Ἅγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης – Ἀπὸ βοσκὸς προβάτων, ποιμένας ψυχῶνὉ νέος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας Δημήτριος ΓκαγκαστάθηςἝνα βράδυ ἐνῷ ἀναπαυόταν στὸ φτωχὸ σπίτι του ἦρθε ἕνας γέροντας καὶ τὸν ξύπνησε, λέγοντας του: «σήκω παιδί μου γρήγορα, τὸ σπίτι θὰ πέσει». Ξανά, δεύτερη φορά, τὸν ξύπνησε. Καὶ στὸ τέλος, τὸν ξύπνησε κανονικά. Βγαίνουν ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ἀμέσως τὸ σπίτι ἔπεσε! Ὁ γέροντας ἦταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Εἶχαν στὸ χωριὸ καὶ ναὸ ἀφιερωμένο στὸν Ἅγιο Νικόλαο. Αὐτὸς ἦρθε καὶ τὸν προστάτευσε. Μόλις βγῆκε ἀμέσως τὸ σπίτι κατέρρευσε. Ἐπιστρατεύθηκε κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ ἐκστρατεία καὶ πολλὲς φορὲς μὲ τὴν θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῶν ἀγαπημένων του Ταξιαρχῶν σώθηκε ἀπὸ σίγουρο θάνατο. Ἐπιστρέφοντας σῶος στὸ χωριό, νυμφεύθηκε τὸ 1928 τὴν εὐλαβῆ χωριανὴ τοῦ Ἐλισάβετ μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε ἐννέα θυγατέρες, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μικρότερη ἔγινε μοναχὴ καὶ ἀργότερα Ἡγουμένη μὲ τ’ ὄνομα Ἰσιδώρα.
Ὁ Μητροπολίτης Τρίκκης Πολύκαρπος τὸν χειροθέτησε ἀναγνώστη, στὶς 24 Μαΐου 1931 τὸν χειροτόνησε διάκονο καὶ σὲ δύο μέρες ἱερέα. Ἐφοίτησε στὴν ἱερατικὴ σχολὴ Τριπόλεως καὶ ἀνέλαβε τὴν ἐπὶ 42 ἔτη ἐφημερίαν εἰς τὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Νικολάου τοῦ χωρίου του καθὼς καὶ τὴν ἐπίβλεψη ἄλλων παρεκκλησίων, ἰδίως τῶν προστατῶν του Ἁγίων Ταξιαρχῶν, ὅπου τὶς νύκτες ἀποσυρόταν ἀγρυπνῶν καὶ προσευχόμενος.
Ἀργότερα πέρασε πάλι ἰσχυρὲς δοκιμασίες, στὴν ἐποχὴ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, ἐπειδὴ μιλοῦσε γιὰ Χριστό, πατρίδα, οἰκογένεια, τὸν ἔβαλαν στὸ στόχαστρο, τὸν ἀπείλησαν καὶ πολλὲς φορὲς ἀποπειράθηκαν νὰ τὸν σκοτώσουν καὶ ὅλο σωζόταν.
Ὁ ἴδιος διηγεῖται: «Ἦρθα, Κυριακὴ πρωί. Μόλις πρόλαβα καὶ βγῆκα ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Ἦταν 10 ἱππεῖς καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἀρχηγὸ τοὺς 11 καὶ μὲ κυνηγοῦσαν στὸν κάμπο.Οἱ σφαῖρες μὲ τρυπᾶνε τὰ ράσα, δὲν μὲ τσίμπαγε καμιά. Σὰν μὲ φτάσαν στὰ 50 μέτρα καὶ μὲ περικύκλωσαν, τότε γονάτισα. Σήκωσα τὰ χέρια στὸν οὐρανὸ καὶ φώναξα ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μου.
“Μιχαὴλ Ἀρχιστράτηγε, κινδυνεύω, βοήθησέ με”. ΑὐτοστιγμεὶὍλη ἡ ζωή του ἦταν μέσα σὲ τέτοια γεγονότα χωρὶς νὰ ἔχει καθόλου ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης ὅταν λειτουργοῦσε εἶχε θεῖες θεωρίες καὶ ἐμπειρίες.Στὶς 8 Αὐγούστου 1954· στὶς 5 τὸ πρὼὶ ξεκίνησα γιὰ τὸ χωριὸ Ἀρδάνι. Περπατοῦσα κι ἔψαλλα κατανυκτικοὺς ὕμνους γιὰ νὰ εὐχαριστήσω τὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο. Φτάνοντας στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ, ἄρχισα τὸν ὄρθρο, καὶ στὴ συνέχεια μπῆκα στὴ θεία λειτουργία μὲ πνευματικὴ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση. Συνέβη τότε τὸ ἑξῆς θαυμαστό: Ὅσα παιδιὰ ἀπὸ 12 ἐτῶν καὶ κάτω βρίσκονταν στὸ ναό, ἔβλεπαν στὸ ἱερὸ δύο μεγάλες σκάλες, πάνω στὶς ὁποῖες ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν παιδάκια λουσμένα στὸ Φῶς. Ὅταν διάβαζα τὸ Εὐαγγέλιο, γέμισε ἀπὸ παιδάκια ἡ ἁγία τράπεζα· τὴν ὥρα τῆς μεγάλης εἰσόδου ἡ νεωκόρος εἶδε νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ σκάλα μία γυναῖκα κι ἀπὸ τὴ δεξιὰ ἕνας ἄνδρας μ᾿ ἕνα μικρὸ παιδί, ἐνῶ πλῆθος παιδάκια ἀκολουθοῦσαν τὴ μεταφορὰ τῶν τιμίων Δώρων».Μερικὲς φορὲς ὁ Ἅγιος Δημήτριος, τὴν ὥρα τῆς θείας λειτουργίας, εἶχε ἐνοχλήσεις ἀπὸ τοὺς δαίμονες: «Κάποτε, διηγεῖται, ἐνῶ λειτουργοῦσα, ἀκούω ἔξω θορύβους. Βγαίνω, καὶ τί νὰ δῶ! Οἱ σατανᾶδες χτίζανε πολυκατοικία. Ἄλλος κρατοῦσε μυστρί, ἅλλος φτυάρι… τοὺς σταύρωσα, κι ὅλα ἐξαφανίστηκαν. Ἄλλοτε, ἐνῶ λειτουργοῦσα τὴ νύχτα, μπῆκαν στὴν ἐκκλησία κι ἄρχισαν ν᾿ ἀναποδογυρίζουν τὶς καρέκλες. Ὁ ἀρχηγός τους μάλιστα μπῆκε στὸ ἱερό, ἔκλεισε τὸ παραθυράκι καὶ μ᾿ ἔπιασε ἀπ᾿ τὸ λαιμὸ νὰ μὲ πνίξει. Ἐπικαλέστηκα τοὺς Ἅγιους Ταξιάρχες, κι ἀμέσως χάθηκαν.
Οἱ δαίμονες, μὲ παραχώρηση Θεοῦ, μπαίνουν μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ βάζουν λογισμοὺς στοὺς πιστούς. Μόλις ὅμως ποῦν οἱ ψάλτες τὸ χερουβικὸ καὶ βγεῖ ὁ ἱερέας γιὰ τὴ μεγάλη εἴσοδο, ἀμέσως φεύγουν».
Κάθε φορὰ ποὺ ὁ παπα-Δημήτρης λειτουργοῦσε στὸ ναὸ τοῦ χωριοῦ του, τοὺς Ἁγίους Ταξιάρχες, ἡ ἁγία τράπεζα εὐωδίαζε.Συχνὰ ἔβαζε βαμβάκι κάτω ἀπὸ τὸ ἀντιμήνσιο πρὶν ἀρχίσει ἡ θεία λειτουργία, καὶ τελειώνοντας, τὸ βαμβάκι μυροβολοῦσε. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν πολλοί, ποῦ συγκλονίστηκαν καὶ τονώθηκαν στὴν πίστη. Κάποτε ἔβγαινε τόσο ἄφθονο, ὥστε δυσκολευόταν ν᾿ ἀναπνεύσει. Μία φορὰ μάλιστα ἢ εὐωδία ἔβγαινε σὰν ἕνας μικρὸς στῦλος καπνοῦ καὶ πλημμύρισε ὅλη τὴν ἐκκλησία.
Ὅταν ὁ παπα-Δημήτρης ζήτησε καὶ τὴ γνώμη τοῦ π. Φιλόθεου Ζερβάκου, τοῦ πνευματικοῦ του, ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Δὲν πρέπει ν᾿ ἀμφιβάλλουμε ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα παράδοξο θαῦμα. Τὸ πιὸ βέβαιο εἶναι πὼς ἡ εὐωδία προέρχεται ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποῦ σὰν Ἀμνὸς σφαγιάζεται πάνω στὴν ἁγία τράπεζα γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Πιθανὸν ὅμως νὰ προέρχεται καὶ ἀπὸ τὰ ἅγια λείψανα ποῦ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν ἅγια τράπεζα ἢ καὶ ἀπὸ τὰ ἐγκαίνια». Ἰδιαίτερη σχέση εἶχε μὲ τὸν θαυματουργὸ προστάτη των Τρικάλων Ἅγιο Βησσαρίωνα Λαρίσης, Συγχρόνως εἶχε στενὲς πνευματικὲς σχέσεις μὲ τοὺς Ὁσίους Γέροντες Ἰουστῖνο Πόποβιτς καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα, Ἀμφιλόχιο τῆς Πάτμου, Ἀθανάσιο Χαμακιώτη, καὶ δὴ μὲ τὸν ἀοίδιμο ὁμολογητὴ Μητροπολίτη Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιο,Ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Γρηγορίου Γεώργιος Καψάνης καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Σιμωνόπετρας Αἰμιλιανὸς θαύμαζαν τὴν προσευχὴ καὶ τὸ πρόγραμμά του καθὼς σηκωνόταν γιὰ προσευχὴ στὶς δύο τὴν νύκτα! Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης ἔλεγε:Ὁ Ἅγιος Δημήτριος δοκιμάστηκε ἐπὶ τριετία μὲ τὴν ἀσθένεια τοῦ καρκίνου, τὴν ὁποία ὑπέμεινε ἀγογγύστως δοξάζοντας τὸν Κύριο καὶ παράλληλα δεχόταν πολυάριθμους ἐπισκέπτες στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου στὸ χωριό του, ἔχοντας πάντα δίπλα τὴν ἐκλεκτὴ πρεσβυτέρα τουἈφηγεῖται ὁ Κίμωνας, πνευματικὸ παιδί του π. Παναγιώτη, τοῦ γέροντα τῶν Ἀγράφων:Πηγή: «Στύλος Ορθοδοξίας», αρ. φύλλου 279, σελ.10-11
Συντάκτης
Λιγότερο από 1 λεπτό Διάρκεια άρθρου: Λεπτά
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Orthodoxy Rodos .