παναγία τή Γοργοεπήκοο, νά τήν εὐχαριστήσουμε γιά τό θαῦμα Της, πού σώθηκε ὁ γάμος μας καί ἡ οἰκογένειά μας.
Μαρία Κ.7/8/92Ἕνα Κυριακάτικο πρωινό τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1991 ἤλθαμε γιά πρώτη φορά στή μονή τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου τῆς Μάνδρας. Γονάτισα μπροστά στή θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας κι ἄρχισα νά κλαίω μέ λυγμούς, νά τῆς λέω τό παράπονό μου, τό βάσανο πού μοῦ ἔκαιγε τήν καρδιά, καί νά τήν παρακαλῶ νά μέ βοηθήση ν’ ἀποκτήσω κι ἐγώ ἕνα παιδί. Δίπλα ὁ σύζυγός μου παρακαλοῦσε κι ἐκεῖνος κλαίγοντας. Καθώς φεύγαμε σκέφθηκα νά τάξω κάτι στήν Παναγία. Ἔπιασα τίς καδένες στο λαιμό μου. Μά ὄχι. Καδένες εἶχα πολλές δέν θά εἶναι κάτι πού θά τό στερηθῶ, σκέφθηκα. Τό ἴδιο καί τά δακτυλίδια.
Κοίταξα τά δύο βραχιόλια πού φοροῦσα, βραχιόλια δέν εἶχα ἄλλα. Σκέφτηκα νά τάξω τό ἕνα μά τελικά ἔταξα καί τά δύο. Ὁ σύζυγός μου ἔταξε νά βαπτίσουμε στή Μονή τό παιδί. Μετά ἀπό δύο ἑβδομάδες τό θαῦμα ἔγινε, ἤμουν ἔγκυος! Ἡ χαρά μας δέν περιγραφόταν. Μόνο ὅσοι ἔχουν βρεθεῖ στή ἴδια θέση μέ μᾶς, μποροῦν νά τήν καταλάβουν, νά τήν φανταστοῦν. Πέρασαν οἱ μῆνες τῆς κυήσεως, τῆς γλυκειᾶς ἀναμονῆς καί στίς 7 Αὐγούστου 1992, κρατήσαμε γιά πρώτη φορά στήν ἀγκαλιά μας τό γιό μας καί τήν κόρη μας. Γιά τά δύο βραχιόλια ή Παναγία μοῦ χάρισε δίδυμα.
Ξαναπήγαμε στο Μοναστήρι, μέ τά παιδιά μας στήν ἀγκαλιά καί μέ δάκρυα χαρᾶς αὐτή τή φορά.
Εὐχαριστήσαμε τήν Παναγία γιά τό θαῦμα της. Ἔβγαλα καί τά βραχιόλια καί τά κρέμασα στήν εἰκόνα γεμάτη εὐγνωμοσύνη κι εὐτυχία. Τώρα τό χέρι μου εἶναι γυμνό ἀπό στολίδια, μά τα στολίδια τοῦ σπιτιοῦ μου, τά παιδιά μου, γεμίζουν τήν καρδιά μου χαρά καί εὐτυχία, τή ζωή μου νόημα καί ἀξία καί τήν ψυχή μου πίστη στο Θεό καί τήν Παναγία.
Φραγκίσκα ΓκέληΤόν Σεπτέμβριο τοῦ 1995 στό γιό μου Νεκτάριο 23 ἐτῶν τοῦ παρουσιάστηκε πίσω ἀπό τό αὐτί μία κύστη. Ἀπό ἡμέρα σε ἡμέρα μεγάλωνε καί μαύριζε μέχρις ὅτου ἔκλεισε ὅλο τὸ αὐτί. Ἀρχές Ὀκτωβρίου ἀρρώστησε βαρειά μέ 40 πυρετό. Δέν μποροῦσε νά φάη, οὔτε νά κινήση τόν αὐχένα. Ὁ γιατρός εἶπε ὅτι πρέπει νά χειρουργηθῆ.
Θυμήθηκα τό βιβλίο μέ τά θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου, πῆρα νά τό διαβάσω καί μέ πόνο καί καυτά δάκρυα παρακαλοῦσα τήν Γοργοεπήκοο νά κάνη τό θαῦμα της.
Σταύρωσα μέ τό βιβλίο τό παιδί μου καί τήν ὥρα πού κοιμότανε τό ἔβαλα κάτω ἀπό τό μαξιλάρι του. Σέ λίγο ἀκούω τό Νεκτάριο νά μοῦ φωνάζη.
Τρέχω καί τί νά δῶ. Τό παιδί ἦταν μέσα στό αἷμα, καί μοῦ εἶπε ὅτι ἡ κύστη ἄνοιξε μόνη της.
Ὅλη τήν ἡμέρα ἔτρεχε, τό παιδί δέν εἶχε πλέον πυρετό. Αὐθόρμητα πῆρα τό βιβλίο ἀπό τό μαξιλάρι του καί τοῦ εἶπα: «Ἡ Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος σε θεράπευσε». Κλαίγαμε ἀπό χαρά καί οἱ δύο. Ἔκανε τό θαῦμα της ἡ Παναγία καί στο δικό μου σπίτι. Τήν εὐχαριστοῦμε.
Χριστίνα Ν.1996Ἡ προσευχή καί ἡ ἐλπίδα ὅλων μας στράφηκε πρός τήν Παναγία μας τήν Γοργοεπήκοο. Πράγματι ἡ βοήθειά της ἦταν γρήγορη διότι μετά τήν ἀπαραίτητη ἐπέμβαση, τήν ὁποία ἔκανε ὁ σύζυγός μου, οἱ ἐξετάσεις ἔδειξαν ὅτι εἶναι ὑγιέστατος.
Δέν ξέραμε ὅμως ἄν θά μπορούσαμε ν’ ἀποκτήσουμε ἕνα παιδάκι, πού πολύ τό θέλαμε. Οἱ γιατροί μᾶς προετοίμασαν καί γιά τό ἐνδεχόμενο ὅτι ἴσως εἶναι καί μόνιμη ἡ ἀδυναμία ν’ ἀποκτήσουμε παιδί ἤ καί ἀμφίβολη ἡ ὑγεία τοῦ παιδιοῦ σε περίπτωση ἐγκυμοσύνης.
Στενοχωρήθηκαμε πολύ καί στραφήκαμε πάλι στην Παναγία μας τήν Γοργοεπήκοο. Τῆς ζητήσαμε θερμά νά μᾶς χαρίση ἕνα γερό παιδί. Ἡ Παναγία μᾶς ἄκουσε καί πολύ σύντομα γεννήθηκε ἡ κόρη μας καί οἱ γιατροί μᾶς διαβεβαίωσαν ὅτι εἶναι ὑγιέστατη.1/1997Είχαμε ζήσει 27 χρόνια μαζί καί εἴχαμε τρία παιδιά. Ἦλθα μέ ψυχική διάθεση πολύ άσχημη στη Μονή, να παρακαλέσω τήν Παναγία.
Ἡ ἐρώτησή μου ἦταν: «Παναγία μου τί νά κάνω, νά φύγω ἀπό κοντά του ἤ νά μείνω καί νά περιμένω τί θά γίνει;».
Ἡ Παναγία μοῦ ψιθύρισε: «Νά μείνης ἐκεῖ πού εἶσαι». Ἄκουσα τόσο έντονα τή φωνή της πού σηκώθηκα ἀνακουφισμένη καί κλαίγοντας ἐπέστρεψα στο σπίτι μου. Τό ἀποτέλεσμα: Ὁ σύζυγός μου ἐπέστρεψε στό σπίτι καί στά παιδιά του μετανοημένος.8/6/2002Πρίν ἕνα χρόνο εἶχε ἔλθει ἡ ἐξαδέλφη μου στην Αθήνα γιά ἰατρικές εξετάσεις τῆς μικρῆς κόρης της, ὀνόματι Καλλιόπης, πού εἶχε πολλά προβλήματα ύγείας: τά νεφρά της μέ παλινδρόμηση, ἐμπύρετο κατάσταση μέ σπασμούς καί, το κυριώτερο, δέν περπάταγε καθόλου οὔτε μίλαγε.
Ὅταν ἦλθαν σπίτι μου, εἶδαν τό βιβλίο τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου καί μέ ρώτησαν ποῦ βρίσκεται.
Τήν ἴδια μέρα μετά τούς γιατρούς, πῆρα τήν ἐξαδέλφη μου μέ τόν ἄνδρα της καί τά παιδιά της καί ἤλθαμε στήν Μονή. Ἦλθαν μέ λαχτάρα καί παρακαλοῦσαν τήν Παναγία νά κάνη καλά το παιδί τους καί θά ξανάρθουν στή χάρη της.
Γύρω στις 20 Ιανουαρίου βλέπω ἐγώ ή Ζωή Γιόλδαση, πρώτη ἐξαδέλφη τῆς μητέρας τοῦ παιδιοῦ, τήν Παναγία την Γοργοεπήκοο νά πιάνη ἀπό τό χέρι τήν Καλλιοπίτσα καί νά ἀνεβαίνουν ἀπό τήν ἐξωτερική πύλη τῆς Μονῆς μέχρι στό μοναστήρι.
Μετά από 5 ἡμέρες μοῦ τηλεφωνεῖ ἀπό τή Λάρισα ἡ ἐξαδέλφη μου καί μοῦ λέει: «Ζωή κάθεσαι;». Καί, ἀφοῦ τή ρώτησα τί συμβαίνει, μοῦ εἶπε ὅτι ἡ Καλλιοπίτσα ἄρχισε νά περπατάη, καί πολύ γρήγορα μάλιστα, καί νά μιλάη λίγο.
Τώρα μέ μεγάλη τους εὐγνωμοσύνη πρός τήν Παναγία λαχταροῦν τὴν ὥρα πού θά ἀνηφορίσουν γιά τό μοναστήρι, νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τό μεγάλο θαῦμα ποὺ ἔκανε στο παιδί τους.
Ζ. Σ.-Γ., Μ. – Γ. Μ., Λάρισα13/5/2002Στό νοσοκομεῖο μοῦ ἔδωσε ἡ νοσοκόμα Εὐτυχία Καρασταμάτη τό ἱστορικό τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου καί τό διάβασα. Ἔτσι παρακαλοῦσα συνέχεια τήν Γοργοεπήκοο νά μέ βοηθήσει.
Στίς 21 Δεκεμβρίου ἡμέρα Παρασκευή ἔνιωσα ἕνα χέρι να διαπερνᾶ ὅλο μου τό σῶμα καί ἄκουσα μία φωνή νά μοῦ λέη: «Εἶμαι ἡ Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος καί ἦλθα νὰ σοῦ πάρω τήν ἀσθένεια». Απέναντι στόν τοῖχο ἔβλεπα τήν Παναγία.
Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμερα καί ὕστερα οἱ ἐξετάσεις ἐπήγαιναν καλύτερα καί μετά από λίγο καιρό ἔγινα τελείως καλά.
Οἱ γιατροί μοῦ εἶπαν: «Κυρία Ἀγγελική ἔγινε θαῦμα καί γίνατε τελείως καλά».
Σήμερα, πού ἦλθα ἀπό τήν Ἄνδρο, ἀνέβηκα στό μοναστήρι, νά εὐχαριστήσω θερμά τήν Παναγία γιά τό μεγάλο θαῦμα της, πού μοῦ ἔκανε καί μοῦ χάρισε τήν ὑγεία μου καί τή ζωή μου.
Χίλια εὐχαριστῶ, Παναγία μου.2002Εἶχα πάθει ἐγκεφαλικό κι ἔμφραγμα. Μέ πῆγαν στο Ζάνειο καί μέ ἔβαλαν ἀμέσως στήν ἐντατική. Οἰ γιατροί δέν ἔδιναν ἐλπίδες.
Στό νοσοκομεῖο εἶδα τήν Παναγία!
Ἄστραψε ὅλο τό δωμάτιο ἀπό τό μεγαλεῖο της καί τήν ὀμορφιά της.
Μέ πλησίασε, μέ χάϊδεψε στά μαλλιά καί μοῦ εἶπε: «Μή στενοχωριέσαι, θά πᾶς καλά». Καί πράγματι πῆγαν ὅλα καλά. Μετά ἀπό τέσσερις ἡμέρες συνῆλθα καί περπάτησα. Δέν μοῦ ἄφησε τό ἐγκεφαλικό κανένα ἐλάττωμα, οὔτε τό ἔμφραγμα μοῦ ἔκανε ζημιά.
Ἔτσι βγῆκα ἀπό τό νοσοκομεῖο ὑγιής, ὅπως ἤμουν πρῶτα. Εἶναι σάν νά μήν ἔπαθα τίποτα. Χρωστάω τήν ζωή μου στό θαῦμα, πού ἔκανε ἡ Παναγία.
Ἡ ἀγάπη μου πρός Ἐκείνη εἶναι μεγάλη γι’ αὐτό καί με τραβᾶ νά ἔρχομαι στήν ἐκκλησία τῆς Γοργοεπηκόου, ὅπως κι ἔρχομαι.
Θά εἶμαι πάντα εὐγνώμων στήν Παναγία μας.
Μαρούγκα Εύαγγελία, Ἐλευσίνα2004Πολύ μέ συγκινοῦν τά τόσα θαύματα, πού κάνει ἡ Παναγία μας, καί δέν χορταίνω νά τά διαβάζω. Τόν Μάρτιο τοῦ 2004 ἔπεσε βαρύς παγετός στήν Ἀρχαία Επίδαυρο. Παρ’ ὅλη τήν κακοκαιρία βγῆκα καί πῆγα νά δῶ τά περιβόλια. Εἶδα την καταστροφή, πού ἀπειλοῦσε τά δένδρα καί φώναξα: «Παναγία μου Γοργοεπήκοε, κάνε νά μή πάθουμε μεγάλη ζημιά καί θά σοῦ φέρω 100 κιλά πορτοκάλια». Καί τό θαῦμα ἔγινε. Ὅλα τά γειτονικά δένδρα καταστράφηκαν, καί μόνο τά δικά μου δέν ἔπαθαν σχεδόν τίποτε. Σήμερα ἦρθα στο μοναστήρι νά ἐκπληρώσω τό τάμα μου, ἔφερα τά 100 κιλά πορτοκάλια. Εὐχαριστῶ πολύ τήν Παναγία.
Ζαφείρης Κων/νος, Ἀρχαία Ἐπίδαυρος
Πηγή: «Ἡ Κυρία Γοργοεπήκοος ἀπὸ τὴν αἱματωμένη Σμύρνη στὰ βουνὰ τῆς Μάνδρας», ἐκδ. Ι.Μ. Παναγίας Γοργοεπηκόου ἐν Μάνδρᾳ Ἀττικῆς, 2007
Συντάκτης