ΑΒΡΑΑΜ Ε. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
O Μιχαήλ, ο μέγας Αρχιστράτηγος του Θεού, και πριν από την ένσαρκη οικονομία του Χριστού είχε ευσπλαχνία στο ανθρώπινο γένος και πολλές ευεργεσίες έδειξε σ΄ αυτό. Αλλά και μετά την επί γης παρουσία του Θεού Λόγου, ακόμη μεγαλύτερη ευσπλαχνία και αγάπη έδειξε στους Χριστιανούς. Μια από αυτές είναι και αυτή που έγινε στην περιοχή Κολασσαίς της Φρυγίας, που βρίσκεται στην Μικρά Ασία.
Οι Άγιοι εργάστηκαν και ευχαρίστησαν με τα έργα τους τον Θεό και ο Κύριος τους αντιδόξασε. Είναι πολύ ωφέλιμο να ενθυμούμαστε τα έργα των Αγίων, γιατί η θύμηση αυτή είναι σημείο της αγάπης που έχουμε εις αυτούς. Η αγάπη δε αυτή που έχουμε στους Αγίους και στις Ουράνιες Δυνάμεις, διαβαίνει προς Αυτόν τον Χριστό, τον αληθινό Θεό.
Όταν το Πνεύμα το Άγιο, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, κατήλθε από τους Ουρανούς και φώτισε τους Αγίους Αποστόλους, τότε ο καθένας από αυτούς, μετά από κλήρο, διασκορπίστηκαν στα πέρατα της γης, για να μεταδώσουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Τότε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος πήγε στην Έφεσο. Εκεί τους ανθρώπους τους πεπλανημένους που βρήκε τους οδήγησε προς την ευσέβεια με το φως της θεογνωσίας και τους επέτρεψε να γνωρίσουν τον μόνο αληθινό Θεό, τον Χριστό. Μετά την Έφεσο ο Απόστολος μετέβη στην Ιεράπολη, που βρίσκεται στα σύνορα της Φρυγίας και της Λυδίας και εκεί με τον Απόστολο Φίλιππο κήρυξαν την νέα πίστη προς τον Χριστό. Εκεί λοιπόν προφητικά είπε, ότι μετά από λίγο καιρό στην περιοχή θα γινόταν μια νέα επισκοπή εξαιτίας της ξεχωριστής πρόνοιας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και ότι θα αναβλύσει μέγα Αγίασμα, τιμώμενο στο όνομα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Λίγα έτη μετά στην περιοχή για την οποία προφήτευσε ο Ιωάννης, ανέβλυσε νερό Αγιάσματος μέσω της δύναμης του Αρχαγγέλου, το οποίο μάλιστα γιάτρευε κάθε ασθένεια. Ένας Χριστιανός, ευεργετηθείς υπό του Αρχαγγέλου, με το να γιατρευτεί η μονάκριβη κόρη του από το αγίασμα αυτό, καθόσον ήταν άλαλη και βωβή, από γεννήσεώς της, έκτισε εκεί ένα Ναό εις το όνομα του Αρχιστρατήγου. Ακόμη έκτισε και επάνω εις το αγίασμα μία σκέπη περικαλλή και πολυέξοδο.
Ενενήντα χρόνια αργότερα, πήγε στον Ναό του Αρχαγγέλου ένας θεοφιλής και ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος, καταγόμενος από την Iεράπολη. Αυτός εξαιτίας της αγάπης, που είχε στον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ, έγινε υπηρέτης του Ναού του, περνώντας ζωή εγκρατή και ασκητική. Μάλιστα, χάριν της οσιότητάς του αξιώθηκε και χαρισμάτων από το Θεό. Για αυτή την αιτία τα πλήθη των ειδωλολατρών τον κατέτρεχαν και με θυμό κινούνταν εναντίον του τόσο, ώστε μία φορά τον άρπαξαν από τα μαλλιά, και τον έδειραν με ραβδιά σ’ όλο του το σώμα. Αλλά και εναντίον του νερού του αγιάσματος όρμησαν, θέλοντας να το εξαφανίσουν. Αλλά με τη δύναμη του Αρχαγγέλου, άλλων ειδωλολατρών τα χέρια πιάνονταν και δεν μπορούσαν να κινηθούν, άλλους φλόγα πυρός εμφανιζόταν μπροστά τους και τους τρομοκρατούσε. Μη μπορώντας να κατορθώσουν τον σκοπό τους, σκέφτηκαν να γυρίσουν με αυλάκια τον ποταμό, που λεγόταν Χρύσος, και που εκεί κοντά έτρεχε, στο αριστερό μέρος, για να ορμήσει κατ’ ευθείαν στο Ναό και να πνίξει τον Άρχιππο και τον εκεί προσμένοντα λαό, καθώς και να εξουδετερώσει την ιαματική δύναμη του νερού του Αγιάσματος, με το να σμίξει με αυτό ο ποταμός. Τέτοια μελετούσαν οι άφρονες λάτρεις των αψύχων ειδώλων. Αλλά ο ποταμός, σαν να ήταν έμψυχος, γύρισε προς το άλλο μέρος, προς τα δεξιά μέρη της Εκκλησίας και τα σχέδια των απίστων ναυάγησαν στα θολά νερά του ποταμού.
Τότε οι ασεβείς, χωρίς να έχουν αντιληφθεί τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, σκέφτηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς, που διέτρεχαν εκείνον τον τόπο, και έτσι να καταστρέψουν ό,τι είχε σχέση με την πίστη των Χριστιανών. Βοηθούσε τα σχέδιά τους και το γεγονός ότι ο ναός ήταν κτισμένος σε κατηφορικό τόπο. Έτσι έσκαψαν ένα χαντάκι βαθύ και γύρισαν τους δύο ποταμούς σ’ αυτό, και άφησαν να ορμήσουν τα νερά κατά του Ναού του Αρχαγγέλου. Τότε ο Άρχιππος κατάλαβε το σχέδιο των ασεβών, και γι’ αυτό παρακαλούσε θερμά τον Αρχάγγελο.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ακούγοντας την δέησή του, του φανερώθηκε και τον φώναξε με τ’ όνομά του. O Άρχιππος μένοντας έκπληκτος, τόσο από την παράδοξη εμφάνιση του Αρχαγγέλου, όσο και γιατί ονομαστικά τον κάλεσε, βγήκε από τον Ναό, και έπεσε γονατίζοντας στη γη. O Μιχαήλ του είπε να σηκωθεί και τον κάλεσε να δει την ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Πήρε θάρρος ο Άρχιππος και τότε είδε ένα στύλο πυρός, που έφτανε από την γη ως τον ουρανό. Και αμέσως, όπου σημείωσε τον τύπο του Σταυρού ο Αρχάγγελος, αμέσως οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος ακίνητοι. Έπειτα χάραξε το σημείο του Σταυρού πάνω σε μία ψηλή πέτρα, που ήταν κοντά στον Ναό, και αμέσως έγινε μία βροντή φοβερή. Και η γη, σείστηκε τρομερά, ενώ η πέτρα σκίστηκε. O Αρχάγγελος πάλι σημείωσε τον τύπο του Σταυρού. Έπειτα με μεγάλη και λαμπρή φωνή πρόσταξε τους ποταμούς λέγοντας: “Να χωνευτούν εδώ τα ύδατα”. Αμέσως στο βαθύ εκείνο φαράγγι που δημιουργήθηκε έπεσαν τα νερά και χωνεύτηκαν τα δυο ποτάμια. Έτσι από τότε και έως σήμερα χωνεύεται και χάνεται εκεί το νερό με παράδοξο τρόπο. Γι’ αυτό ο τόπος ονομάστηκε Xώνναις, εις δόξα του Αγίου Τριαδικού Θεού, και εις έπαινο και τιμή του πανενδόξου και θερμού αντιλήπτορα των πιστών, του Αρχαγγέλου Ταξιάρχη Μιχαήλ.
Εμείς, που συναθροισθήκαμε σήμερα να τιμήσουμε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που το όνομά του σημαίνει δύναμις Θεού, ας τον τιμήσουμε με ύμνους και προσευχές και προπάντων όμως με τα θεάρεστα έργα μας. Να αγωνιζόμαστε η ζωή μας να καταστεί όσο γίνεται αγγελική, δηλαδή πνευματική, ουράνια, όχι βυθισμένη στα του κόσμου τούτου, τα ψυχοφθόρα και πρόσκαιρα. Να έχουμε ακόμη θάρρος και ελπίδα στη ζωή μας, αφού έχουμε «τοσούτον περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων» και Αγίων και Αγγέλων. Ο Θεός δεν είναι μόνο Δημιουργός. Είναι και προνοητής και έχει τη μέριμνά μας. Να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Οι ποικίλες δοκιμασίες, που περνούμε, ως έθνος και ως κοινωνία, δεν είναι τυχαίες. Είναι αποτέλεσμα της παιδαγωγικής επέμβασης, της αγάπης του Θεού, για τη μετάνοια, τη σωτηρία μας. Οι όποιες τούτες κρίσεις είναι απόρροια της πνευματικής μας κρίσης, της αποστασίας μας, της απομάκρυνσης από τον Θεό, από το Άγιο θέλημά Του. Κι αν εμείς ζούμε με μετάνοια και εξομολόγηση, με ενσυνείδητη μυστηριακή ζωή, με αγάπη και συμπαράσταση μεταξύ μας, με ελεήμονα διάθεση, οι προσευχές μας και οι ικεσίες όλων των Αγίων και των Αγγέλων για μας, και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που σήμερα τιμούμε, θα γίνουν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες από τον Κύριο. Και θα μας φυλάξει από τα παρόντα και τα επερχόμενα δεινά. Θα μας αξιώσει, ως ελεήμων, να εισέλθουμε στην αληθινή, την αιώνια, τη μόνιμη πατρίδα μας, την άνω Ιερουσαλήμ, όπου η ακατάλυτη χορεία των Αγγέλων και Αγίων, όπου το ανέσπερο Φως του Προσώπου Του, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του Τριαδικού μας Θεού, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους αιώνες. Αμήν!